Situatie 6

De luistersessie wordt vervolgd met het prachtige titelnummer "You won’t forget me"

Wat de opname bijzonder maakt is dat hier de laatste opname te horen is van de helaas te vroeg overleden Miles Davis. Het nummer kent veel gevoel en sentiment.

Na beluistering worden de speakers voorzien van Enacom speaker devices. Deze devices, het beste te omschrijven als "ruis"filters, worden parallel aan de hoogaansluiting van de speakers bevestigd. Direct is een opmerkelijk verschil waar te nemen. De trompet van Miles wordt nog realistischer weergegeven. Ieder instrument krijgt een nog betere plaats in het geluidsbeeld waarbij het gevoel bij de uitvoering aanwezig te zijn nog meer wordt versterkt.

Situatie 7

Nu worden Enacom line devices in de set opgenomen. Dit zijn wederom filters, die tussen de interlinks van de versterker geplaatst worden. Wederom wordt naar het titelnummer "You won’t forget me" geluisterd.

Na plaatsing van de Enacoms wordt het geluidsbeeld nog preciezer. Vergeleken met de vorige luistersituatie wordt de ambiance waarin de muzikale happening zich afspeelt realistischer, bijna voelbaar, weergeven. Daarbij lijkt de muziek nog meer te swingen, pace & rhytm nemen weer toe.


Situatie 8

Vervolgens worden aan de hand van Shirley Horne’s "If you go" het effect van 8 kleine `pilletjes` Harmonix RF57mkIII gedemonstreerd. Allereerst wordt een aantal minuten van deze track gespeeld. Vervolgens worden een 3tal RF57mkII tuning devices in de basreflexpijp geplaatst en voorop de luidsprekers geplakt.

Wat dan gebeurt is niet zo eenvoudig te omschrijven. Zeker omdat ik me bewust ben van de afmetingen en vorm van deze tuning devices. Deze zeer kleine "pilletjes" hebben een grote invloed op de weergave. Het meest opmerkelijke is dat de weergave van de fijnste details, de zogenaamde "inner detail" aanmerkelijk toeneemt. Het geluidsbeeld vervalt desondanks niet in een overdreven analytische weergave waarin we de kleinste details hoorbaar worden gemaakt maar dit ten koste gaat van de muzikaliteit. Juist door het toepassen van deze tuning devices wordt de ambiance van de zaal nog beter weergeven hetgeen de illusie deel te nemen aan de muzikale happening sterk vergroot. Het is bijna absurd hoe deze bijna minuscule pilletjes de set met gemak naar een nog hoger plan tillen. Ik kan mij volledig aansluiten bij Luc die dit een van de meest bizarre en van de meest effectieve tuning devices van Harmonix vindt.


Situatie 9 Finale

Als laatste wordt een nummer van de eveneens veel te te vroeg overleden Eva Cassidy gedraaid. Het betreft hier een nummer van de cd "Live at the Blues Alley".

Ik sluit mijn ogen, plots bevind ik me in veel te volle en broeierige jazz club waar de sigarettenrook van de omstanders me bijna van mijn adem berooft. Het te kleine podium baadt in gedempt lichtroze licht en ik zie Eva haar mond dansen om de microfoon terwijl ze met haar ogen dicht het nummer "Stormy Monday" ten gehore brengt.

Het is dan ook zeer ontnuchterend als Ed en Luc besluiten alle tuning devices weg te halen en vervolgens dezelfde opname nog een keer te laten horen.

Wat een contrast! Ruw word ik weggehaald uit de jazzclub waar in zojuist vertoefde en ergens, vanuit de anonieme verte, hoor ik weliswaar het nummer maar besef ik dat ik nu slechts naar een opname van Eva Cassidy aan het luisteren ben. Het geluid komt zonder emoties, teneergeslagen zelfs, uit de luidsprekers in plaats vanuit de virtuele ruimte waarin ik me daarnet nog waande. Alle voelbare emotie en betrokkenheid van voorheen is verdwenen: muziek wordt gedegradeerd naar geluid.


Conclusie

Tja, wat moet je hier nog verder op zeggen? Vergeleken met de uitgangssituatie, situatie 0 is de totale weergave enorm verbeterd in iets dat vele malen korter bij de `werkelijkheid` komt. Natuurlijk is het mogelijk om een opsomming te geven van alle parameters die sterk zijn verbeterd, zoals een veel betere weergave van de ruimte, een groter dynamisch bereik en toename van pace & rhytm. Hoe duidelijk ook ik mijn beleving heb proberen te omschrijven, hoe duidelijker ik ervaar wat de beperktheid is van het schrift om een muzikaal gevoel te omschrijven. En hoe meer dit gevoel zich in de loop van de luistersessie zich ontwikkelt, hoe meer zich deze beperking manifesteert.

Het geheel is hier beduidend meer dan de som der delen en nauwelijks in concrete parameters te omschrijven. Feit is echter dat gedurende de luistersessie mijn eigen gevoel om bij deze muzikale happening aanwezig te zijn, sterker nog, er deel van uit te maken, zich meer en meer meester maakte. Ed zei onlangs tegen mij: Harmonix is `Horen is Geloven`, en inderdaad moet ik concluderen dat deze devices zeker een plek verdienen in elke audio- of multichannelset van goede kwaliteit.