De Phantom heeft dus vier versterkers van om en nabij de 190 Watt per stuk aan boord, wat nog steeds meer dan genoeg is om op een vrij luid niveau onvervormd muziek te kunnen spelen. Omdat ik in de eerste plaats vergelijkend wilde luisteren schakelen we al na één track over naar de Phantom. Gelukkig zijn ze niet echt zwaar en in de Spark app is heel snel en trefzeker het andere luidsprekerpaar te kiezen. Ik hoor inderdaad dat de Phantom zachter speelt dan de Silver Phantom, dus zet ik het volume wat hoger. De weergave verschilt op punten méér van die van de Silver Phantom dan ik had verwacht. Wat blijft is de fantastische afbeelding. Maar de totale weergave van de Phantom is wat gelijkmatiger dan die van zijn grote broer. Het laag is een tikkeltje minder diep (maar nog steeds verbluffend goed van kwaliteit) en het middengebied lijkt daardoor net wat warmer te klinken in de tonale balans. Ondanks dat ik het volume binnen een halve dB gelijk heb met de vorige luisterdoorgang geeft de witte Phantom een wat rustiger geluid. Of minder spectaculair, het is maar net hoe je het benadert. Ik moet heel hard op mijn wangvoering bijten om mezelf te dwingen om niet meteen in de ‘meer is beter’ modus te schieten en de Silver Phantom met zijn meerprijs van ‘slechts’ 300 euro per stuk al meteen bij de eerste track tot winnaar uit te roepen.

Een winnaar aanwijzen was ik sowieso niet van plan, want ik vind dat de lezer vooral zélf moet bepalen welke Phantom het lekkerst klinkt, maar die verdraaide psychologie hè… Terwijl we de ene na de andere track draaien en ondertussen regelmatig van Phantom wisselen ontstaat heel langzaam een soort lijstje van pluspunten van beide modellen in mijn hoofd. De Phantom heeft dus iets meer rust en geeft bij langer luisteren een meer gelijkmatige indruk. Als je van klassiek houdt is het aardig om te weten dat de Phantom met name violen en piano wat ronder en - in mijn oren althans - prettiger weergeeft. Met iets meer warmte en juist net wat minder glans, die bij sommige zeer gedetailleerde opnames soms op het krasserige af kan zijn. De Silver Phantom heeft meer drive, laat verschillende lijnen in de muziek mooier los van elkaar horen en heeft meer kracht in het laag, met meer dynamische impact. Als je diep in de muziek wil kruipen geeft de Silver Phantom je meer inzicht, maar als je lang en relaxed wil luisteren en een iets rijker middengebied wel kan waarderen wint de Phantom. Allemaal met een neuslengte trouwens, dat kan ik niet genoeg benadrukken.

Conclusie
Ik ontkom er niet aan om me aan te sluiten bij de grote groep (internationale) collega’s die de loftrompet steekt over de Devialet Phantom. Het concept en het technische ontwerp zijn fantastisch, de uitvoering is (op details na) vlekkeloos, en de implicaties die dit systeem kan hebben voor de ontwikkeling van hoogwaardige maar alleszins bereikbare (streaming) audio mogen absoluut niet worden onderschat. Hoewel ik zelf nog steeds een aanzienlijke rol zie voor de meer traditionele hifi realiseer ik me tegelijkertijd dat ik geen enkel systeem met losse componenten kan bedenken dat voor om en nabij de 3700 euro (de prijs van twee witte Phantoms en een Dialog) neerzet wat Devialet hier laat horen. Laat staan wat de Silver Phantom daar op punten nog aan toevoegt. Dat is nogal wat om te beweren, maar ik meen het. Grensverleggend is ook zo’n woord dat met grote zuinigheid moet worden uitgedeeld, maar voor de Phantom zeg ik het. Grensverleggend en (komt-ie weer) geniaal.

Ik concludeer verder dat er verschillen zijn tussen de Phantom en de Silver Phantom, en dat het extreem verleidelijk is om toe te geven aan de verlokkingen van het hogere vermogen en de meer uitgesproken weergave. Maar ik ben ervan overtuigd dat er mensen zijn die, ondanks dat ze diep in hun hart eigenlijk de Phantom mooier vinden, voor de Silver Phantom kiezen omdat die maar zo weinig duurder is. Begrijp me niet verkeerd, zowel met de Devialet Phantom als de Devialet Silver Phantom koop je een bizar goed systeem, maar elk heeft zo zijn eigen charmes. Laat ik het tot slot zó stellen: als de mogelijkheid bestond om - net als bij de Expert serie - een platenspeler aan te sluiten op de Phantom, dan zou ik er héél goed mee kunnen leven als ik mijn complete set zou moeten vervangen voor een paartje van deze wondercapsules. Welke versie ik dan zou kiezen laat ik nog even in het midden. Misschien omdat ik er zelf nog niet helemaal uit ben. Maar wat ik wél weet is dat de Devialet Phantom de hifi wereld op zijn grondvesten laat trillen…

***** 5/5