Het album Deleted Scenes From The Cutting Room Floor sloeg begin dit jaar in als een bom en zorgde voor de definitieve doorbraak van de Nederlandse zangeres Caro Emerald. De liedjes swingen stuk voor stuk de pan uit en zorgen voor een echte “feel good mood”. Met het ritme hebben deze Diamond 10.5 totaal geen moeite. Wel klinken ze bijvoorbeeld wat matter en minder dynamisch dan de recent geteste Dali Ikon 5 MkII speakers. Met de aantekening dat de Wharfedale’s slecht de helft kosten van de Dali’s. Een significant prijsverschil in dit segment. Het wat matte, rustige karakter van de speakers zal uitstekend combineren met bijvoorbeeld een betaalbare AV receiver die vaak feller, en minder neutraal klinkt. Een match die gezien het prijsniveau zeer wel voor de hand ligt.
Supertramp’s Crime Of The Century, een klassieker uit 1974, klinkt het lekkerst op lp. Ook nu weten de speakers weer dat fraaie 3D beeld op te bouwen. Roger Hodgson, met zijn zo herkenbare stem, staat keurig voor de band. Een saxofoon, een instrument waar de band gretig gebruik van maakt, staat mooi geplaatst rechts achterin. Wel mist het instrument wat van de zo kenmerkende scherpte en bite. Het klinkt, zwart wit gezien, wat meer als een hout- dan koperblaasinstrument. Veel luisteraars zullen dit echter eerder als een zegen dan als een gemis ervaren. In het hoog weten de speakers een redelijke hoeveelheid details te laten horen zonder dat de speakers hier teveel de aandacht op vestigen.
Kijkend naar de complete Diamond lijn van Wharfedale kan het bijna niet anders dan dat de 10.5 ook veelvuldig ingezet zal worden in een surroundopstelling. De nieuwe HD geluidsformaten, die sterk in opkomst zijn nu Blu-Ray gemeengoed aan het worden is, stellen hoge eisen aan een speaker. De opgedane ervaringen met de Diamond 10.5 bij het beluisteren van muziek beloven veel goeds. Ik besluit het de speakers daarom niet makkelijk te maken en kies voor Gladiator. De eerste Blu-Ray transfer werd door velen bekritiseerd, louter om de beeldkwaliteit, het geluid werd alom geroemd. Reden genoeg voor Universal Pictures om nog eens kritisch naar de transfer te kijken en een aantal maanden later met een aangepaste versie uit te komen. Op de re-release is met de beste wil van de wereld niets aan te merken, het beeld is zelfs uitstekend te noemen.
De DTS HD-MA soundtrack is een zware kluif voor iedere speaker. De 10.5’s slaan zich er met verve doorheen. In de scène waarbij de gladiatoren voor de eerste maal de arena in gestuurd worden klapt en stampt het publiek uitzinnig. Natuurlijk zijn de speakers niet in staat om het stampen ook voelbaar in de luisterruimte te brengen maar het laag loopt ver genoeg door om er een realistische kijk- en luisterbeleving van te maken. Wat flink meewerkt, is het gemak waarmee de speakers een groot geluidsbeeld kunnen neerzetten.
Tien jaar na Gladiator proberen regisseur Ridley Scott en acteur Russel Crowe het kunstje dat ze destijds flikten nogmaals te doen in de film Robin Hood. De wisselwerking tussen beiden is er nog steeds maar het vernieuwende is er wel een heel eind af. De manier waarop één en ander in beeld gebracht is vertoond de opvallende gelijkenis tussen beide films. Natuurlijk zie je direct dat de CGI de laatste tien jaar met sprongen vooruit gegaan is, iets dat Robin Hood realistischer maakt om naar te kijken. Verder is het enige opvallende verschil te vinden in het toevoegen van humor in laatstgenoemde film. Vooral de teksten van Lady Marianne zijn doorspekt met grappen die zich slechts moeilijk naar het Nederlands laten vertalen. Waar de film echt in uitblinkt, is de fantastische soundtrack die het uiterste van luidsprekers vergt. Bombastische muziek, grootschalige veldslagen en soms subtiele stukjes tekst. Wanneer de Fransen voet aan wal zetten is het aan Robin en zijn kompanen de aanval af te slaan. Dat doen ze met verve, een strijd die gepaard gaat met kuddes aanstormende paarden, een regen van pijlen en andersoortig middeleeuws wapentuig. De Daimond’s 10.5 doen hun uiterste best en weten zich er manmoedig door heen te slaan. Details blijven in het grote geweld goed te volgen en het geluid klinkt lekker stevig met een volwassen fundament. De ruimtelijkheid die de speakers zo goed kunnen weergeven doet opnieuw een forse duit in het zakje.
Na al het geweld is het tijd voor iets vrolijkers, iets waar Mr. Bean geen moeite mee heeft. In zijn Ultimate Disaster Movie weet hij iedere situatie waar hij in beland tot een chaos te maken. Als sullige suppoost van een museum krijgt hij de opdracht een beroemd schilderij naar Amerika te begeleiden.
Hilarische taferelen zijn het gevolg. In de scène waarin Bean in de grote zaal van het museum tijdens zijn werkzaamheden in slaap valt weten de 10.5 speakers prima de akoestiek van de ruimte weer te geven. Je krijgt het gevoel zelf in de zaal aanwezig te zijn. Subtiele geluiden als schuifelende voeten en rinkelende glazen tijdens de vergadering, waarin Bean aangesteld wordt om het schilderij te vergezellen, weten de speakers keurig weer te geven.
