Met bekende klassieke muziek is het een beetje net als met covers van bekende popliedjes: om een uitgave te rechtvaardigen moet je met iets bijzonders komen. Of je er van houdt of niet, Roger Muraro moet nagegeven worden dat hij Chopin in een heel nieuw licht plaatst. Een maximum aan expressie met een minimum aan sentiment. Een laklaag werd afgeschrabd.

Muraro is vooral bekend geworden als Messiaen-expert. Messiaen maakte niet alleen prachtige, op vogelzang gebaseerde muziek, maar was ook een eigenzinnig analyticus van muziekwerken. Zijn visie op de pianowerken van Ravel was de basis voor opmerkelijke uitvoeringen van Muraro.

Of Messiaen ook iets over Chopin gezegd heeft dat Roger Muraro op een spoor gezet heeft weet ik niet, maar dit programma met de meest duistere werken uit het oeuvre van Frédéric Chopin getuigt wel van een bijzonder eigenzinnige visie.

De bekende Marche funèbre uit de tweede sonate geeft de sfeer aan voor het hele album. Nocturenes, Mazurkas, de Barcarolle en de Grande Polonaise opus 22, alles ademt een hoge mate van urgentie en laat nadrukkelijk de gebruikelijke zwelgend golvende bewegingen weg. Zwaar, getergd en geexalteerd, is deze opvatting ook op en top romantisch. Muraro speelt alsof het uit zijn tenen moet komen, en bewijst dat Chopin helemaal niet glossy of sprankelend hoeft te zijn.

Het is niet zo dat deze uitvoering alle eerder gemaakte Chopin opnamen wegvaagt of overbodig maakt. Wat fenomenen als pakweg Rubinstein, Pollini of Pogorelich deden blijft de standaard. De visie van Muraro laat vooral horen dat het ook anders kan, zonder de componist geweld aan te doen. Artiesten met een afwijkend temperament komen vaak met de interessantste covers.


Aanvullende informatie:
Speelduur: 64:24
Label: Accord / Universal France
Distrubutie: Codaex
Website: www.rogermuraro.com