Rossini
Gymnastique d`Écartement - Complete works for piano vol. 5 - Paolo Giacometti

Gestaag werken pianist Paolo Giacometti en Channel Classics aan een interessante serie. De late pianowerken van Rossini zijn tamelijk onbekend en nog niet vaak compleet vastgelegd. Met een prachtige opname en een gerestaureerde Erard piano uit 1837 als instrument is dit een overtuigende poging tot tijdsmachine: terug naar de Parijse salon waar de oude Rossini zijn gasten vermaakte met leuke, briljante en humoristische stukjes.

Bij de naam Rossini (1792-1868) denken we natuurlijk meteen aan opera. Bekend zijn vooral de ouvertures, zoals William (eigenlijk Guillome) Tell. Tussen 1810 en 1829 schreef hij zevenendertig opera`s, wat gezien zijn reputatie als aardsluie levensgenieter een prestatie mag heten. Zelf toen ook zevenendertig, vond hij het blijkbaar welletjes. Helemaal duidelijk is de reden voor zijn lange zwijgen nooit geworden. Hij reisde, voelde zich vaak ziek, en produceerde met uitzondering van een Stabat Mater niets meer. Tot hij zich in 1855 in Parijs vestigde.

Als een eminente, zelfverzekerde man die zich niet meer hoeft te bewijzen maakte hij op zijn oude dag nog een flinke hoeveelheid kamermuziek, gebundeld in dertien delen `Péchés de Vieilles`, oftewel de `Zonden der Ouderdom.` De boeken waaruit dit werk bestaat hebben al even bescheiden en grappige namen. Op dit vijfde deel van het pianowerk uit de Péchés staat het van CD nummertje vier overgebleven restant van `Quelques Riens pour Album` (het album van niemandalletjes) en het `Album de Chaumière` (het album van het boerenhuisje). Recalcitrante, snerende titels die niets met de muziek te maken hebben.

Als componist sloot Rossini veel meer aan bij Mozart en Bach dan bij de romantische componisten van zijn eigen tijd. De grote gebaren van Liszt en Wagner zijn hem vreemd, zo valt op in de bedrieglijke, slechts ogenschijnlijk lichtvoetige werkjes op deze CD. Heel goed te horen is hoe zijn werk een bron van inspiratie is geweest voor componisten als Poulenc en Satie. Die laatste had ook wel iets met absurde titels. De speelse humor doet heel modern, twintigste-eeuws aan. Rossini weet luisteraar en de pianist soms te treiteren met lastige instructies of onhandige loopjes die razendsnel gespeeld moeten worden, zoals in het titelstuk van de CD: wegwerpgymnatiek. Prikkelen en amuseren, dat staat centraal in deze contrastrijke, heerlijke stukjes.

Paolo Giacometti werd geboren in Milaan, maar woonde vanaf zijn eerste levensjaar in Nederland. Hij is inmiddels een veelgelauwerd coryfee uit de Channel stal, waar hij naast deze serie onder meer twee solo-CD`s opnam met werk van Schubert en Schumann, en vooral bekend werd met een viertal CD`s met cellist Pieter Wispelwey. Giacometti is een specialist in dit werk, dus dat de uitvoeringen uitstekend zijn is geen verrassing. Het vileine karakter van de stukjes komt prima tot zijn recht en ook de virtuoze passages worden briljant gespeeld.

De oude Erard heeft een veel kleiner, intiemer geluid dan moderne vleugels, wat goed past bij dit bescheiden, sfeervolle werk. Het is perfect vastgelegd in de Doopsgezinde kerk van Deventer, een veelgebruikte opnamelocatie. Net als het vorige deel van de reeks en tegenwoordig alle uitgaven van Channel, is de drager van het geluid een hybride SACD, die het dus ook prima doet in een conventionele CD speler. De Erard staat voor het gevoel echt thuis in de kamer.

Aanvullende informatie:
14 tracks, 68:27
5.0 surround, Hybride Super Audio CD
Uitgave: Channel Classics, CCS SA 20504, www.channelclassics.com
Distributie: Codaex