Macht is een vreemd fenomeen. Het is fijn om te hebben, maar er moet ook uiterst voorzichtig mee worden omgegaan. Want macht is ook gevaarlijk om dat misbruik ervan op de loer ligt.
Als we het begrip macht binnen de hifi-journalistiek nader bekijken kun je zeggen dat het vooral de recensenten zijn die macht hebben, bij gratie van hun hoofdredacteuren die beslissen hoe ver een auteur mag gaan in het gebruiken van die macht.
Wereldwijd zijn er volgens mij niet zoveel hifi-recensenten die er echt toe doen, laten het er honderd zijn, misschien honderdvijftig. Het zijn mensen die vanuit ruime ervaring en grote kennis hun licht laten schijnen op nieuwe audioproducten. Volgens cynici en kritische vakgenoten komt het nog wel eens voor dat in de loop der jaren enige zelfgenoegzaamheid optreedt als zo`n autoriteit lange tijd onbeteugeld zijn gang kan gaan. Zij zijn zich langzaam bewust geworden van het feit dat heel veel mensen op hun verhalen rekenen voor het verkrijgen van informatie, en dat zij een apparaat of zelfs een merk kunnen maken of breken.
Als hoofdredacteur bewaak je onder meer de kwaliteit van de recensies die je publiceert. Maar wat is een goede recensie? Zit hem dat in de amusementswaarde, de taalbeheersing van de schrijver, of zit het hem toch voornamelijk in het waarheidsgehalte? Als een product erg onder de maat presteert zou je kunnen zeggen dat een afkraakverhaal het enig juiste is om lezers voor een miskoop te behoeden. Maar is dat wel zo? Zou het kunnen dat de recensent iets niet begrepen heeft, of dat er sprake is van een exemplarische afwijking van het testmodel? Of simpelweg van een mismatch? Soms is dat moeilijk te bepalen.
Je probeert rekening te houden met het belang van de lezer, maar ook dat van de fabrikant of importeur, je mengt dat met het vertrouwen in de onkreukbaarheid van je auteur, en meet alles vervolgens af aan de inhoud van zo`n recensie.
Het blijft een fascinerend vak.
Deze week leest u wat René van Es beleefde toen hij naar de Marten FormFloor luidsprekers luisterde, en Kilian Bakker ging aan de slag met een bijzondere voedingsupgrade van Linn. Ook van de hand van Kilian is het eerste deel van een nieuwe serie korte verhalen die zijn wekelijkse Tip vanaf vandaag vervangen. In Mythen en Misverstanden legt hij uit hoe het nu precies zit met een aantal hardnekkige, tsja, mythen en misverstanden. In de audiowereld welteverstaan.
Een aantal fraaie muziek- en filmreleases en een nieuwe lezersset maken het verhaal voor deze week weer compleet.
Veel leesplezier!
Max Delissen
HiFi.nl
Nieuw op HiFi.nl
Hardware recensies
Marten FormFloor - Luidsprekers in concert
Er zijn van die dagen dat je ineens wordt gegrepen door iets. Een dergelijke dag beleefde ik in Rotterdam tijdens de Doelenshow 2009. Een vracht aan apparatuur wisselde af met luidsprekers in alle vormen. Verscholen in een stille hoek speelde een luidspreker die meer de aandacht trok dan alle andere en die in de gedachten bleef hangen. Mogelijk door de combinatie van uiterlijk, klank, de muziek die speelde en de prijs. In mijn hoedanigheid van recensent was een afspraak met de importeur snel te regelen om een eerste impressie om te zetten in een langduriger kennismaking. Met de onderstaande tekst als gevolg. Een luisterimpressie van een bijzondere luidspreker, waar ik nog steeds niet goed weg mee weet.
Linn Dynamik SMPS voeding
SMPS, oftewel Switch Mode Power Supply is een voedingstechniek die door vele audiofielen met grote argwaan wordt bekeken of zelfs vermeden. Goedkope SMPS voedingen zoals die voor laptops en met name beeldapparatuur (LCD/TFT schermen en TV`s) kan meer kwaad dan goed doen; een lager stroomverbruik en lagere kosten versus via het lichtnet (en/of de ether) geïnduceerde storing.
Mythen en Misverstanden
Mythen en Misverstanden 1: Rendement
Deze editie richt zich op luidspreker-gevoeligheid versus rendement. Die laatste term wordt vaak verkeerd gebruikt en in Decibels uitgedrukt (bijvoorbeeld: 90 dB). Het gaat dan in feite om de gevoeligheid, waarbij een bepaalde aanstuurwaarde (1 Watt) resulteert in een bepaalde geluidsdruk.
Muziek- en filmbesprekingen
Mark Olson Gary Louris - Ready For The Flood (LP)
Bij deze twee namen moet je uiteraard ogenblikkelijk terugdenken aan die legendarische Amerikaanse alternatieve countryrockgroep The Jayhawks. De groep die in 1985 door deze beide heren opgericht werd. In 2003 verscheen met Rainy Day Music hun laatste album. Mark Olson, de in mijn oren in muzikale zin meest aantrekkelijke van de twee, had toen al acht jaar eerder de band verlaten.
Michael Buble - Totally Blonde (LP)
Voor velen is de Canadese zanger/crooner Michael Bublé de nieuwe Sinatra. Soms heeft hij inderdaad wel iets van deze legendarische zanger maar op zijn meest recente schijf lijkt het eerder of hij weer even een stap terug heeft gedaan. Niet zo verwonderlijk eigenlijk, want het gaat hier om een opname uit 2001 toen de zanger vijfentwintig jaar oud was en nog aan het begin van zijn carrière stond.
Dire Straits - Brothers In Arms (LP)
Bijna vijfentwintig jaar geleden is het alweer dat dit bestverkochte album van Dire Straits verscheen. Destijds was het de belangrijkste zilveren schijf waarmee het nieuwe medium cd gepromoot werd. Tussentijds is het album alweer vele malen en op meerdere geluidsdragers opnieuw uitgebracht.
Les grandes personnes (DVD)
Grote mensen, die kunnen er wat van. Overal een puinhoop van maken vooral, daar zijn ze briljant in. Dat geldt voor de stuntelige vader van Jeanne, maar ook voor de twee vrouwen die ze aantreffen in het vakantiehuisje in Zweden dat ze voor de vakantie gehuurd hebben. De eigenaresse had zich een weekje vergist en zit met een Franse vriendin in het huis. Dat wordt druk. Aan het eind van de vakantie is er veel gebeurd.
Paul dans sa vie (DVD)
Sommige mensen weigeren met de tijd mee te gaan. Dat maakt hen vaak interessant voor filmmakers. Paul Bedel is een bejaarde boer aan de kust van Normandië. Samen met twee net als hij altijd ongehuwd gebleven zussen leeft en werkt hij met uitzicht op een kerncentrale alsof de industriële revolutie amper begonnen is. Rémi Mauger ging vaak bij Paul op bezoek in zijn laatste jaar als boer. Mooie plaatjes en nostalgie gegarandeerd.
Moesica Poetica - Flor en Becker (CD)
Ooit van Christian Flor (1626-1697) gehoord, of van Dietrich Becker (1623-1679)? Beide 17e eeuwse Duitse heren hebben zich destijds verdienstelijk gemaakt met componeren en het is aan clavecinist-dirigent Jörn Boysen en zijn barokensemble Musica Poetica te danken dat nu ook dit tweetal aan de groeiende lijst van herontdekte klassieke muziekvinders werd toegevoegd.
Egberto Gismonti - Saudações (CD)
Egberto Gismonti is een Braziliaans componist en multi-instrumentalist met een enorme staat van dienst. Hij combineert klassieke invloeden van onder meer landgenoot Villa-Lobos met jazz en de traditionele muziek uit diverse streken van zijn land. Voor het eerst in 14 jaar brengt ECM weer werk van hem uit: het dubbelalbum Saudações, wat zoveel betekent als ‘hoi’, een groet bij het wederzien.
Adele - 19 (expanded edition) (CD)
Adele Adkins is nog maar negentien jaar oud wanneer ze, ruim een jaar geleden inmiddels, de Britse muziekwereld verovert met haar debuutalbum ‘19’. Twaalf songs bestaande uit een mengeling van blues, jazz en pop waarvan er elf door haar zelf geschreven zijn. Ze heeft niet de looks van collega Duffy, is voor de tabloids niet zo interessant als Amy Winehouse, maar onderscheidt zich met een stem die de meeste luisteraars dieper raakt.
