De grand finale van de Potter-reeks is ook de meest visueel imponerende film van alle acht delen. Het acteerwerk van Daniel Radcliffe is zeker beter geworden, maar nog steeds niet van het niveau dat zijn personage aimabel maakt. Gelukkig is het scenario één van de betere boekadapties en maakt de visuele presentatie alles goed.

Het laatste deel van de zevendelige boekenreeks van J.K. Rowling is in twee delen verfilmd. Vorig jaar is Harry Potter and the Deathly Hallows Part 1 uitgebracht, en afgelopen week was het vervolg en dus het slotstuk aan de beurt. Regisseur David Yates heeft geprobeerd het 540 pagina’s tellende boek in twee keer twee uur samen te vatten, maar slaagt er niet in om de uitputting bij het drietal, die zo duidelijk in het boek voelbaar is, in beeld en tempo te vangen. Het lijkt allemaal te snel te gaan en aan sommige scènes te zien is er ook aardig wat geknipt. Desondanks zitten er wel een paar geweldige rustpunten in de film. Geluid wordt teruggebracht tot alleen de dialogen, en de beeldwisselingen zijn dan een stuk trager. Een verademing.

(klikbaar voor groter formaat)

Beeld: zwart licht 

Elk deel van de Potterreeks is weer wat donkerder, letterlijk en figuurlijk. Met dit laatste deel als de zwarte grand finale. En al die verschillende gradaties zwart en grijs moeten met enorm veel licht geprojecteerd worden op een doek. Geen eenvoudige klus, maar elk detail was goed waarneembaar en zonder contouring (oneven verloop van donkere naar lichte plekken).

3D upgrade

Met veel bombarie in de media en de vele trailers van afgelopen jaar, werd ons duidelijk gemaakt dat Part II, in tegenstelling tot Part I, nu dan ook in 3D is te zien. En het kan inderdaad 3D genoemd worden, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Dit is typisch een voorbeeld van een film die met normale camera’s is geschoten en pas in de nabewerking is omgezet naar 3D. Nu zit er weliswaar enorm veel CGI (computer generated images) in de film, en dat is net zoals bij een computer animatie goed om te zetten naar 3D, maar de beelden van de acteurs niet. Het geeft een effect waarbij alle acteurs uitgeknipt lijken en als bij een kijkdoos wat naar voren worden geplaatst. Ze zien er nog steeds 2D uit, maar dan wat meer naar voren of naar achteren.

(klikbaar voor groter formaat)

De film vertoonde enorm veel crosstalk en mijn eigen 3D-bril van Polaroid gaf zeker verbetering - maar niet genoeg. Bij alle snelle bewegingen zag ik twee beelden en dan ook nog wazig. Goed mogelijk dat dit aan het feit ligt dat Utopolis gebruik maakt van MasterImage 3D en Polaroid, net zoals de brilletjes van Real D uit een Pathétheather, die net niet compatibel zijn met elkaar.

Geluid

Er zijn in Nederland maar vier zalen THX-gecertificeerd en Utopolis Almere is er één van. Dat zou dus betekenen dat de ruimte voortdurend onder controle staat en een goede referentie zou moeten zijn. Daar rekening mee houdend had de mix een stuk ruimtelijker gemogen. Effecten, muziek en dialogen liggen allemaal dicht bij elkaar en worden soms daardoor wat rommelig. De rustmomenten in de film laten blijken hoe goed het geluid van de dialogen wel niet is. Vooral de stem van Voldemort wanneer deze fluistert. Die is keihard en indringend, prachtig gedaan.

(klikbaar voor groter formaat)