Het valt me op dat in de luisterruimtes uitsluitend stereo installaties opgesteld staan. Staand op een ongetwijfeld duur, er zeer origineel uitziend kleed dat, gezien de dikte, een goede dempende werking moet hebben, licht Alex toe dat hij zich inderdaad richt op stereo weergave maar desgewenst wel kan zorgen voor combinaties met beeld waarbij hij ook het afstellen en inregelen voor zijn rekening kan nemen.
We dalen de trap af en betreden een tussenverdieping waar aan de zijkant onder een raam enkele draaitafels tentoon gesteld staan. Hoe kan het ook anders wanneer je regelmatig klanten krijgt die doorgestuurd zijn door Concerto. Gebroederlijk naast elkaar staan daar een Basis, een VPI en een exemplaar van Thorens. Elementen zijn van Dynavector. Daaronder Tivoli tafelradio’s, een phono van Graham Slee, opvallend gestileerde elektronica van het Britse Chapter Audio die ik nog niet eerder in een winkel tegengekomen ben en cd-spelers en versterkers van Naim. Dit merk harmonieert volgens Alex niet alleen mooi met Neat maar doet het volgens hem ook goed in combinatie met Sonus Faber. Kabels die ik her en der zie zijn van Transparant, Nordost en Inakustik. Net als elders ook hier akoestische panelen tegen de wand.
Naast een paar Sonus Faber Guarneri Memento luidsprekers een trapje naar opnieuw een ander niveau met op de bovenste trede een in het oog springende Vivid luidspreker. Daarnaast een wandhoge kast met daarin een grote verzameling Tivoli componenten in vrijwel alle beschikbare kleurvarianten. Op de korte wand enkele Grado hoofdtelefoons.
Terug gaat het naar de ruimte die direct aan de etalage grenst en daarbij passeren we het enige plasmascherm dat deze winkel rijk is. Andere merken en maten kunnen overigens probleemloos geleverd worden. Naast de grote fauteuils opnieuw bloemen en ditmaal luidsprekers van het Britse merk PMC. Een trapje leidt naar het souterrain waar een zowel qua ontwerp als qua materiaalgebruik zeer opvallend uitgevoerde wandkast dient als draagvlak voor een, futuristisch uitziende, alleszins betaalbare bureauset van Ferguson Hill die maar op twee plekken in Nederland te koop is. Ik ben direct verliefd op dit uit plexiglas gecreëerde hebbeding en gedurende de rest van ons gesprek, dat plaatsvindt aan de grote tegenover de wandkast geplaatste tafel, moet ik er dan ook regelmatig een blik op werpen.
Alex vertelt ondertussen dat, hoewel de zaak nog maar enkele maanden open is, er inmiddels al een grote toeloop van bezoekers is. Vooralsnog kunnen deze mensen dinsdag tot en met zaterdag van elf uur ’s morgens tot vijf uur ’s middags bij hem terecht. Vóór elf uur ’s morgens is gereserveerd voor luisterafspraken hetgeen betekent dat de voordeur op slot blijft. Het liefst zou hij zijn zaak, net als de hem omringende winkeliers, ook iedere zondag enkele uren en maandag de gehele dag open willen stellen maar momenteel ontbreekt hem daartoe de mankracht.
De tijd verglijdt ongemerkt en nog steeds mengt mijn echtgenote zich geanimeerd in het gesprek. Alex is gelukkig zo’n verkoper die zich niet uitsluitend op de mannelijke helft van een echtpaar richt. Het is dan ook niet zij maar ik die op een gegeven moment aangeeft dat het tijd wordt om op stappen. Na een hartelijk afscheid en de belofte om snel weer eens langs te komen lopen we de Utrechtsestraat in. We overleggen kort en besluiten om eerst naar Mobilia te gaan en vervolgens naar Concerto. Wanneer we een uur later deze beide pleisterplaatsen bezocht hebben ben ik een mooie 180 gram LP van Lou Donaldson rijker en is mijn lief in het bezit van een drietal DVD’s die zij al langere tijd zocht. We kijken elkaar aan en bijna tegelijkertijd formuleren we dezelfde vraag; “Moeten we voor den Blijker nu links of rechtsaf?”
