Wired Paradise is de elektrische popband van saxofonist Yuri Honing. Net als op het recent besproken totaal andere album Winterreise, waarop hij Schubert benaderde als een songbook met jazzklassiekers, neemt de saxofoon ook op Meet Your Demons de rol van de zanger in. Nu alleen niet begeleid door een klassieke piano, maar door een onstuimige rockband die soms melancholiek voor de dag komt, maar vooral kan beuken. 
De titels van de tracks geven een belangrijke bron van inspiratie weer: moderne misdaadfilms als Kill Bill, The Usual Suspects en LA Confidential. Dat vertaalt zich in pure, brute power in onder meer het punky titelnummer en de onweerstaanbaar verslavende opener Kaiser Sozé. Bassist Tony Overwater en drummer Joost Lijbaart leggen daarin een opzwepend fundament waarop de gitaristen Frank Möbus en de van Kane en Anouk bekende Paul Jan Bakker rondkolkende, door de flanger vervormde akkoorden leggen en in samenzang met de saxofoon de steeds verrassende melodielijnen trekken. Af en toe een toontje missen werkt spontaan en spanningverhogend. Pat Metheny, met wie Honing eerder speelde, is een duidelijke invloed in de bondige soli, en de samenklank van sax en gitaar doen me soms een beetje Ethiopisch aan.
De genoemde films leveren niet alleen actie, maar ook suspens. Die is er ook op het album: broeierige, trage sfeermuziek, melancholiek maar dreigend, met een flinke dosis dub in de diepe bas. Zitelle en Rollo Thomasi zijn hoogtepunten in deze categorie. Lost is een prachtig lied, net als de klassieker en enige cover van het album Wild Is The Wind. Oorspronkelijk geschreven door Dimitri Tjomkin en Ned Washington en gezongen door Johnny Mathis in de gelijknamige film uit 1957, maar vooral populair geworden door Nina Simone (1966) en David Bowie (1976), krijgt het stuk hier een totaal nieuwe lading.
Voor jazz of soleren is weinig ruimte, maar dat wordt volledig goedgemaakt in het voorlaatste nummer van het album. Castor Pollux begint als een opgefokt staaltje freakjazz, om geleidelijk in ijle Robert Fripp lijnen op te lossen. Fantastisch. Met Pussy Wagon, de enige compositie van Paul Jan Bakker staan we in ineens met de benen op de grond. Een nogal standaard melodie die zeker niet de heftigheid uitstraalt van de gelijknamige auto van Uma Thurman in Kill Bill I. Een beetje de aftiteling bij een enerverend, zeer geslaagd album. Yuri Honing brengt de saxofoon naar nieuwe horizonten. Geweldig album.
Aanvullende informatie:
8 tracks, speelduur 45:58
Label: Jazz in Motion Records
Distributie: Challenge Records
Website: www.yurihoning.com
