En dan luisteren en genieten….

Er gebeurde iets vreemds op mijn voor home cinema ingerichte zolder toen de McIntosh zijn intrede deed. Normaal wordt hier enkel naar films en concerten gekeken, maar de tweekanaals performance van deze McIntosh versterker liet mij tijdens de recensieperiode veel vaker CD’s uit de woonkamer pakken dan voorheen. Hieronder een impressie van een aantal CD’s, SACD’s en DVD’s die de MHT-200 voor zijn kiezen heeft gekregen.

’Born in the USA’, Bruce Springsteen
Het imposante Amerikaanse uiterlijk van deze McIntosh System Controller doet mij denken aan Bruce Springsteen, de SACD van Springsteen and the E-Street Band – Live at Madison Square Garden gaat in de Sony SCD 555 ES speler. Toepasselijker dan starten met ‘Born in the USA’ kan eigenlijk niet. Tijdens dit tournee is het nummer in een nieuw jasje gestoken en uitgekleed tot een prachtige solo-performance van Springsteen. Hoewel deze opname zowel meerkanaals als tweekanaals op deze SACD is gezet, heb ik een sterke voorkeur voor de tweekanaals versie. Deze laatste biedt een betere plaatsing, te meer omdat Springsteen in dit nummer met kracht wordt neergezet en het de emotionele beleving tot kippenvelniveau opdrijft.

De McIntosh MHT-200 zet in stereo het geluidsbeeld stevig neer, met imposante muzikale vormen. Opvallend is het gemak waarmee deze A/V versterker alles neerzet: alsof de versterker nog veel reserves over heeft. Deze Amerikaanse grootsheid brengt je naar de muziek en ik moet dan ook eerlijk bekennen dat kritisch luisteren iedere keer uitmondt in een paar woorden op mijn kladblok, waarna de pen onberoerd blijft en ik mij in rust laat meenemen naar die enorme sportzaal in het hart van New York, in dit geval gevuld met Jersey fans.

‘Let your Soul Glow’, Joss Stone
Een goede vriend vroeg mij enkele maanden geleden of ik, als ‘muziekliefhebber’, van Joss Stone had gehoord. Met schaamrood op de kaken moest ik bekennen dat de naam mij niets zei op dat moment. Met gepaste trots wist hij mij dan ook te vertellen dat ik deze dame van nog maar 17 jaar zeker moest gaan beluisteren, want ondanks haar jonge leeftijd heeft ze een stem zoals alleen de oudere, meer rijpere vrouwen in de muziekindustrie hebben. “En,” merkte hij nog even op, “ze is blank!”. Pas nadat ik de CD had aangeschaft, viel die laatste opmerking op zijn plaats. Zou je niet naar de hoes hebben gekeken en gewoon de muziek was gaan beluisteren, dan zou je hebben gezegd, dat deze zelfverzekerde stem, die de muziek laat spreken met een pure ‘soul’-klank, absoluut toebehoort aan een doorleefde donker gekleurde soulzangeres.

De CD ‘The Soul Sessions’ van Joss Stone gaat in de SACD speler en het eerste nummer ‘The Chokin’ Kind’ rolt met souplesse en rust mijn hometheater in. Wederom valt die kracht op in het geluidsbeeld. Je voelt de MHT-200 Joss Stone bij wijze van spreken rustig naar voren duwen, om haar dan in volle glorie te laten staan en de luisteraar te laten genieten. De muziekstijl van Joss Stone is te definieren als soul, met een lichte crossover naar new world jazz en wanneer blijkt dat Joss zelf een groot liefhebber is van de oude soulhits, dan valt ook de keuze voor de covers op ‘The Soul Sessions’ volledig op zijn plaats.

Kill Bill
Wanneer een versterker met imposante proporties ter recensie staat, kan ik het niet nalaten om niet alleen het postuur te onderzoeken middels een krachtige DVD, maar ook de films uit het rek te pakken met een subtiele soundtrack, maar groots emotioneel effect. Bij het zien van de laatste DVD van Quentin Tarantino viel ik letterlijk en figuurlijk van mijn stoel. En dan bedoel ik ook letterlijk, want toen ik naar de afstandbediening greep, was ik plots vergeten dat de bioscoopstoelen die ik heb staan terugklappen. Na deze opzienbarende bekentenis terug naar Kill Bill Vol. 1, een film die mijn zintuigen op alle mogelijke wijzen prikkelde. Als filmliefhebber is de crossover van Aziatische cinema, gecombineerd met spaghetti westerns, anime en vele andere invloeden, een lust van herkenning. Combineer deze elementen met de typische Tarantineske regisseurstijl en de grote invloed van muziekhits uit de jaren ‘70 en ik zit op het puntje van mijn stoel.

De soundtrack van Kill Bill Vol. 1 wordt gepresenteerd in DTS 5.1 en biedt in de verschillende actiescènes die deze film kent veel details in het totale geluidsbeeld, zonder dat de effecten elkaar overstemmen en verbloemen. De MHT-200 laat de massale aanval van 88 aanhangers van O-Ren Ishi op The Bride, gespeeld door Uma Thurman, met veel precisie  horen en overdondert door de focus en details, waarbij de samoerai-zwaarden je om de oren heen snijden. De tonaliteit en klankkleuring is licht aan de warme kant van het spectrum en geeft een gevoel van betrokkenheid en muzikaliteit. Het wordt wel duidelijk, tijdens deze delen van de film, dat in een volledige zeskanaals opstelling het vermogen van de MHT-200 terug loopt. De stabiliteit en souplesse in het fundament die in een stereo-opstelling mij volledig grijpt, moet in een homecinema opstelling iets gas terugnemen.

25th Hour
Een film die mijn interesse en volledige aandacht direct vanaf de eerste minuten greep, is de laatste film van Spike Lee. Zijn eerdere films als ‘Do The Right Thing’, ‘Clockers’ en ‘Malcom X’ toonden een sterke rebellie, open bewustzijn en politieke mening ten opzichte van de maatschappij als geheel en de soms harde realiteit.

Een trechter aan onderwerpen wordt in ‘25th Hour’ behandeld en deze loopt van de Amerikaanse droom, de 9-11 ramp, misdaad tot de multi-culti samenleving waarin we leven. Regisseur Spike Lee manipuleert ons wederom niet, maar brengt het zoals de realiteit is: Monty is een drugsdealer en verdient zijn straf. Maar hij probeert dit wel in een kader te plaatsen: we leren hem wel als mens kennen, die gewoon de verkeerde keuzes heeft gemaakt. `25th Hour` is een stijlvol drama, die intiem en meeslepend een krachtige stempel drukt. Absoluut een film om nog even over na te praten met een glas wijn....

Waar deze film echter een groot deel van zijn kracht vandaan haalt, is de prachtige, intrigerende soundtrack van Terence Blanchard die het verhaal brengt met klemtoon op de gemoedsrust van de personages. De surroundmixage van deze film biedt een symphonie van subtiliteiten die door de MHT-200 op bijna magische wijze wordt gedirigeerd. De zintuigen krijgen veel emoties voor hun kiezen, want hoewel de harde realiteit zichtbaar wordt weergeven, voert sympathie voor de daden van Monty de boventoon. De dreiging van het einde wordt bijna ondragelijk voortgeduwd door de soundtrack om te eindigen in het onvermijdelijke, of toch niet?! Het gemis van feilloze transparantie in de plaatsing van het geluidsbeeld is hier afwezig, de intensiteit wordt prachtig gevoed door de MHT-200.