REVIEW

Charles Mingus – Ah–um (Legacy Edition)

Marc Brekelmans | 27 augustus 2009

Een grote, veeleisende man, soms driftig en op momenten zelfs gewelddadig. Nooit bang om zijn bandleden z`n wil op te leggen, desnoods met de vuist. Maar die knuisten konden ook prachtig de bas bespelen en zijn veeleisende karakter leverde prachtige composities op. Charles Mingus, bassist, componist en bandleider, die ook op de piano uitstekend uit de voeten kon, zou uitgroeien tot een van de meest toonaangevende jazzmuzikanten.

De Legacy-edition van dit tot z`n absoluut beste werk behorende albums is zeer fraai uitgevoerd en voorzien van bijzondere extra`s in de vorm van bonus tracks en alternate takes plus.... het album Dynasty.

Ah-um
is een ideale kennismaking met Mingus, zoals Kind of Blue dat voor Miles Davis is: een toegankelijk meesterwerk.

Dat begint al meteen met het swingende Better Git It In Your Soul, origineel Better Get Hit In Your Soul genaamd. Op de achtergrond zingt/roept Mingus in de beste gospeltraditie kreten als "Oh my Lord" en "Lord I Know", terwijl op de voorgrond piano en drums de aandacht proberen op te eisen. Het afwisselende en voortdenderende nummer gaat van 6/4 maat over in 4/4 om aan het einde voorzien van handclaps, blazers en percussie weer terug te komen bij 6/4. Meteen daarna gaat het album over naar Goodbye Pork Pie Hat: een langzaam, emotioneel en slepend door de tenor-saxofoon van John Handy gedragen eerbetoon aan Lester Young dat zou uitgroeien tot een ware jazz-klassieker.

De afwisseling tussen swingend en glijdend blijft het hele album aanhouden. Boogie Stop Shuffle – de titel spreekt voor zich – geeft het estafettestokje over aan Self-Portrait In Three Colors, een relatief onopvallende maar sfeervolle track. Open Letter To Duke – een eerbetoon aan Duke Ellington – en het eerbetoon aan Charlie Parker, Bird Calls, worden weer in een razend tempo gespeeld, de muzikanten tot de toppen van hun kunnen drijvend. Fables of Faubus is een muzikale aanklacht tegen de racistische gouverneur Faubus. De teksten waarin gezongen werd: "Name me someone ridiculous, Dannie – [Dannie:] Governor Faubus – Why is he sick and ridiculous? – [Dannie:] He won`t permit integrated schools – (Mingus: Then he`s a fool) – Boo! Nazi fascist supremacists/Boo Ku Klux Klan!" sneuvelden echter op last van de hoge heren van de platenmaatschappij ( de (Original) Fables of Faubus versie is te beluisteren op Charles Mingus Presents Charles Mingus). Pussy Cat Dues is een langzame blues en afsluiter Jelly Roll heeft een vrolijke `ouderwetse` inslag en is een eerbetoon aan een van de eerste grote jazzmusici Jelly Roll Morton.

Extra`s in de vorm van bonustracks (Pedal Point Blues, GG Train, Girl Of My Dreams, Bird Calls, Better Git It In Your Soul en Jelly Roll maken het album compleet. En natuurlijk de eerder genoemde integrale versie, plus bonus tracks, van Dynasty. Als dat geen waar voor je geld is!

Aanvullende informatie:
Label: Columbia / Sony Music
Tijsduur:
discs 1 – 13 tracks / 76:28 minuten
disc 2 – 12 tracks / 74:28 minuten
Bijzonderheden: OpenDisc / Enhanced cd






EDITORS' CHOICE