Voor het luistergedeelte gebruik ik uitsluitend de Squeezebox Classic en de Harmony dvd-speler. Ludovico Einaudi mag met zijn spannende mix van klassieke en elektronische muziek het spits afbijten. Meteen valt de goede plaatsing in de breedte op. Het systeem weet een realistische geluidsbubbel tevoorschijn te toveren, zeker gezien de relatief kleine luisterruimte en de korte afstand tot de luisterpositie. De lage tonen zijn vol en rond, maar eendimensionaal, alsof alle lage tonen dezelfde frequentie hebben. Het hoog sprankelt, is helder en geeft de illusie van detail en ruimte. Maar het is verfijning en subtiliteit die ontbreekt. Zo lijkt de cello in Nightbook slechts bespannen met twee snaren en zingen de aanslagen op de rechterkant van het klavier nogal prominent door de ruimte. Het album is nog maar een paar nummers op weg als ik naar de afstandsbediening grijp. De onrust in het geluidsbeeld en de opdringerige hoge noten werken vermoeiend.

Mainstream pop/rock als Dire Straits dan maar. Heerlijke muziek, niet al te lastig weer te geven en voor eeuwig met Philips verbonden sinds de introductie van de Compact Disc. En snel luister ik op het maximale niveau naar Private Investigations, nog steeds een van mijn favoriete Dire Straits tracks. Maximaal betekent op de Harmony volumestand 40, en dat is in dit geval eigenlijk te weinig. Snelle plukken op de Spaanse Ramirez gitaar begeleiden Knopfler’s stem die ergens in het midden zweeft. Details zijn weer overduidelijk hoorbaar - zoals het brekende glas in de achtergrond - maar maken de hoge tonen tegelijkertijd haast onaangenaam scherp. In het sfeervol en zacht gespeelde intro is het geluidsbeeld nog open en heeft het een prettige klankkleur, maar al snel wordt bijvoorbeeld de op de achtergrond bespeelde marimba weggedrukt door gitaar en keyboards. Op betere, en duurdere, installaties is die marimba in dit gedeelte van het nummer nog goed te volgen. Op de Harmony set moeten we echter ruim 3,5 minuut wachten voor we de marimba in volle glorie kunnen beluisteren.

Conclusie

Met de Harmony DCD8000 heeft Philips een zeer aardige muziekinstallatie voor relatief weinig geld op de markt weten te brengen. In deze prijsklasse zelfs een van de betere. Maar dat wil niet zeggen dat er niets aan te merken is op de Harmony set. Philips heeft er duidelijk voor gekozen om een aansprekende ‘sound’ neer te zetten. De luidsprekers geven een redelijk diep en dynamisch laag en zijn aan de bovenzijde van het frequentiebereik snel en helder. Het middengebied speelt in deze een onopvallende rol. Een ‘populaire afstemming’ heet dat dan in marketingtaal. Dat de laagweergave daarmee veroordeeld wordt tot een ‘one-note-bass’ en het hoog af en toe als een zingende zaag tekeer gaat moeten we op de koop toenemen. Al dat detail geeft wel de door het ClariSound-logo beloofde illusie van ruimtelijkheid. Kortom, leuk voor de studeerkamer of als eerste setje voor de kinderen. Maar echte muziekliefhebbers kunnen beter nog even doorsparen.