Dat ik daar ook bij de eerste demo van de volgende dag geen plek zal kunnen veroveren is me direct al duidelijk als ik van verre al zie hoeveel belangstelling er is voor deze Amerikaan. Of zou het samenhangen met het aldaar opgestelde super systeem waarvan ik op afstand alleen de grote Wilson Audio weergevers kan ontwaren. Oké, later dus. In de Doelen begin ik waar ik de eerste dag geëindigd ben; in de foyer van de Willem Burgerzaal. Daar ontmoet ik iemand van het Dynaudioteam en ik besluit om mee te lopen naar de van Beuningen zaal. Geheel tegen mijn verwachting staan hier nu eens geen door Siltech monoblokken aangedreven "top of the line" weergevers maar een set Arcam elektronica in combinatie met vloerstaande weergevers voor "real world" prijzen. Voor een totaalbedrag van 5500 euro een mooie set die voor veel mensen bereikbaar zal zijn. De voor mijn gevoel in het middengebied wat nadrukkelijk klinkende speakers staan, naar alle waarschijnlijkheid, onvoldoende ingedraaid maar dat kan ook niet anders wanneer je meerdere mensen tegelijk een indruk wilt geven van de kwaliteiten van deze set. Fine tuning kan bij de dealer en vervolgens in de huiskamer gebeuren. Een goede demo en een mooi begin van deze tweede, helaas tevens laatste, beursdag. Heel jammer, want in dit tempo heb ik geen twee dagen maar een hele week nodig.
Joenit tref ik aan in de Schade zaal waar naast elkaar twee sets opgesteld staan. Bij binnenkomst speelt de linkerset, bestaande uit Einstein electronica en een Rega draaitafel, over twee Totem Forest weergevers. Ik beluister enkele muziekstukken waarbij het meest opvallend is dat dit de enige set is waarbij ik de CD weergave prefereer boven de LP weergave. Einstein synergie? Viertron laat bij mijn binnenkomst een DVD spelen waarop een blonde dame aantoont dat "looks" niet altijd voldoende zijn om de aandacht af te leiden van een slechte geluidsregistratie. Waarschijnlijk hoort de man die de demo verzorgt het zelf ook want vrijwel direct wordt er een CD opgezet waarna de actieve Meridian weergevers een stuk aangenamer klinken. Mijn aandacht wordt echter opgeëist door een prototype van een in mei dit jaar te lanceren Musical Fidelity (SA)CD speler. Het design van Musical Fidelity producten lijkt weer wat strakker te worden en is in dit geval afgestemd op dat van de er onder staande versterker die me sterk doet denken aan een ontwerp van jaren geleden waaraan ik goede muzikale herinneringen bewaar.
Het wordt tijd om de bovenste verdieping te gaan verkennen en de Ruys zaal met zijn Xanadu luidsprekers lijkt een goede plek om te starten. Ik val midden in de laatste minuut van een demo en hoor nog net de majestueuze klank van een groot orgel voordat Age van der Woud aankondigt dat het komende half uur de buren aan de beurt zijn en er dus pas om twaalf uur weer geluisterd kan worden. Het tussenliggende half uur vertelt Bert Fruitema uitgebreid over de opbouw van de door hem ontworpen voortrap waar o.a. een met gas gevulde buis ingezet wordt. De potentiële koper van deze voortrap, die waarschijnlijk nog dit jaar in productie genomen zal worden, hoeft overigens niet bang te zijn dat hij geen vervangende buizen zal kunnen krijgen want er is een grote hoeveelheid van de desbetreffende buis ingekocht. Het systeem speelt met de door Bert ontworpen single ended mono blokken en ook de bekabeling is van zijn hand. Alles G5 Siltech zilver. Wanneer de demo eindelijk kan beginnen val ik bijna om van de honger maar desondanks besluit ik om bij de demo te blijven. Ik heb de elektronica van Bert Fruitema eerder gehoord op grote Xanadu weergevers en hoe fraai en imposant ik het ook ditmaal vind klinken, ik mis een stukje o zo belangrijke betrokkenheid. Is het de universele Moon speler die de plek ingenomen heeft van de zwaar gemodificeerde Marantz die daar eerder stond? Komt het doordat er dit jaar een ander type weergever gebruikt wordt? Of is het misschien toch de honger die me ongeduriger en wat trillerig maakt. Zoveel variabelen die het luisteren naar muziek kunnen beïnvloeden.
Na de broodjes is het evenwicht hersteld waarna ik opnieuw de oversteek naar Engels maak. Phonologic maakt alternerend gebruik van twee sets en hoewel ik alleen weergave via CD hoor staat er wel een Michell draaitafel opgesteld. Pace, rythm & timing zijn onweerlegbaar typisch Naim. De muziekkeuze is - ik zou bijna zeggen; logisch - aangepast en mijn voet tapt als vanzelf het ritme mee. Heijmans Sound & Vision presenteert nieuwe elektronica van Sugden die afwisselend de Elektra 907 Be monitoren of de Utopia Diva Be luidsprekers aansturen. De kamer puilt bijna uit van de bezoekers en het Hitachi scherm dat tussen de speakers opgehangen is geeft me een prima excuus om snel weer deze afgeladen en dus warme ruimte te verlaten. Ik luister graag naar Sara K. maar daarbij wil ik visueel niet geconfronteerd worden met Michael Flatley. Ik snap best dat Leo Heijmans de resolutie van dit scherm wil tonen maar ten eerste heb ik al niets met beeld en als ik ergens de pest aan heb is het wel aan deze glitterdanser. De fraaie JM Lab luidsprekers en Sugden versterkers en cd spelers hoor ik liever nog eens in een andere ambiance. Bijvoorbeeld in mijn eigen luisterkamer.
Ik wip nog even snel binnen bij Clofis waar ik de onlangs voor zichzelf begonnen ex collega schrijvers Garmt van der Zel en Bjorn Mattijsen tegen het lijf loop. Good luck boys! Wat betreft enthousiasme en deskundigheid hebben jullie alles in huis om jullie bedrijf tot een doorslaand succes te maken. Het geluid van het CEC loopwerk is zeer herkenbaar en de Moon apparatuur ziet er fraai uit. Bij Audiopulse hoor ik opnieuw Kari Bremnes en ik blijf even zitten om zo lang mogelijk van deze fraaie stem te genieten. Dan verlaat ik ook deze kamer en loop terug door de gang. Aangekomen bij het begin is de verleiding te groot en ik loop opnieuw binnen bij Dynamic Solutions. De klank is nog beter dan de eerste dag al het geval was en ik blijf genietend van een nummer van Holly Cole achterin de zaal staan. Proficiat, Rick. Voor mij heb je met deze set inderdaad de “Best sound of the Show” weten neer te zetten. Chapeau!
Het is een verademing om even buiten te kunnen lopen in de frisse lucht en ik wandel dan ook expres wat langzamer terug naar de Doelen waar mij twee grote dozen wachten. Dat wordt nog een heel gesjouw. Het pad van een recensent gaat nu eenmaal niet over rozen. Desondanks; Rotterdam, ik heb weer met volle teugen genoten van je “LenteLuisterFestijn” en ook volgend jaar zal ik zeker weer van de partij zijn.
