REVIEW

Chris Schlarb - Twilight & Ghost Stories

Jan Luijsterburg | 24 januari 2008
Muziek heeft, net als taal, altijd te maken met conventies. Je strak aan conventies houden maakt saai, maar ze negeren geeft onbegrijpelijke chaos die de communicatie voorbij gaat. De Amerikaanse producer en gitarist Chris Schlarb beweegt zich op het eerste album dat hij onder eigen naam uitbrengt aan de chaos-kant van dit continuüm. Niet in de zin van drukke herrie, maar als ‘niet te plaatsen’, genreoverstijgend en volkomen uniek.

Chris Schlarb - Twilight & Ghost StoriesHoewel er aan dit collage werkstuk wel een man of vijftig meewerkte is het ook heel persoonlijk. Paradoxaal, maar waar. Schlarb benadrukt het therapeutische effect dat het werken aan deze muziek op hem had. Het idee ontstond in een periode waarin hij het op persoonlijk vlak erg moeilijk had. Op het dieptepunt van zijn gesteldheid was er een heftige regenbui. Hij zette twee microfoons neer en nam 39 minuten gekletter op, inclusief het pianospel waarmee hij het begin van de bui begeleidde. Vervolgens vroeg hij tal van mensen hem klankmateriaal aan te leveren om hieraan toe te voegen. Dat betrof zowel omgevingsgeluiden (‘ghosts’) als meer muzikaal getinte uitingen van uiteenlopende aard. Behalve Sufjan Stevens en Stephen McBean (Black Mountain) hebben de betrokkenen voor mij onbekende namen.

De geluiden werden in een eindeloos precies en omslachtig montageproces ergens in de regenbui geplaatst. Soms na, soms door of onder elkaar. Het resultaat is als een droom. Desorienterend, grillig, verrassend. Je hoort steeds nieuwe dingen, bij iedere beluistering is het effect van deze CD weer anders. Snappen is hier niet aan de orde (conventies), dit kun je alleen ondergaan.

In het begin overweegt de associatie met ambient muziek, met abstracte geluiden en sfeervolle pianopatronen. Behagen wil deze muziek allerminst – zo gauw je in een tranceachtige sfeer neigt te belanden gebeurt er net iets dat je weer wakker schudt. Zo ook wanneer de geluidenstroom in traditionele zin muzikaal dreigt te worden, oftewel een conventie als jazz, folk of pop benadert – soms begint er bijna een liedje! Bepaald geen doorsnee achtergrondmuziek derhalve, al is het wel ideale muziek om halfbewust binnen te laten komen. Als een droom, ik zei het al.


Aanvullende informatie:
Speelduur: 39:19
Label: Asthmatic Kitten Records 
Distributie: de Konkurrent 
Website: www.chrisschlarb.com

EDITORS' CHOICE