REVIEW

Metalwood

Dr. Longbeard & Marja | 02 september 2002

The Recline

Waar hebben we dat eerder gehoord?

Metalwoord - The Recline -2In 1997 vormen saxofonist Mike Murley, bassits Chris Tarry, toetsenist Brad Turner en drummer Ian Froman de groep Metalwood. Murley en Turner kwamen elkaar het jaar ervoor tegen op zo’n typisch Amerikaans zomerkamp waar ouders hun kinderen toch min of meer dumpen om de handen vrij te hebben. Of komt het door de scheve verhouding tussen de lengte van de schoolvakanties en die van werknemers? In ieder geval komen deze twee de overige leden - van wat nu Metalwood is - tegen op een jazzfestival en het klikte toen meteen. Dezelfde avond stonden ze met z’n vieren op het podium en de dag daarop bevonden de heren zich al in de studio om de eerste plaat op te nemen. Van laksheid kun je ze dus niet beschuldigen.

In de afgelopen jaren heeft Metalwood een aantal live albums uitgebracht naast het studiowerk en nu enige tijd geleden alweer het album The Recline.

Opvallend is dat dit album op Telarc is uitgebracht, een label dat borg staat voor uitstekende of zelfs zeer goede opnames en interessante musici. Dat laatste heeft Metalwood ook door en op deze plaat zijn dan ook een aantal tot de verbeelding sprekende gast-musici uitgenodigd. Mino Cinelu en John Scofield staan prominent op het hoesje vermeld.

Maar of je hier nu blij mee moet zijn is de vraag. Waarom zouden zo’n grootheid als percussionist Cinelu of een meester gitarist als Scofield op een album hun meedewerking geven? Is het uit louter vriendschap voor de overigen of is het ‘we’re only in it for money’? Deze vraag geldt ook voor het derde gastlid, DJ Logic.

En hoe klinkt het dan? Het antwoord dat opkomt is ‘ouderwets goed’. Dat Metalwood sterke invloeden heeft ondergaan door de jaren ’70 fusion beweging spettert al vanaf de eerste noten van de CD. Prima opname dat wel, maar heel koel – en niet cool dus. Als je zou zeggen dat het Pasport (wie kent Klaus Doldinger nog?) was met een scratchende DJ erbij kan dat heel goed. Het is allemaal een beetje glad en er ontbreekt iets dat bijvoorbeeld stijl-icoon Weather Report zo boeiend houdt. Je hebt niet de neiging een track in de repeat te zetten om nog eens dat ‘ene’ terug te horen.

De bijdragen van Scofield en Cinelu zijn zeker niet slecht maar of ze nu echt iets toevoegen is de vraag. De tien nummers hebben allemaal een lekker funk beatje en de individuele Metalwood leden soleren er aardig over heen. Spelen kunnen ze, dat staat buiten kijf, maar inspireren doen ze niet op deze CD.

Telarc 83564, distributie Challenge


EDITORS' CHOICE