Niemand zal de kans laten lopen om een mooie Pass Labs combinatie in huis te halen. Ik ook niet. Zodra ik bij More Music een set kon lenen, bestaande uit de XA30.5 eindversterker en de nog redelijk nieuwe XP-10 voorversterker, greep ik de gelegenheid met beide handen aan. De eindversterker sierde al eerder het rek, toen gekoppeld aan een H.A.T. voorversterker. Dezelfde combinatie mocht ik daags daarna nog eens bij een dealer beluisteren. We ruilden daar een spelende X150.5 versterker om voor de net door mij ingeleverde XA30.5. Samen besloten we dat klasse A versterking nog een streepje fraaier is, als je niet zit te springen om vermogen. De importeur More Music zag liever de Pass Labs XA30.5 in combinatie met de XP-10 voorversterker ingezet. Dat kon en dit verslag is het resultaat van het luisteren.
Het overkomt je
Een Pass Labs is een fraai bezit. Hij straalt iets uit waar veel fabrikanten van kunnen leren. Het stoere gefreesde aluminium maakt ruimte voor een grote blauw verlichte meter. De voorversterker heeft een ander uiterlijk, is heel anders vormgegeven, maar eigenlijk net zo mooi. Een lichte aanraking van de volumeregelaar of een toets doet het display oplichten. Zonder een enkel bijgeluid schakel ik de ingang naar mijn cd-speler en laat soepel een live-cd van Diana Krall in de lade glijden. Zacht begint het concert te spelen, een reden om het volume op te draaien tot een fijn niveau. Ofschoon de Pass Labs een volledig gebalanceerde topologie kent, ben ik met de Lua Cantilena genoodzaakt single ended signaal aan te bieden. Het maakt de XP-10 geloof ik niets uit. Met ongelooflijk gemak worden mijn Focal Electra 937Be luidsprekers aangestuurd en ze produceren een zijdezacht geluid. Het is het eerste dat opvalt met de Pass Labs: de stressvrije weergave van de combinatie. De muziek vloeit haast de kamer in. Vergis u niet, het is zeker geen slome versterker die verhullend werkt. De Pass Labs is minstens zo detailrijk, snel en puntig als gelijkgeprijsde concurrenten. Het vloeiende heeft te maken met de natuurlijke klank van instrumenten die uitstekend naar voren komt. Wat er voor mij gebeurt is levendig en rijk aan klank. Strakke en stevige bas, mooie piano die het nodige gewicht heeft om “echt” te zijn, sissend slagwerk met daarboven de stem van Krall.
Het stereobeeld laat zowel diepte als breedte horen. Fraai op hoogte neergezet. Het loopt tot ver buiten de luidsprekers door. In een solostuk van Krall voel je als het ware de bewegingen in de zaal. Geen detail wordt gemist, het plaatje is compleet. Opvallend is, dat de combinatie Pass Labs/Focal Electra 937Be lekkerder speelt dan een recent aanwezige combi van Pass Labs met de nieuwe Focal Diablo Utopia, die ik met exact hetzelfde nummer probeerde. Wat ik niet terughoor is de absolute emotie, die mijn eigen Manley versterking weet te bieden op een Diablo, maar dat is grotendeels te wijten aan de 937 speakers die het niveau niet halen. In veel mindere mate aan de transistoren. Wat de Pass Labs neerzet is vooral winst in de lagere regionen. Daar zit de ware kracht. Het gemak, het dragen van de muziek. Welke combinatie mooier is, durf ik nauwelijks te zeggen. Het heeft allebei iets bijzonder muzikaals. Meer een kwestie van smaak, van gemak (met de Pass) of kunnen lopen op de toppen van je kunnen (Manley). Na anderhalve week spelen met de Pass overkomt mij hetzelfde als een paar maanden geleden. Ik vraag me opnieuw af of ik liever een Pass/Pass transistorcombinatie, H.A.T. (buizen)/Pass (transistor) of een H.A.T./Manley buizencombinatie zou willen houden als voor/eindtrap. Over kwaliteit valt echt niet te twisten, het overkomt je.
Tijd voor een echt mooie grammofoonplaat. Mijn vrienden kijken mij er altijd jaloers op aan, want op het plateau van een Transrotor Super Seven ligt Dead Can Dance, Into the Labyrinth. Het Phase Tech element zakt langzaam met de shell van de SME arm naar beneden, tot het karakteristieke raken van de groef klinkt. Na een lange intro komen de drums erbij. Het laag rolt haast over de vloer naar mij toe. Niet in overdreven mate, precies goed gedoseerd. Beter dan van menige andere versterker van Amerikaanse makelij. Pass Labs heeft een soort ingehouden kracht, die laat weten dat het allemaal veel en veel harder kan spelen, mocht ik dat willen. Het stereobeeld kan nog een tikje breder, weet ik uit ervaring. En iets dieper. Ik ben op dit moment echt op alle slakken zout aan het leggen. Iets dat weinig met muziek te maken heeft, veel meer met het luisteren naar de techniek. Om op te kunnen schrijven op welke punten de Pass Labs scoort en waar hij achterblijft, in zijn prijsklasse of daarboven. Ieder andere luisteraar, die zich wèl op de muziek concentreert, gaat echt niet met een denkbeeldig meetlatje zitten om de stereobreedte in te schatten.
