Too Darn Hot!
Dit is de eerste nieuwe cd van Claire Martin in twee jaar wanneer ik de in de tussenliggende periode uitgebrachte verzamel cd ‘Every Now and Then’ even niet meereken. Die verzamel cd is overigens wel de aanleiding tot deze cd bespreking. Aangenaam verrast door de verzamelaar ben ik zeer benieuwd naar het nieuwe werk van deze Britse dame. De titel belooft al meteen veel goeds; het is één van mijn favoriete nummers behorend tot ‘The Great American Songbook’, in dit geval van de hand van Cole Porter. Om maar meteen met dit, op de cd zesde, nummer te beginnen; bij mij roept de titel direct associaties op met de geweldige uitvoering van Ella Fitzgerald. Maar ook al ben ik een grote fan van deze Amerikaanse dame; ik prefereer inmiddels de uitvoering van deze blonde Angelsaksische. En dat is een groot compliment. Niet eerder hoorde ik een interpretatie die me de zinderende hitte in sterkere mate aan den lijve doet ervaren. Claire is ‘husky’ en ‘longing’ en ik kan me met de beste wil van de wereld niet indenken dat de man, die het doelwit is van deze stem, weerstand kan bieden aan de verleiding die daar van uitgaat, ongeacht hoe hoog de temperatuur ook is. Met name het begin van het nummer met de prachtig opgenomen bas, de invallende lage stem en de prachtig daarmee harmonierende trommelvellen doen de hartslag toenemen. Die bas, in de handen van Geoff Gascoyne, krijgt in dit nummer overigens alle gelegenheid om te soleren.
Maar dit is niet het enige sterke nummer op deze cd. Ook de beide door sir Richard Rodney Bennett gearrangeerde nummers, waarbij de begeleidende musici van miss Martin ondersteuning krijgen van de twee violen, de viola en de cello van ‘The Tapestry String Quartet’, klinken heerlijk. Het is met name in deze nummers – Ít’s raining in my heart’ en ‘When I fall in love’ - dat de rijke kleurschakeringen van de stem van Claire Martin volledig tot hun recht komen. Het is de verdienste van deze zangeres dat de nummers, die toch in de loop der jaren meerdere interpretaties gekend hebben, nog immer fris en boeiend op deze luisteraar overkomen. Datzelfde geldt voor het eerste nummer ‘Something’s coming’ geschreven door Leonard Bernstein en afkomstig uit zijn musical ‘West Side Story’.
Het enige echt nieuwe nummer van deze cd, geschreven door Joel Siegel, getiteld ‘Noir’ vind ik het minst geslaagd. In haar dankwoord noemt Claire Martin het een ‘briljant new lyric’ en spreekt ze de hoop uit dat de koper van de cd van het tempo houdt. En dat is nu net mijn bezwaar. Bij een nummer met een dergelijk hoog tempo, dat door Claire overigens op onnavolgbare wijze gezongen wordt, heeft haar stem minder nuances en krijgt die prachtige stem een wat hard metaalachtig karakter dat mij absoluut niet aanspreekt. Heerlijk daarentegen is het nummer dat aan ‘Noir’ voorafgaat; het bluesy, met de lage tonen van een basgitaar beginnende, ‘Black Coffee’. In diverse nummers geeft deze zangeres de instrumenten alle ruimte om te soleren. Het orgel van Laurence Cottle is in dit nummer aan de beurt.
Ook al houd ik persoonlijk het meest van de ballads van deze dame, het tweede nummer getiteld ‘Love at last’, gekenmerkt door een Zuid-Amerikaans tintje, swingt en is zeer onderhoudend. Eigenlijk komt in alle nummers tot uiting dat deze vakvrouw haar metier verstaat en keer op keer weet te boeien. Tot en met het laatste nummer ‘Blue Hotel Room’ dat afwijkend is van de rest doordat het een acapella gezongen nummer betreft waarin de enige begeleiding het ‘snappen’ van de vingers is. Claire wordt in dit nummer bijgestaan door de Britse jazz zanger Ian Shaw. Shaw, waarmee Martin door geheel Albion optredens verzorgd, is overigens ook even te horen in het derde nummer van de cd. In ‘The gentleman is a dope’, waarin Claire bewijst dat zij ook kan ‘scatten’, voegt hij zich in dezelfde zangstijl bij haar.
Moet ik nog zeggen dat de opname van deze HDCD een voorbeeld is voor menige, al dan niet door een kopieerbeveiliging geplaagde, moderne pop cd? Het maakt hem nog begerenswaardiger dan hij al is. Van harte aanbevolen dus. En Claire; laat het alsjeblieft niet opnieuw twee jaar duren voordat ik weer iets nieuws van je zal kunnen beluisteren.
Over de cd
Too Darn Hot!
Linn AKD 198
Zie ook: Claire Martin op Linn Records
