Owen Ashworth is een beetje net zo’n type als cabarettier Hans Dorrestijn. Hij drenkt alledaagse persoonlijke ellende in zoveel zelfspot dat je er vanzelf om gaat lachen.

De combinatie van een droogkomische wijze van formuleren en dieptreurige voordracht helpt daar zeer bij. Als toppunt van zieligheid begeleidt hij zichzelf dan ook nog op een lullig Casio keyboard. De bandnaam (kun je in je eentje een band zijn?) zegt eigenlijk alles.

Dit vierde album van Casiotone for the Painfully Alone is wel wat meer aangekleed dan vorige afleveringen. Er is meer aandacht aan de productie besteed, en er zijn zelfs andere instrumenten te horen naast de veelzijdige ‘poor man’s synthesizer’.
Muzikaal zijn er raakvlakken met Malcolm Middleton (Arab Strap), Pavement en eels (soortgelijke fluisterende mompelstem). De eigen beschrijving van muzikale invloeden luidt: “dark Euro synth pop, classic rock balladry, country-tinged techno, distorded 60’s bubblegum pop and stark piano bar jazz.” Een treffende formulering waarin de hand van de componist herkenbaar is. Knap dat al die invloeden toch tot een consistent album geleid hebben, waarnaar het heel lekker luisteren is.

Het gaat daarbij natuurlijk wel puur om de liedjes, want voor glad gepolijst spel of opnamen moet je echt ergens anders zijn. Een paar van die liedjes wordt gezongen door Katy Davidson. Haar vrolijke stem vormt een welkome afwisseling. Beetje melig soms (Holly Hobby), maar met een perfect popgevoel. Ellendige verhalen gezongen door een helder, lief stemmetje, dat wringt lekker. Want of het nu moederdag is of kerstmis, alles gaat mis. Ongelofelijk dat Ashford er wèl in slaagt een prachtig album in elkaar te steken: er gaat duidelijk ook wel eens iets goed. Mooiste songtitel is Don’t They Have Payphones Wherever You Were Last Night. Hoewel I Love Creedence ook hoog scoort wat dat betreft.

Door de speelduur beperkt te houden tot een half uurtje krijgt het album niet de kans te gaan vervelen. Beter elf sterke korte liedjes dan aandacht die wegzakt. Ashford weet precies wat je moet doen om in ieder geval in als muzikant niet ‘pijnlijk alleen’ achter te blijven, zonder luisteraar. Fijn, troostrijk plaatje.


Aanvullende informatie:
12 songs, speelduur 30:39
Label: Tomlab 
Distributie: Konkurrent 
Website: http://www.cftpa.org/