De A18 loopt net als de CD17 niet te koop met zijn high-tech interieur want het front biedt een uiterst overzichtelijke en ongecompliceerde bediening met één grote draaiknop-positiegever voor volumeregeling (72 stappen), toonregeling en kanaalbalans. Toonregeling? Yup, de A18 heeft `t nog en zo gek is dat niet, wanneer men de vaak opzettelijk foutief afgemixte hedendaagse muziek beluisterd.
Voor deze recensie bleef de toonregeling in de vaanstand zodat het eigen karakter van de Arcam componenten zo goed mogelijk kon worden beoordeeld. De A18 werd in Direct Mode beluisterd, wat feitelijk als `tonedefeat` fungeert. De positiegever bedient een electronisch regelcicuit waarmee een veel betere kanaalbalans en een kortere signaalweg wordt verkregen. Het front is van twee miniJack aansluitingen voorzien; een hoofdtelefoonuitgang en een ingang voor mediaspelers, iets waar steeds vaker gebruik van wordt gemaakt (niet door schrijver dezes; verder dan USB streaming of een stick gaat het hier niet). De A18 kan in `processor mode` worden gezet, voor gebruik in een AV keten terwijl zes lijningangen, één Phono (MM) ingang en twee tape-uitgangen voor voldoende Stereo connectivity zorgen. De phonotrap werd niet beluisterd, gezien er ten tijde van de recensie geen MM of HOMC aftasters voorhanden waren.
Het 50 Watt per kanaal (aan 8 Ohm) maximale continuevermogen wordt mede mogelijk gemaakt door een uit de kluiten gewassen ringkerntrafo en een flinke elcobank. Arcam past in de A18 dezelfde versterker-IC`s toe als die van de Solo Music, met spannings- en stroomversterking in één component (simpel gezegd: een complete eindtrap in een IC). Dit slimme lineaire circuit werd verkozen boven een klasse D module. Alhoewel dergelijke IC`s minder daadkrachtig zijn, is de temperatuur-stabiliteit zeer goed en wordt hoogfrequent schakelen vermeden. Deze versterker is van nuchtere luidsprekerklemmen voorzien. Geen bling-bling maar spelingvrije, goed geïsoleerde knoppen. Steraarde, een multilaags printplaat en alweer een SDS chassis onderstrepen het doorwrochte ontwerp. De A18 heeft een chassisbodem uit beduidend dikker, zwaar verzinkt staal (zie foto).
(Foto: Kilian Bakker)
Ook de A18 kijkt het baasje gezellig groen aan. Het chassis van de versterker is een paar centimeter dieper, terwijl de massa 2.1 kilo hoger ligt. Zowel de Muso als de CD17 en A18 zijn leverbaar in zilver of zwart (de Muso stands zijn enkel leverbaar in zilver).
Kabels
De intercomponentverbindingen bestonden uit de QED Performance Audio 2 interconnects wat het meest hoogwaardige analoge interconnecttype is uit de tweede productlijn van QED en de Original luidsprekerkabel; de eerste kabel die voortkwam uit het QED Genesis Project -een gedetailleerde studie naar de effecten van materialen en kabelgeomterie-, vandaar de naam.
