De pianist van het Australische trio Triosk, waarvan hier eerder de albums Moments Return en het recente The Headlight Serenade besproken werden, maakte een soloplaat. Hiertoe ging hij vijf uur lang aan de piano zitten improviseren. De interessantste stukjes daarvan werden door de mangel gehaald die computer heet.

De mate waarin de pianoklanken vervormd zijn varieert sterk. Soms maakt de elektronica de bron onherkenbaar, soms hoor je gewoon alleen de piano, in veelal minimalistisch herhalende patroontjes.

Melodie in de gebruikelijke zin is hier nadrukkelijk niet aan de orde. Minimal en elektronisch, dat wordt vaak geassocieerd met klinisch en statisch. Adrian Klumpes laat precies het tegendeel horen: vloeiende, emotioneel geladen, organische muziek, een tot de verbeelding sprekende trip vol avontuur en vervoering. Om de muziek een beetje te plaatsen kom je niet om Keith Jarrett, Brian Eno en Harold Budd heen.

Impressionistisch voortgolvende sfeermuziek, ambient. Soms, zoals in het prachtige Exhale en het titelnummer, kabbelen de klanken rustgevend als een beekje, maar vaak is er een onderhuidse onrust. Niet voor niets heet het tien minuten durende sleutelstuk, het hart van de CD, precies zo: Unrest. De elektronische toevoegingen geven vaak een rafelig randje. Het zijn intrigerend schurende stoorgeluidjes die soms een willekeurige indruk maken, maar altijd een wezenlijk onderdeel vormen van de wonderlijke schoonheid die opgeroepen wordt.

Luisteren naar deze muziek is als kijken naar voorbijtrekkende wolkenpartijen. Je kunt er van alles in zien en er behoorlijk van onder de indruk raken, zonder precies te kunnen benoemen waar hem dat in zit. Een beetje van de wereld, maar ongelofelijk mooi voor wie er open voor staat. Want gebaande paden worden hier bepaald niet bewandeld.


Aanvullende informatie:
9 tracks, speelduur 51:10
Label: Leaf 
Distributie: de Konkurrent 
Website: www.adrianklumpes.com