Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik op slechts luttele kilometers van de door mij zo geliefde Noordzee kust woon. Deze kust heeft heel veel te bieden maar één van de voor mij meest bijzondere verschijnselen die je daar kunt ervaren doet zich voor aan het eind van een bloedhete dag wanneer de zon onder gaat en de overgang ontstaat van heldere schitterende hitte naar het gedimde licht na de zonsondergang.

Er is dan een moment waarop ‘het zand brandt’; je schopt met je voet wat zand omhoog en het lijkt of je een vuurgordijn voor je neer ziet dalen. Aan dit verschijnsel moet ik denken wanneer ik de nieuwste CD van Sarah McLachlan in mijn handen houd. Afterglow; de glans die blijft nadat de zon al is verdwenen. De hoes – een zwart wit foto van Sarah met daaroverheen een gouden gloed – versterkt deze indruk alleen maar. De titel is met zorg gekozen. Op de CD is voor de fans veel te herkennen van de hen vertrouwde Sarah McLachlan; de pure stem en de rijkdom van Sarah’s muziek. Toch is er ook sprake van een overgang zoals de titel al suggereert. De voor de fan minst duidelijke verandering heeft zich voltrokken in de aanloopperiode naar deze CD. Vroeger sloot Sarah zich maandenlang op in een hut in de bossen waarbij ze slechts schreef en schreef. Nu ze echter haar jonge dochtertje India heeft beschikt zij per dag nog maar over twee uur waarin zij zich niet op dit kleine meisje richt. Die beperkte tijd heeft haar gedwongen om op een nieuwe manier te gaan werken. Een gevolg daarvan is dat alle nummers van ‘Afterglow’ ontstaan zijn achter de piano en niet – zoals voorheen het geval was – met behulp van de gitaar. Een meer voor de hand liggende verklaring voor de verandering die zich voltrokken heeft wordt duidelijk wanneer we bedenken dat na Sarah’s CD ‘Surfacing’ uit 1997 de zangeres eerst haar moeder aan de ziekte kanker verloor en vervolgens vijf maanden later beviel van haar dochtertje India. Sarah noemt ‘Afterglow’ de perfecte metafoor. Al geeft ze aan dat de titel meer zegt over hoe ze zich op dit moment voelt dan over de songs die in het album opgenomen zijn. De gebeurtenissen hebben zich nog te kort geleden voorgedaan om ze nu al te kunnen verwerken in songs. Maar over vijf à zes jaar zal er ongetwijfeld een album verschijnen waarin deze periode centraal zal staan.

Op dit album tien nummers waarin cumulatieve levenservaringen beschreven worden. Met enkele sterke melodieen en soms verrassende teksten. Eigenlijk zijn het elf nummers verdeeld over twee CD’s. Op de eerste CD de tien nummers van ‘Afterglow’ en op de tweede CD de in mijn ogen en oren sterkste drie nummers aangevuld met een vierde nummer; allen in een live uitvoering welke op 5 oktober 2003 opgenomen zijn in The Hard Rock Hotel in Las Vegas. Ik heb het dan over ‘Fallen’ waarin Sarah zichzelf aan de piano begeleidt, ‘Answer’ het voor mij sterkste nummer met hoog kippenvel gehalte - met opnieuw zang en piano spel van McLachlan, ‘Dirty Little Sectret’ waarin zang en pianospel van Sarah aangevuld wordt met de keyboards van Pierre Marchand en tenslotte ‘Building A Mystery’ waarin de zangeres zichzelf begeleidt op haar gitaar. Eigenlijk is deze bonus voor mij de belangrijkste reden om tot aanschaf van de CD over te gaan; ook al duurt hij dan slechts ongeveer vijftien minuten. Het pure van de stem en de minimale begeleiding wint het voor mij van de ‘rich instrumentation’ versies die op de originele CD opgenomen zijn. De mastering kwaliteiten van Bob Ludwig komen hier dan ook het meest tot hun recht. Ook al moet ik toegeven dat nummers als ‘Fallen’ en ‘Answer’ zo sterk zijn dat ze zelfs in de ‘over’ geproduceerde versie overeind blijven en ‘Drifting’en ‘Flush’ daar niet veel voor onder doen. 

Aanvullende informatie
Format: CD: 82876596712
Label:  Arista Records Inc. Distributed by BMG.