Het CD-debuut van gitarist Fernando Riscado Cordas – de naam doet Spaans bloed vermoeden, maar hij is gewoon in Nederland geboren – is samengesteld als ware het een album van Andrès Segovia. Barok, romantiek en speciaal voor hem (Segovia) gecomponeerde stukken pal naast en dwars door elkaar. Maximaal transparant spel, betoverend en eigenzinnig, dat zijn kwalificaties die op zowel de oude meester als op Cordas van toepassing zijn.

Bij het samenstellen van de CD heeft Cordas niet gekozen voor onbekende werken of voor een specifieke periode of componist. Hij heeft de hele geschiedenis van de gitaarmuziek, tot en met de door Segovia geïnitieerde neoromantische opleving in de eerste helft van de twintigste eeuw proberen te omvatten met een achttal werken. Dat heeft als voordeel dat hij tevens een goed beeld kan geven van zijn veelzijdigheid als gitarist. Tegelijk kan hij de eigenheid van zijn spel en benadering profileren met werken die bekend zijn in uitvoeringen van anderen.

De muziek uit de renaissance en barokperiode, oorspronkelijk geschreven voor luit, benadert hij net als Segovia opvallend vrij. Hij laat drie melancholische stukjes van Dowland en een schitterende Passagaille uit een suite van Weiss op overtuigende wijze zingen, volkomen vrij van de stramheid waarmee oude muziek nog wel eens geassocieerd wordt. De romantische periode wordt behandeld aan de hand van Sor en Regondi. Muziek die vraagt om een losse speelwijze, met veel rubato. Cordas kan zich in dit repertoire zonder meer meten met de andere jonge meester op dit gebied, Izhar Elias. Beiden treden regelmatig samen op, dus dat er sprake is van een muzikale verwantschap is niet vreemd.

Net als Elias verdiepte Cordas zich ook in de bewerkingen van operamuziek voor gitaar. De componist van de bewerking van de thema’s uit Verdi’s La Traviata waarmee de CD opent is niet bekend, het zou Tárrega, Arcas of iemand anders kunnen zijn, maar heerlijke muziek blijft het. De uitvoering van het bekende La Catedral van Barrios is de mooiste die ik ooit hoorde. Ik heb er de versie van David Russell, toch bepaald niet de minste, eens naastgelegd, en het verschil is opmerkelijk. Beiden ontdoen het stuk van clichés, maar Cordas neemt een beduidend lager tempo, en weet veel meer emotioneel te raken. Zijn virtuositeit staat geheel in dienst van het verhaal dat hij vertelt. Torroba en Ponce zijn als componist nauw gelieerd aan Segovia. Die was wel zo eigenwijs dat hij wat hem niet beviel in de stukken er gewoon uitgooide. De welluidende muziek bevat moderne en folkloristische elementen maar staat stevig in de romantische traditie.

De link met Segovia beperkt zich niet tot repertoirekeuze en eigenzinnige benadering. De schitterende gitaar die Cordas speciaal voor zich kon laten maken is gebaseerd op de ontwerpen van Hermann Hauser, Segovia`s favoriete gitaarbouwer. Waar het spel van de oude meester vaak vergezeld ging van talrijke fouten en niet bedoelde bijgeluiden is Cordas een toonbeeld van verfijning en zorgvuldigheid, zonder dat dit ten koste gaat van de expressie.

De klassieke gitaar is een moeilijk op te nemen instrument, maar deze CD klinkt werkelijk prachtig. Helder, transparant, maar toch warm. De enorme zorg die aan deze productie gewijd is straalt ook af van de verpakking. Een luxe digipack met een veertig pagina’s dik boekje in kleurendruk is niet direct wat je verwacht bij een eigen beheer uitgave, die toch primair bedoeld lijkt om bij optredens verkocht te worden. De uitgebreide toelichtingen van de gitarist bij alle stukken (in het Nederlands en Engels) gaan meer in op de muziekhistorische achtergronden dan op de specifieke werken zelf, en leveren daarmee een ideale gids voor luisteraars die voor het eerst kennis maken met deze prachtige muziek. 

Aanvullende informatie:
Speelduur: 72:19
Meer informatie, inclusief mogelijkheid fragmenten te beluisteren en het album te bestellen 
Website: http://www.fernandocordas.com