Het nadeel van tuner-recensies is dat men niet zelf gekozen muziek kan gebruiken om de apparatuur in kwestie aan de tand te voelen. Daarnaast is het probleem dat zenders die op een gegeven moment wél iets interessants uitzenden, dat vaak met ten minste enige mate van compressie doen. De tuner bleef gedurende de recensieperiode continue (met de versterker op een lage volumestand) aan en er werd regelmatig van preset gewisseld zodat er een grotere kans op een goede `vangst` was (natuurlijk kwam het vaak voor, zoals dat menig tuner-liefhebber overkomt, dat nét op het moment van overschakeling de laatste klanken van een uitstekend muziekstuk waren te horen... de websites van radiostations geven weliswaar playlists maar geen tijden op).

Met wat geduld -en geluk- was het toch mogelijk om binnen de recensieperiode een goede indruk van de NAT 05 en de MD 205/ST-2 combo te krijgen. De apparaten kregen eerst een week de tijd om in te spelen, waarna er serieus kon worden geluisterd. De NAT 05 werd eerst in combinatie met de DAB antenne beluisterd en alhoewel de ontvangst redelijk goed was, werd de Naim hiermee duidelijk tekort gedaan. De volgende luisterindrukken zijn daarom tot stand gekomen met de ST-2 antenne, met en zonder de Signal Sleuth. De ST-2 was gemakkelijk in het gebruik maar gezien hij in de huiskamer werd toegepast (op de begane grond) had hij natuurlijk meer last van de omringende bebouwing (bij permanente installatie is een montage op zolder aan te bevelen).


NATurally...

De NAT 05 werd eerst een poosje au naturel in combinatie met de ST-2 beluisterd. J.J. Cale`s `After Midnight` (van zijn debuutalbum Naturally...) werd laat in de avond uitgezonden en de Naim liet de rokerige atmosfeer van deze song goed naar voren komen. J.J. Cale`s hese en unieke zangstijl kwam goed uit de verf en de baslijn kwam op stevige wijze naar voren, waarbij vooral de tonale weergave van de lage tonen uitstekend was. Het toetsenspel werd op losse en uiterst soepele wijze gepresenteerd en de percussie kwam natuurlijk en ontspannen over. Daarna werd `My Doorbell` van The White Stripes gevonden, een aparte mix van piano, ongeregeld gespeelde drums en natuurlijk de gepijnigd klinkende stem van de White Stripes zanger.

Uitstekende Naim-muziek, want zowel levendigheid als timing komen sterk naar voren in deze song en de NAT 05 had dan ook geen enkele moeite om de drums op geloofwaardige wijze weer te geven, zowel op het punt van trommelvellen als de metaalruis van de bekkens. De piano werd mooi los afgebeeld en op expressieve wijze weergegeven. De akoestiek van de opnameruimte en de goed in de diepte afgebeelde percussie werden nog enigszins versluierd door achtergrondruis zodat de reeds aangesloten MD 205 werd ingeschakeld (de MD 205 was permanent aangesloten tussen de ST-2 en de NAT 05 en kon dus op elk gewenst moment worden ingeschakeld). De `Tune` functie van de MD 205 bleek uitstekend te werken; de achtergrondruis en lichte mate van korreligheid verdwenen grotendeels wanneer de Sleuth op correcte wijze werd afgestemd. De RF-Gain werkte meestal het beste wanneer de knop ongeveer driekwart open stond (full gain klonk niet beter en bleek zelden of nooit nodig). Niet alleen namen de verstaanbaarheid en overzichtelijkheid toe maar ook de ruimtelijke afbeelding en impulsiviteit gingen er duidelijk op vooruit. De uitstekende diepteafbeelding van de Naim tuner (iets waar Naim vroeger bepaald niet om bekend stond) was met de MD 205 nog een fractie verder toegenomen maar opvallender was het verbeterde dynamisch contrast, waardoor deze song met nog meer `punch` en levendigheid naar voren kwam. Overigens zou de `Tune` functie van de MD 205 wellicht beter `Selectivity Focus` kunnen worden genoemd, gezien men de van een 88 tot 110 mHz schaal voorziene Tune knop op min of meer dezelfde (maar meestal niet exact dezelfde) frequentie als die van de tuner moet afregelen. De weergave was ook zonder de Signal Sleuth zeer goed te genieten en ook dan was de ontvangst in veel gevallen bovengemiddeld goed (qua `rust` te vergelijken met dat van de Quad FM 4 tuner maar nog net iets stiller en met een wat ruimer stereobeeld). In sommige gevallen was de laagweergave wat steviger zonder de MD 205, met een iets betere articulatie van baslijnen (`Naimisten` zullen de NAT 05 wellicht au naturel prefereren, een minder stille ontvangst op de koop toenemend).

Het display van de NAT 05 bleef ook bij strijklicht goed leesbaar. Een nadeel van dit eenvoudige display is dat er zowel geen signaalsterkte- als balansindicatie voorhanden is (iets wat zelfs in het ultra-minimalistische ontwerp van de klasieke FM 4 is meegenomen). Met de NAT 05 op Sky Radio afgestemd kwam `Angels` van de heer Robbie Williams voorbij. De tamboerijn klonk verfijnd en kwam met een goede tonaliteit en `shimmer` naar voren. De typische keelklank van Robbie Williams kwam goed uit de verf en de piano klonk tonaal goed maar werd met een iets vage focus afgebeeld. De drums klonken strak en werden groot afgebeeld. Met de MD 205 ingeschakeld (en de Tune knop net 2 mHz hoger afgestemd dan de tuner) kwam de zang duidelijk helderder en beter gearticuleerd naar voren. De toetsaanzetten van het pianospel werden beter gedefinieerd weergegeven en de klanken werden met een scherpere focus afgebeeld. De gitaar was beter te volgen en kwam met meer presence naar voren. Het geheel klonk nog overzichtelijker en werd met een meer `zwarte` achtergrond gepresenteerd.

Later werd er (met ingeschakelde Sleuth) geluisterd naar U2`s `Desire` wat werkelijk liep als een trein en met een goede weergave van de meeslepende cadans werd weergegeven. Bono`s zang werd met veel presence neergezet en zijn ruige stemgeluid kwam uitstekend uit de verf. Het gitaarspel van The Edge kwam op soepele en energieke wijze naar voren. De drums klonken stevig en elastisch waarbij de trommelvellen met een plastische aanwezigheid werden gepresenteerd. De mondharmonica klonk lekker bijtend waarbij de aanblaasgeluiden met gemak waren te volgen.