Met wat?
Ik zal niet te lang uitweiden over de gebruikte installatie. Toch is het van belang te weten met welke apparatuur de Atoll is gecombineerd. Ten eerste is dat de eigen d/a converter en anti jitter box van Monarchy Audio. Die ging na een korte periode terzijde. Met Van den Hul The First kabels is daarna de Atoll aangesloten op een Sphinx Project 2 voorversterker en Monarchy Audio eindversterkers. Met Ocos kabel werden respectievelijk mijn eigen monitors aangestuurd en tijdelijk beschikbare Horning Zeus speakers. Ter vergelijk van de Atoll is met de Teac/Monarchy Audio combinatie gespeeld. De Atoll stond gewoon op de eigen pootjes op een glasplaat van mijn audiorek. De speler is gedurende een paar dagen opgewarmd met een inbrand cd en later met muziek, voor er serieus werd geluisterd.
Gezien de prijs van de Atoll (Euro 725,-) is de rest van de set wat aan de dure kant. Dat heeft als voordeel dat je de eigenschappen van de speler makkelijk terug hoort, maar tevens als nadeel dat een mindere eigenschap niet wordt verbloemd, hetgeen bij velen van u thuis wel het geval zou kunnen zijn. Of de Atoll toch zijn mannetje stond (is een cd speler mannelijk?) en het op bepaalde punten beter doet dan de dure combi, leest u hieronder.
Niet weer!
Mijn vrouw en kinderen hebben wat te lijden. Steeds horen ze dezelfde muziek door de kamer schallen en vinden het een verademing als ik weer eens uitgebreid voor de cd kast ga zitten om iets nieuws en origineels op te duikelen. Vandaar een selectie bekend repertoire en minder gedraaide opnames dit keer. Met als binnenkomer het grijsgedraaide, op elke beurs stomvervelende, toch zeer mooie, Norwegian Mood van Kari Bremnes. The Copenhagen Tavern boeit mij steeds weer. De stem heeft iets indringends en melancholieks. Je voelt de sfeer en proeft de verlatenheid van het etablissement. De Atoll voegt daar weinig aan toe en zo hoort het ook. De stem van Kari staat in de kamer en zoals met veel Franse audio is de nadruk op het middengebied gericht. Schoon, met detail en vooral met veel rust. Geen digitale randjes, geen opgeblazen beeld. Het laag is aan de zachte kant en mist de power van de Teac.
Door met Rachelle Ferrell, mijn keuze plaat voor een onbewoond eiland als ik slechts 1 cd mee zou mogen nemen. Haar stem laat mij keer op keer genieten en de instrumentatie raakt me diep in de ziel. De contrasten tussen stem en instrument zijn duidelijk hoorbaar. Alles heeft een plaats, maar ook hier door het softe laag mis ik wat impact. Loreena McKennit laat iets heel anders horen in het laag. Op de Prologue van Book Of Secrets dreunt het laag ineens. Daar zijn de grote troms dof. De stem daarentegen staat als een huis en komt fraai boven de instrumenten uit. Weer de nadruk op midden en rustig hoog. Verderop op de cd tref je Dante’s Prayer aan. Hier haal ik met andere spelers eerder de sfeer van het concert terug. Het beeld is goed, doch met weinig emotie. Het koor vult de ruimte tussen de speakers heel goed op.
Sting kocht ik vroeger als herinnering aan een lieve Duitse vriendin. Op het terras van haar huis wist Sting een zomeravond te veranderen in een samenspel van klank, avondlucht, goed gezelschap en tevredenheid. Zo heeft elke muziek vaak een herinnering, die in de loop der tijd steeds verder van de werkelijke situatie af komt te staan en steeds rooskleuriger wordt voorgesteld. Maar met een Atoll roep je de originele avond toch weer makkelijk op. De percussie op An Englishman In New York is levendig en de sax hangt in de lome avondlucht. Zo ook met Stacy Kent, haar zangkunsten op Dreamsville zweven door de kamer en scheppen een moment van genieten. Eenvoudige akoestische muziek lijkt de Atoll op te stuwen in klankkwaliteit. Daar komt ook het 1-bit karakter om de hoek, zachte ingetogen bas met minder definitie dan de multi bit oplossing. Nadruk op het middengebied, fraai stemgeluid en nergens scherpe digitale randen aan de hoge tonen. Net als bij Patricia Barber, de stem en de piano zijn op maat en geven rust aan het geluidsbeeld.
Ik werd haast gedwongen door de omstandigheden met de defecte Teac om de Atoll ook als loopwerk in te zetten. En wat schetst mijn verbazing, veel wat van hierboven staat hoor ik terug via mijn eigen dac en jitterbox. Het toegepaste loopwerk van Philips heeft dus een behoorlijke invloed op het geluid, gezien vanaf de bron. Dat de dac daar een andere wending aan geeft (1-bit technologie ten opzichte van multibit), betekent niet dat de essentie van het digitale geluid niet voor een groot deel wordt gevormd door het loopwerkje zelf. Dat geeft ook aan dat je niet zo maar een cd speler met een digitale uitgang kunt pakken en mag verwachten dat een externe dac u in het walhalla brengt.
