Combineer de stellingen: ‘het eerste album van een artiest is vaak het beste’ en ‘artiestendom is een roeping, en daarmee levensvullend’, en een triest beeld doemt op. The Scream en single Hong Kong Garden waren het startpunt van een reis van punk naar gothic, muziek en modebeelden die in kleine groep opvallend lang populair bleven. Siouxsie Sioux zingt tegenwoordig beter dan ooit, maar hoe staat het na dertig jaar met de urgentie en geloofwaardigheid? Het antwoord: opmerkelijk goed!

Geen Banshees meer, en na de scheiding van drummer Budgie behoren ook The Creatures definitief tot het verleden. In plaats daarvan kwamen Steve Evans en Charlie Jones, die samen met Siouxsie tien songs schreven en produceerden. Tevens bespeelden zij de meeste instrumenten.

Het album begint hard en opvallend anders dan anders. De single Into a Swan en About to Happen kenmerken zich door een propvolle wall-of-sound, synthetisch en kamerbreed als Garbage of Muse. Moderne, pompend industriele popmuziek, gladgeplamuurd als het gezicht van de inmiddels vijftigjarige zangeres. Bij liedje drie, Here Comes That Day, gaat het roer om. Dikke blazers, een toefje Portishead, tijdloos croonen. Heerlijk nummer in een vertrouwde groove. Loveless sluit daar naadloos op aan, en introduceert de marimba, het centrale melodische instrument bij The Creatures.

If it doesn’t kill you, it will shape you is de kernzin in het volgende lied, dat meteen het hele album in een zin samenvat. Een verstild kippenvelnummer dat Siouxsie’s versie van Billy Hollyday’s Strange Fruit op het ondergewaardeerde coveralbum Through the Looking Glass in herinnering roept. Na een aantal stukken die refereren aan eerdere stadia uit de lange carrière is de uitsmijter Heaven and Alchemy opnieuw een nummer met een grandeur die eerder aan klassieke jaren 60 pop doet denken. Een wereld van verschil met de manier waarop dit album begon. Alsof Siouxsie eerst wil laten horen dat ze prima mee kan in de moderne tijd, niet vast zit in het verleden, om daarna zowel haar ster-kwaliteiten te tonen als de verdieping te zoeken. 

Wat ze vooral laat horen is dat ze een fenomenale en veelzijdige zangeres is, die haar volkomen eigen geluid, de lage heksenstem, in de loop van de tijd enorm ontwikkeld heeft. Niks ‘ijskoningin’. Die ene keer in het slotnummer dat ze een paar hoge klanken uitslaat, (O, what a lie!) is ze vervolgend net die hoge heksenstem, Kate Bush! Niet dat de vroege albums, het dwarse Join Hands en de hitalbums Kaleidoscope en Juju, nu uit de herinnering geblazen worden - gelukkig niet - maar wel een respectabel statement van een mooi gerijpte artieste.


Aanvullende informatie:
10 tracks, speelduur 41:02
Label: W14music 
Distributie: Universal 
Website: http://www.siouxsiemantaray.com