Het chassis van de DCD 2010AE heeft volgens de fabrikant een verbeterde `mechanische aarding`, oftewel een meer effectieve afvoer en ontkoppeling van interne en externe resonanties. Zo bestaat de bodem van het DCD 2010AE chassis uit maar liefst drie lagen plaatstaal, staan de twee voedingstransformatoren (één voor de analoge uitgang en één voor het digitale circuit) op een sandwich constructie van aluminium plus staal en is het lademechanisme op een tweelaags stalen frame (met een laag zwaartepunt) bevestigd. Het chassis is van binnen op verschillende punten van bitumen-patches voorzien en... de topplaat is zo `dood` als maar kan. Dank u, Denon. Op de algehele bouwkwaliteit is totaal niets aan te merken en dat zegt wat, want ondergetekende wordt soms tot wanhoop gedreven door apparatuur met superspec-componenten en rammel-chassis. Zowel het front als de achterzijde ogen minimalistisch en overzichtelijk. De achterzijde bevat naast de analoge stereo-uitgang en digitale in- en uitgangen een ongeaarde IEC lichtnet aansluiting, prettig voor wie de lichtnetkabel wil opwaarderen. Onder de aansluitingen prijkt het trotse opschrift `Made In Japan`. Zo is dat. Nippon Columbia maakt overigens nog aardig wat apparatuur in Japan, inclusief de Denon-lijn van Moving Coil aftasters.
Denon laat weten dat de DCD 2010AE een `Europese klankafstemming` heeft, een afstemming die plaatsvindt in het Verenigd Koninkrijk en het resultaat is van vele luistersessies, gehouden door verschillende teams. Inschakeling van het recensie-exemplaar zorgde voor een prettige verassing; een groene power-indicatie LED. Zodra een CD werd geladen ging de AL32 indicator helaas felblauw oplichten. Geel was beter geweest gezien de Denon versterkers van een gele bronkeuze LED zijn voorzien. Gelukkig deed het fluisterstil werkende mechanisme alle LED-leed vergeten. Schrijver dezes heeft weliswaar op zich geen zwak voor metalen lademechanismen maar het moet gezegd, dit mechanisme is een lust voor oog en oor.
