Ik realiseer me dat ik tot nu toe met enige terughoudendheid heb geschreven over de Triple-Fi 10, maar ik acht het mijn plicht om mijn prettige én minder prettige praktijkervaringen met u te delen. Afrondend wil ik het stukje over de techniek samenvatten met de woorden: vergt enige gewenning. Ik kan u echter wel verzekeren dat die gewenning er inderdaad komt, en na een week of vier zal u niet beter meer weten. Bovendien zijn er factoren waarop deze in-ear beoordeeld moet worden die in de praktijk zo sterk meewogen dat ik de wat omslachtige mechanica van dit ding heel snel vergat
Wat vanaf het allereerste moment namelijk ook opvalt, en dat went beslist niet binnen vier weken, is de fantastische geluidskwaliteit van deze in-ears. Ik moest me erg inhouden om deze review niet te beperken tot slechts 13 woorden. Telt u mee? Dit is met afstand de beste in-ear die ik ooit gehoord heb.
Een straffe bewering. Niet alleen smaakgevoelig en dus zeer persoonlijk, maar beslist ook omstreden omdat ik daarmee misschien de suggestie wek dat ik weet hoe de ideale in-ear moet klinken. Om met dat laatste te beginnen: dat weet ik natuurlijk niet. Maar ik heb er wel een heel aardig idee van. Ik maak dagelijks ongeveer twee uur gebruik van een hoofdtelefoon (mijn woon-werk verkeer omvat naast de benenwagen door het stadsverkeer ook de bus én de trein), en dat doe ik met enige tussenpozen al meer dan vijftien jaar. In die tijd heb ik aardig wat van die hoofdtelefoontjes versleten. Met wisselend succes, sommigen werden al na een week in de hoek gesmeten, anderen vergezelden me soms meer dan twee jaar.
Maar helemaal tevreden was ik, in retrospect, nooit. Bijna alle in-ear hoofdtelefoons hebben last van een gekleurde sound. Vooral de laatste jaren lijkt de klank van die dingen steeds meer afgestemd te zijn om de soms nogal platte en kleurloze mp3-weergave die de digitale reisgenoten in onze binnenzak voortbrengen nog enigszins draaglijk te maken. Ik kan de fabrikanten eigenlijk wel begrijpen, want hun doel is om zoveel mogelijk van die dopjes te verkopen. En dat doe je door op te vallen. Door heel hard te kunnen, of door heel `vet` te klinken. Het moet vooral voor de jeugd aantrekkelijk zijn tenslotte.
En daar komen we op het punt van de smaak uit. Ik trek dat als middelbare muziekliefhebber gewoon niet meer, die te dikke weergave. Daar ben ik thuis ook al lang overheen, dus waarom zou ik het me onderweg dan alsnog moeten laten welgevallen?
Pas toen ik de TripleFi 10 ging gebruiken viel een en ander op zijn plaats. De weergave is om te beginnen uiterst neutraal. Let op: neutraal, niet dun. Het is dus niet zo dat er geen laag uit komt; deze in-ear kan werkelijk putdiep gaan als de muziek daarom vraagt. De bas is echter wel perfect in balans met de rest van het weergegeven frequentiespectrum. Het uiterst belangrijke middengebied wordt daardoor niet meer verdrongen, wat de verstaanbaarheid van stemmen zodanig vergroot dat ik diverse Aha-Erlebnisse heb gehad met tot nu toe mysterieuze (want slecht verstaanbare) songteksten. De detaillering tenslotte is ook buitengewoon. De ruimtelijke weergave is – ondanks het op papier beperkte frequentiebereik – van een niveau dat ik durf te vergelijken met de betere half-open modellen voor thuisgebruik. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ik af en toe details hoorde die me eerder nooit waren opgevallen. Ik weet dat dat één van de grootste clichés in de hifi is, maar duidelijker kan ik het niet uitdrukken.
De weergave is behalve neutraal ook pijlsnel. Percussieve details spatten uit het geluidsbeeld, de aanzetten van tonen zijn razendsnel, en de timing is aanstekelijk. U kunt zich voorstellen dat de muziekliefhebber in mij de knorrige audio-recensent die over stugge kabeltjes zeurt snel verdrongen had.
De Ultimate Ears TripleFi 10 heeft geen enkele eigen muzikale voorkeur. Ik draai er net zo gemakkelijk de bruutste metal van Slayer op als de uiterst verstilde klassieke ambient van Jóhann Jóhannsson (mijn iPod is een heerlijk allegaartje, inderdaad), en alles klinkt iedere keer weer opmerkelijk goed. De professionele afkomst van deze in-ears verloochent zich niet. De prijs is er dan ook naar, maar toch beschouw ik de 299 euro die ze moeten opbrengen als een koopje. Zonder reserve beloon ik deze hoofdtelefoon met het predikaat High End voor Onderweg, en laat daarbij aantekenen dat ik, op weg naar mijn werk, nooit meer zonder deze TripleFi 10`s de deur uitga. Wie had dat gedacht?
