Heel erg mooi blijf ik een cd Promisses vinden van Lori Spee, die daarop in het Engels vertaalde liederen zingt van Herman van Veen. Lori heeft een heel warme en liefkozende stem. Zonder iel en/of krachteloos te zijn. Heel pakkend en zuiver. Het zangtalent dat nooit erg uit de verf kwam in Nederland verdient minstens een cd speler als de Roksan K2. Het orkest staat als een huis, met solo instrumenten die flink de ruimte krijgen. Of neem het wondermooie Anne dat zo thuis hoort bij Herman van Veen. Lori is één der weinigen die het nummer dezelfde impact mee weet te geven. Het is tranentrekkend, dat aangeeft dat de K2 uitermate goed in staat is sfeer en emotie te herscheppen via de weergave van een cd. Compliment.
Stukken ruiger, eveneens gevoelig voor sfeer, is Tina Turner met een XRCD waarop Private Dancer is gezet. Niet lieflijk, maar ruig, hoerig, rauw en ontluisterend moeten de trefwoorden zijn. De K2 is een eigenlijk te lief om dat helemaal goed neer te zetten. Het beeld is te rond, prettig als u daarvan houdt, niet geheel realistisch als u Tina kent van een live optreden of een dvd. Slechts her en der komt de rauwheid in volle glorie naar buiten. Laat ik het zo neerpennen, een Roksan K2 stelt een leven als lapdancer te vriendelijk voor. Wat een weerspiegeling heeft in de gitaarsolo van Knopfler, die scheurt met sommige andere spelers de geslagen wonden open. Nu bedekt hij ze met de mantel der liefde. Gechargeerd maar naar ik hoop is het duidelijk wat ik bedoel. Nu lijkt het misschien of de K2 een flauw aftreksel is van duurdere spelers en lager geprijsd zou moeten zijn. Dat is absoluut niet het geval. De speler staat puntig weer te geven, is rijk aan dynamiek en verveelt nooit. Lezers die nimmer hebben kunnen wennen aan de eerlijkheid van de cd zegenen wellicht de K2 vanwege de wat rondere weergave. Die aan de andere kant maar in beperkte mate lijkt op analoog. Hij heeft een eigen mix van culturen die de weergave bepaalt. De K2 zet je niet telkens rechtop in de stoel, laat je eerder genieten. De PL8 vraagt daarin tegen steeds de volle aandacht en laat weinig ruimte voor andere bezigheden dan luisteren. Komt daarmee dichter bij een live optreden in de buurt. Of dat altijd even mooi is blijft de vraag die slechts u als lezer kunt invullen.
Genoeg dames die kwelen. Over naar een fraaie Reference Recording met werken van Vivaldi. Veel viool werk, hobo’s, hoorns, klavecimbel. De Roksan K2 voelt zich hiermede helemaal thuis. Was het ontbreken van rauwheid daarnet een beperking, nu is het een pluspunt. Heel speels en lief klinkt Vivaldi door de ruimte. Breed en los van de luidsprekers neergezet. Wat ik al eerder als vermoeden had komt naar buiten. De K2 heeft een lichte voorkeur voor klassiek, orkestwerk of lieftallige dames en bescheiden heren. Misschien moet ik de muziekvolgorde eens gaan omdraaien en eerst klassiek werk spelen, daarna pop en jazz. Want wie niet tot hier heeft doorgelezen weet niet wat hij of zij mist. Ik zink weg in de muziek, vergeet aantekeningen te maken, beleef de muziek, beleef de barok periode in de geschiedenis. Heerlijk moet het zijn om zo te kunnen spelen, één te worden met het orkest, muziek voor de ogen te laten groeien tot een ode aan een lang geleden gestorven componist. Ik lees wel eens dat de klassieke elite Vivaldi te eenvoudig acht, te oppervlakkig. In mijn oren klinkt de zon van Italië, de wijn, de cultuur, weerklinken de bevallige dames die de Romeinse straten bevolken. Gelardeerd met temperament en gevoel voor schoonheid.
Dat deze woorden in mij opkomen zegt iets over de K2. Over het vermogen muziek weer te geven en iets in de mens wakker te maken. Emotie en beleving. Waarbij ik mij zit te bedenken dat de K2 een voorbeeld is voor die cd spelers die alleen kunnen overleven door te werken met upsampling naar 192 kHz. Want zelf luister ik het liefste naar 16 bit/44.1 kHz van een Crystal converter, of de simpele non oversampling non filtering TDA154x dac`s van Philips. Op 192 kHz is maar weinig favoriet. Alles bij voorkeur aangevuld met buizen in de uitgangen. Eigenlijk dus des te opmerkelijker dat de Roksan die voor mij staat mij zo weet mee te trekken in de muziek, mij zelfs mijn favoriete componist laat verdedigen.
