Omgekeerde evenredigheid

De wet

In de wereld van de betere muziekweergave geldt een belangrijke wet waarvan velen zich nauwelijks bewust zijn. Kort gezegd komt het er op neer dat, hoe hoger het prestatieniveau van de individuele audiocomponenten in een set is, des te meer kleine negatieve omgevingsfactoren (trillingen, resonanties, (micro)-akoestiek, strooivelden en wat dies meer zij) een steeds grotere negatieve rol gaan spelen in de kwaliteit van het uiteindelijke muzieksignaal dat het oor bereikt.

Om even in de culinaire wereld te blijven zoals Kilian Bakker die schetst in zijn artikel Introductie in Hifi: hoe beter het eten wordt dat ons wordt aangereikt, hoe belangrijker de combinatie van ingredienten, de wijze van bereiding en servering, de juiste temperatuur van het bord, de combinatie met de wijn, etc, etc, voor de uiteindelijke smaakbeleving wordt. Met andere woorden: de berehap uit de muur smaakt lekker uit de vuist even tussendoor. Een culinair hoogstandje, zoals een filet van de Turkmeense kwartel -ingelegd in een bedje van Roemeense sla geplukt in de morgen geflankeerd met bospaddestoelen uit het Vijlenerbos- zal als tussendoortje uit de muur zeker nooit die smaaksensatie teweeg brengen die het wel belooft.

Het resultaat is dus dat al deze storende omgevingsfactoren dus steeds meer aan invloed winnen bij het beter worden van de set. Deze belangrijke constatering noopt de serieuze muziekliefhebber serieus stil te staan bij schijnbaar kleine dingen die van steeds grotere invloed worden naarmate de set van hogere kwaliteit wordt. Problemen op dat vlak worden vaak, onbewust als men is van dit verschijnsel, opgelost met de aanschaf van een beter, dus in de meeste gevallen, duurder apparaat. Beter was het op zoek te gaan naar de oorzaak van het probleem in de set. 

In veel gevallen zijn problemen op te lossen door een betere opstelling van de luidsprekers, het doen van kleine aanpassingen in de akoestiek, een betere stroomvoorziening etc. Stuk voor stuk zaken die in veel gevallen weinig tot niets kosten en die vaak een beter resultaat opleveren dan de aanschaf van een duur apparaat. Waarmee dan immers het welbekende paard achter de wagen is gespannen: de kwaliteit van het duurdere apparaat wordt immers nog meer verstoord door de feitelijke problemen in de set en/of luisterruimte die bij het beter worden van het apparaat ook meer aan invloed hebben gewonnen …

Het product

U ziet, kleine dingen gaan, hoe beter de set wordt, een steeds grotere rol spelen. Eenvoudige ingrepen en tweaks kunnen uitkomst bieden in een nog verdergaande fijn-tuning van de set. Helpen om tot een nog hoger prestatieniveau te komen. Eén van die tuning producten is L’Art du Son, een nieuw cd-reinigingsmiddel dat ontwikkeld is door Martina Schoener (Loricraft Audio Europe). In tegenstelling tot veel reinigingsmiddelen bevat de vloeistof géén alcohol. De flacon bevat een inhoud van 100ml. In de praktijk zal me snel blijken dat hier vele, vele cd’s mee behandeld kunnen worden. De werking is heel eenvoudig: spuit de vloeistof op de cd, smeer de vloeistof, die net als water aanvoelt, met je vinger uit over de oppervlakte van de cd. Droog vervolgens de cd en voila, de cd is behandeld. Voor een optimaal resultaat, zo is althans lezen op de gebruiksaanwijzing op het etiket van de flacon, wordt geadviseerd beide zijden van de cd te behandelen.
Helaas valt niets te achterhalen van de gebuikte ingredienten, men volstaat te vermelden dat het goedje biologisch afbreekbaar is en dat het geen alcohol bevat. Het ruikt in ieder geval heel fris. Direct na het behandelen van een cd valt echter wel op dat de behandelde kant van de cd iets meer lijkt te spiegelen en minder dof lijkt.

De Methode

Nu is het testen en beoordelen van dit soort tweaks niet iets wat met “een half oor” geschieden moet. De eigen psycho-akoestiek kan een juiste beoordeling makkelijk negatief beïnvloeden. Het is dus zaak een testmethode te kiezen die de recensent in staat stelt goed en zo objectief mogelijk te kunnen vergelijken. Dit werd gerealiseerd door:

1. het kiezen van drie cd’s uit mijn eigen collectie
2. het huren van diezelfde cd’s bij de bibliotheek
3. het reinigen van de cd met een nat doekje om het ergste vuil te verwijderen
4. het vooraf demagnetiseren van het audiosysteem met de Densen demagnetiseer cd (ook te koop bij HiFidelity Discs)

Iedere cd werd daarmee in staat gesteld optimaal te presteren in het systeem. Vervolgens kregen de cd’s uit mijn collectie een behandeling aan beide zijden met L’Art du Son, de cd’s uit de bieb niet.
Om zo objectief mogelijk te kunnen beoordelen werd besloten ieder gekozen muziekstuk drie maal te beluisteren. Eerst wordt de niet-behandelde cd beluisterd in twee etappes;  het muziekstuk werd ongeveer twee minuten beluisterd en vervolgens werd het begin van het muziekstuk ongeveer twintig seconden herhaald. De niet behandelde cd werd op dezelfde wijze beluisterd, om daarna wederom de behandelde cd op exact dezelfde wijze te beluisteren.