REVIEW

Dobermann / 4 Films

Jan Luijsterburg | 10 oktober 2003

Dobermann / 4 FilmsBij Filmfreak houden ze wel van een lekker foute film. Naast een flinke Japanse collectie bloeit het genre van over-the-top chaotisch geweld de laatste jaren ook welig in Frankrijk. De in 1964 in Utrecht geboren, maar in Frankrijk opgegroeide Jan Kounen lust er wel pap van. Deze uitgave bundelt zijn amorele werk tot op heden op een dubbel dvd, waarvan de schijfjes ook apart leverbaar zijn: debuutfilm Dobermann uit 1997 en vier korte films die eraan vooraf gingen. Postmoderne stripverhalenpunk, zo noemt Oliver Kerkdijk het.

 

 

 

 

Dobermann / 4 FilmsDobermann is de bijnaam van een schijnbaar onverslaanbare bendeleider (Vincent Cassel). Het begin van de film toont hoe hij zijn naam kreeg: tijdens zijn doopplechtigheid zorgt dit hondtype ervoor dat het cadeautje, een Magnum .357, in het wiegje van de toekomstige held belandt. Een man zonder gun is geen man, dat u het maar even weet. Een collega heet Pitbull, dus honden met scherpe tandjes interfereren blijkbaar wel vaker in deze kringen. Banken overvallen, daar gaat het om bij Dobermann en zijn bonte clubje criminelen, met travestieten, een dove geliefde en een paar regelrechte idioten. Gelukkig voor de spanning is er een sadistische politieman die de bende tracht te dwarsbomen.

Dobermann / 4 FilmsDobermann is gebaseerd op een serie pulpromannetjes van Joel Houssin uit begin jaren tachtig. Het is een puur stripverhaal, platter valt niet te bedenken. Alles draait derhalve uitsluitend om de vorm en de actie. Een buitengewoon energieke lefgozersfilm die zich afzet tegen intellectuele cinema die in Frankrijk de norm bepaalde. Het toonaangevende filmblad Cahiers du cinéma wordt als wc-papier gebruikt, veel duidelijker kun je niet zijn. De aaneenschakeling van grotesk geweld, viezigheid, drugs en gewelddadige seks op een pompende soundtrack van de Franse technoband Schyzomaniac werkt vooral op de lachspieren, maar slaat op den duur ook dood. Men heeft duidelijk veel plezier beleefd aan het maken van deze spektakelfilm, zo blijkt ook uit de `making of`. Het met pervers fanatisme uitgedragen nihilisme stoot in deze quasi-komische vorm echter net zo af als het grimmige werk van geestverwant en medeproducer Garpar Noé (zie https://hifi.nl/recensies/1681). In Frankrijk werd de film massaal door een jong publiek bezocht, tot afschuw van de gevestigde orde. 

 

 

Dobermann / 4 FilmsDe vier hyperactieve korte films op de andere DVD in het doosje zijn te zien als voorbereidingen op Dobermann, en moeten het ook niet van sterke verhaallijnen hebben. Die worden gecompenseerd door krankzinnig visueel spektakel, wederom uitsluitend van het ranzige type. Capitain X is gefilmd vanuit het perspectief van een ter dood veroordeelde hoofdpersoon voor zijn vuurpeloton. Hij gaat niet gemakkelijk dood. Vibroboy provoceert wellicht nog meer met een niet zeer fijnzinnige visie op de mannelijke seksualiteit. Een Azteekse fallus ontpopt zich als een monsterlijke vibrator die flink huishoudt. In Gisèle Kerozene zien we een stel heksen op gemotoriseerde bezems. Le dernier Chaperon Rouge is een groteske musicalversie van Roodkapje, met Emmanuelle Béart. Mooi sprookjesachtig vormgegeven door Marc Caro (van Delicatessen), en natuurlijk weer vol smerige schrikeffecten.  

Dobermann / 4 FilmsHet moge duidelijk zijn: deze DVD is geen aanrader voor de fijngevoelige kijker, maar zal zeer gewaardeerd worden door met testosteron doordrenkte macho pubers, liefst in groepsverband met bak bier onder handbereik. Zo fout, daar kan geen Jackass aan tippen. In hoeverre de teloorgang van de westerse beschaving hier nu wordt getoond of becommentarieerd blijft prettig onduidelijk, wat de films ambigu maakt. Zoveel plat en goor, gewelddadig en maf, dat roept vragen op. Het werk wordt hier weer bijna interessant door.

Technisch is de Dobermann DVD een stuk beter afgewerkt dan 4 Films, die lijden onder een niet anamorf beeldformaat. De ondertitels zijn zodanig geplaatst dat de films alleen in 4:3 te bekijken zijn, met door het cinemascope (2.35:1) formaat een breed zwart kader als effect. Dat is niet handig, maar ingezoomd wordt het beeld ook wel erg wazig. Dobermann kent een meer spetterde geluidstrack, wat logisch is bij een film waarin ook visueel vrijwel geen special effect onbenut gelaten wordt.

 

 

Over de DVD`s:
Regie: Jan Kounen
Dobermann (1997)
Speelduur: 95 minuten
Beeld: anamorf, 2.35:1 in een 16:9 frame
Geluid: Dolby DTS
Met: Vincent Cassel, Tchéky Kargo, Monica Belluci, Antoine Basler, Chick Ortega, Stéphane Metzger
Extra`s: making of, foto`s, trailer, tekstuele inleiding van Oliver Kerkdijk
4 films:
Capitaine X/Né pour mourir (1994, 12 minuten)
Gisèle Kérozène  (1989, 4 minuten)
Vibroboy (1993, 28 minuten)
Le Dernier Chaperon Rouge (1996, 26 minuten)
Uitgave: Filmfreak www.filmfreaks.nl


EDITORS' CHOICE