REVIEW

Carlos Santana - Caravanserai

Eric de Boer | 13 december 2011

De wijziging in de muziekstroming –met name in de rockmuziek- in het begin van de jaren zeventig werd gekenmerkt door langere nummers en het verkennen van een breder muziekvlak door de artiest(en). Ook Carlos Santana was een pionier op het gebied van het ineensmelten van muzikale stromingen en bracht in 1972 één van zijn mooiste albums aller tijden uit.

Caravanserai, zoals het album getiteld werd, is namelijk de eerste uiting van Santana geweest waarop hij vanuit een studio-opname doorvoerde wat hij via zijn kennis aan Miles Davis’ muzikale exploraties had mogen horen. Jazz. Op deze plaat, waarmee de toenmalige in Mexico geboren twintiger een gedurfde stap zette, hoort de luisteraar een prettige mix van de voor Santana zo kenmerkende gitaarsound met invloeden van salsa en jazz. Door het vrijwel laten wegvallen van songteksten –drie van de tien tracks kennen slechts echte vocale bijdragen- was het van tevoren al duidelijk dat het album geen echte radiohits zou gaan voortbrengen.

Wat overigens geen gemis is, want de muziek spreekt geheel voor zichzelf. Santana en Michael Shrieve, met wie hij het album grotendeels maakte, trokken tijdens de opnames in het voorjaar van 1972 veel musici aan om het album te ondersteunen. De percussie kwam voor rekening van Armando Pereza en James Mingo Lewis, terwijl twee bassisten (Tom Rutley en Doug Rauch) vervingen David Brown. Op keyboards –die een groot aandeel hebben op Caravanserai- kwamen Wendy Haas en Tom Coster. De ‘oude’ bandleden van Santana, Gregg Rolie en Neal Schon, werden door alle wijzigingen in de personele bezetting nogal verrast en zouden de band na de opnames in de lente van 1972 verlaten.

Later kwamen de twee elkaar weer tegen in de band Journey, dat mede door Rolie zou worden opgericht. Maar van onenigheid binnen de band was tijdens het studiobezoek geen enkele sprake, althans niet hoorbaar op de plaat zelf. Tien nummers lang heerst een serene synergie tussen de musici en de originele productie door Santana en Shrieve zelf is zeer sterk. De door Mobile Fidelity Sound Lab uitgebrachte hybride sacd klinkt ook een stuk opener dan bijvoorbeeld het album Love Devotion Surrender dat eveneens onlangs is verschenen op MFSL sacd.

Bijna vier decennia later is het mogelijk om Caravanserai op een digitaal medium te herontdekken, zonder ‘doodgeproduceerd’ of saai over te komen. Luister maar naar de percussie in tracks als Stone Flower of de zweverige keyboards die de luisteraar kunnen omarmen in het nummer All The Love Of The Universe. Op dit album stijgt de artiest Carlos Santana boven zichzelf uit en ontpopt zich als gitaarheld. Helder, open en vol dynamiek, ondanks de leeftijd van de mastertapes. Ze kunnen het dus nog wel, daar bij MoFi…

Label: Mobile Fidelity Sound Lab
Speelduur: 51:27 minuten
Website Santana


EDITORS' CHOICE