Laat u niet misleiden door de onbekende bandnaam: dit is deel twee van de reeks albums die Red Hot Chilli Peppers gitarist John Frusciante dit jaar uitbrengt. Omdat het een samenwerking betreft met twee andere muzikanten, zijn vaste maatje Josh Klinghoffer op drums en op bas Joe Lally, van Fugazi, werd een groepsnaam bedacht.

Automatic Writing laat een heel andere kant horen van Frusciante dan The Will to Death, het album van een maand geleden. Geen sobere liedjes dit keer, maar slechts vijf lang uitgesponnen stukken, gebaseerd op groepsimprovisaties. Een tijdje jammen met zijn drieen, als voorbereiding voor een paar optredens bracht groot enthousiasme teweeg. Frusciante beschrijft het op zijn website: "We were feeling very much like the music was playing us. There is this feeling that often comes when playing music with people which is that music is just there and we, as musicians, are sucked into it`s swirling energy." Er werd terstond een studio gehuurd, en in vier dagen stonden er tien stukken op tape. De basistracks inclusief zang werden live opgenomen, achteraf werd slechts elektronische noise en een enkel gitaarriedeltje toegevoegd. In totaal hadden ze toen 90 minuten muziek, waarvan de tweede helft volgend jaar uitkomt.

Het gevoel dat Frusciante beschrijft is zeer herkenbaar bij het luisteren naar deze CD. Er is steeds een monotone basis, met name van de bas, waarop van climax naar climax gewerkt wordt, met grote spanningsbogen. De invloed van de eerste platen van Public Image Ltd. (PIL), de band waarin John (Rotten) Lydon na de Sex Pistols aan het experimenteren sloeg, is onmiskenbaar en wordt ook als zodanig genoemd. De sfeer is somber, intens en psychedelisch geladen. Muziek om in te duiken, en eenmaal kopje onder wil je dat het nooit meer ophoudt. Maar ook muziek die stevig kan irriteren en lang niet iedereen zal bevallen. Toegankelijk kun je Ataxia niet echt noemen.

Niet eerder hoorde ik Frusciante zo uitbundig en langdurig soleren. Normaal is hij als gitarist uiterst terughoudend, weet hij met perfect getimede accenten maximaal effect te sorteren, maar hier gaat hij helemaal loos. Ideaal plaatje voor luchtgitaristen. Logisch dat Frusciante tegenwoordig zo goed zonder drugs kan. Dit soort muziek is een trip die chemische toevoegingen totaal overbodig maakt.

Aanvullende informatie:
5 tracks, speelduur 44:45
Label: Record Collection
Website: www.recordcollectionmusic.com
Distributie: Warner Music
Website: www.johnfrusciante.com