En aangezien Durk de Heij dan naar mij toe laat zien, dat hij begrijpt, dat verkoop vaak begint met gastvrijheid, hebben we nog een uur of wat zitten praten over wat ons beweegt. Enfin, de bestelling is daarna snel geplaatst en Durk wilde graag zelf het resultaat aanhoren van deze (in ieder geval financieel) forse upgrade en dus kwam hij zelf de arm inbouwen.
Het inbouwen van een 12" arm op een 9" chassis luistert erg nauw; Kuzma assemblageprecisie is ook nodig bij de montage van de arm, blijkbaar. Toch is het met de stap voor stap handleiding en de beide mallen, die Kuzma bij de arm levert voor het afstellen van de arm en een element in de arm, goed te doen. Goede kwaliteit imbussleutels die perfect passen zijn ook bij de levering inbegrepen.
Een avondje ouderwets sleutelen en keuvelen verstrijkt ermee.
De Stabi S leent zich ook uitstekend voor deze exclusieve Meccano; de armvoet past naadloos in de armhouder. Stappenloos in hoogte verstelbaar en stappenloos draaien in het horizontale vlak maken een exacte instelling met gebruik van de Kuzma mallen tot een klus waar je als handige hobbyist niet voor terug hoeft te schrikken. Toch laat ik het graag aan Durk over; ik vertrouw het mezelf niet toe.
De Grado Reference Signature is snel daarna ook weer opgehangen met behulp van de elementmal en het wordt tijd om te gaan luisteren.
Vóórdat Durk aan de démontage van de Rega begon, had ik al even mijn favoriete testlp opgezet: Children of Sanchez van Chuck Mangione. (A&M Records, 1978, A&M SP-6700). Ooit gekocht bij V&D, toen je daar nog lp's in de aanbieding kon kopen waar een hoekje uit was gestanst, of een stukje zaagsnede in de hoes was gemaakt. Tot mijn verbazing stond er op die dubbel-lp een stuk muziek, dat wereldberoemd was in Nederland: ooit de intro van het radioprogramma "Zaterdag Sport" van de NCRV. Het zaterdag's sportradioprogramma voor o.a. amateurvoetballend Nederland.
Deze dubbellp heeft vier groeven die zijn gevuld met een afwisseling van klanken, tempi, instrumenten en zang, om in muziek uitdrukking te geven aan de emoties die de regisseur op (toen nog: 1978) film had vastgelegd. Ik vind dit één van de werken in mijn verzameling waar ik het liefst naar luister. Mangione schrijft in de toelichting, dat hij deze muziek binnen 3 weken heeft moeten componeren en opnemen, op basis van de gelijknamige film van Hall Bartlett die op dat moment ook nog niet geknipt en geplakt was tot een eindresultaat. Mangione accepteert de opdracht en gaat aan het werk: "I became possessed by it all and immediately locked myself in a hotel room with a piano to pull the thematic material together. Images in the movie triggered recollections of strong feelings I had experienced throughout my life, and from these feelings the Music came pouring out".
Die bezieling sloeg over op zijn collega's en ik voel me daardoor blijkbaar ook gegrepen in de weergave.
De weergave van deze dubbel lp is bij mij nu achtereenvolgens gedaan met behulp van die Thorens TD115, daarna de Kuzma met de Rega arm en nu dus de Kuzma met de Kuzma arm. De Thorens' weergave was vrij vlak en de Kuzma-Rega weergave lag daarbij al meerdere niveaus hoger. Wat Kuzma en Kuzma er nu van maken?
Het stukje op kant één, waar de Regaarm de drummer vanuit de verte aanwees waar hij ongeveer zijn ding zou kunnen doen, blijkt bij de Kuzmaarm verandert in de exacte plek waar de drummer het niet moet wagen om buiten te komen. Ja, de controle die deze arm/element combinatie heeft over de cantilever en de muziek die daarmee wordt opgewekt, is wel een flink aantal treden hoger op de ladder van muzikaliteit.
Het wordt bepaald niet krampachtig, dictatoriaal of benepen, maar een fantastische combinatie van strakke directie en controle door de arm, die leidt tot openheid en op(en)bloeien van de muziek. Veel meer diepte in het geluid en ook in de plaatsing van de instrumenten: meer precies, maar juist daardoor ook muzikaler. Hoe leg ik dat uit?
Wij hebben een goed opgevoed hondje dat gewend is om te luisteren naar de baas, dat is de reden, dat wij het dier veel vrijheid kunnen schenken. Vrijheid die hij niet zou hebben, als hij niet te controleren was en per sé aan de riem zou moeten lopen. Het hondje is de muziek en wij zijn de arm. Als u begrijpt wat ik bedoel. Hoor ik daarmee nu het prijsverschil ten opzichte van de vorige arm? Hoor ik daarmee de eigenschappen van de taps gevormde armbuis; hoor ik daarmee die 12"?
Echt niet! Gelukkig niet!
Dit zoektochtje naar een arm upgrade blijkt van mij namelijk een tevreden luisteraar te hebben gemaakt! Tevreden, omdat ik mezelf een fors tijdverlies heb bespaard door de selectie al peinzende te maken. Tevreden, omdat ik gelukkig weer een dealer heb gevonden die de Klant nog met een hoofdletter schrijft en last, but by far not least, heel, heel tevreden met mijn Kuzma Ref 313 VTA.
Is het (bijna) de beste arm ter wereld?
Nou, mijn zoon zal zeggen: "Boeiuhh". Ik heb Geen Idee, en eerlijk gezegd boeit mij dat ook totaal niet. Ik ben met de prestaties van deze arm alleen maar uiterst Tevreden! En dat gegeven, dat luistert zo ontzettend Fijn!
