De Ierse singer-songwriter Damien Rice is een man met een groot talent: liedjes maken die je direct bij de keel grijpen en die je derhalve niet licht meer vergeet. Een paar keer draaien en je bent verslaafd. Dat was zo bij zijn alom bejubelde debuut O, dat hij nu qua intensiteit en schoonheid evenaart met het even bondig getitelde 9. Hoe een straatzanger in korte tijd een wereldster kan worden.

Rice was van plan wat meer zijn rockkant te laten zien, die ook op het live podium regelmatig de kop op steekt. Hij is blijkbaar een te groot romanticus om goed te kunnen plannen, want het idee werd verlaten om net als bij het debuut gewoon met mobiele apparatuur op te nemen als er inspiratie was, op de plaats waar hij zich op dat moment bevond.

9 is dan ook weer een album vol grote emoties en contrasten. Vaak extreem verstild, gekweld en ellendig, want de liefde, die doet wat met de mens. De arrangementen volgen die emoties op de voet, met als gevolg dat er regelmatig vanuit de ingetogen, maximaal intieme bijna stilte plotseling gigantische uitbarsting opzwellen. Van woede (een hartgrondig fuck you wordt niet onderdrukt) of zwelgende vervoering.

De nummers zijn vaak opgebouwd vanuit een akoestische gitaar of een piano, maar ineens kan er een rauwe rockband of een compleet orkest voor je neus verschijnen, op volle oorlogssterkte. Vervoering is het sleutelwoord.

Een belangrijke rol is er wederom voor zangeres Lisa Hannigan, die met haar wonderschone sirenestem op een aantal momenten mooi tegenwicht geeft aan de rauwe emoties van Rice. Zij opent het album met de intro van hitsingle 9 Crimes. Meteen een hoogtepunt. Sommige liedjes zijn melancholieke kampvuurklassiekers in de dop (Coconut Skin), Damien Rice is een beetje een actuele versie van pakweg Don McLean of Leonard Cohen, maar dan met het gevoel voor drama van een Thom Yorke, Jeff Buckley en in het heftige Me, My Yoke + I, PJ Harvey.

Het is soms tot op het randje vet aangezet melodrama, maar in deze zakelijke en emotioneel verarmde Rita Verdonk tijden is een hyperemotionele romantische geest als Rice een gat in de markt. Zijn concert in 013 was binnen enkele minuten uitverkocht; het gaat heel hard met zijn carrière. Hopen dat het allemaal te hanteren valt, en niet ten kost gaat van het authentieke talent waarmee hij onmiskenbaar gezegend is.


Aanvullende informatie:
10 tracks, speelduur bruto 67:46, maar trek daar een kwartiertje bijna-stilte af waarmee het album afsluit.
Let op! De cd heeft een hidden-track (alternatieve versie van 9 crimes) welke zich vóór het eerste nummer bevindt; binnen track 1 even terugspoelen dus
Label: 14th floor 
Distributie: Warner Music 
Website: www.damienrice.com