Vanuit de verpakking sluit ik de speler aan op mijn Neo-plasma televisie middels een goede kwaliteit 1.4 gecertificeerde HDMI-kabel van OxyPure. Aangezien mijn Denon home cinema receiver niet de nieuwste audiocodecs meer aankan gebruik ik de analoge uitgang van de UD7006 naar de meerkanaals ingang van de receiver. Hiervoor zijn de neutrale kabels van InAkustik, de Exzellenz, gebruikt. De aparte stereo-uitgang verbind ik met mijn Blacknote DSA-150 Signature versterker, die ook als eindversterker dienst doet voor meerkanaals toepassingen. Het aanzetten van het toestel, dat overigens niet geheel kan worden uitgezet, vergt wel enige tijd (langer dan bijvoorbeeld de jongste generatie Blu-ray spelers van Samsung of Sony). En dan komt na het invoeren van de juiste gegevens in de setup de eerste beeldtest.
Hoewel mijn televisie jong is ondersteunt het toestel geen 3D-content. Een bewuste keuze, want toen ik het toestel afgelopen jaar aanschafte waren er nog genoeg contra’s en technieken die nog verder doorontwikkeld dienden te worden. Dus heb ik mij te ‘behelpen’ voor deze recensie met ‘gewone’ Blu-ray en dvd-weergave. Ik kies voor de eerste film die mijn scherm gaat vullen. Het wordt de kaskraker van een tijdje geleden The Matrix, met het bekende verhaal van Neo en de virtuele wereld waarin hij zich bevindt. Een goede film vol met snelle actie en geluidseffecten. Niet veel later zitten mijn partner en ik dan ook vol in de film, die het scherm letterlijk afspat. De kleurendiepte van de speler kan worden bijgesteld door de gebruiker, maar daartoe voel ik geen enkele neiging omdat het beeld gewoon klopt. Het meerkanaals geluidsspoor van de film zorgt voor een juiste toevoeging in de hele beleving van het filmverhaal en zo heel af en toe gaan mijn gedachten uit naar de buren die ongetwijfeld kunnen meegenieten van dit spektakel.
Ook muziek op Blu-ray werd niet veel later afgespeeld. De concertregistratie van John Legend getiteld Live At The House Of Blues is een mooie registratie van een fijne avond muziek met veel soul. De alweer uit 2005 stammende schijf wordt snel geladen door de UD7006 en ik kies het 5.1 kanaals 48 kHz PCM geluidsspoor en vervolgens de zeer intiem uitgevoerde versie van de track Ordinary People. Legend, achter een vleugel, samen met zijn publiek. Ook nu weet de speler een dijk van een beeld neer te zetten, gecomplementeerd door de beelddiepgang die enkel een plasma televisie kan neerzetten. Zwart, diepe kleuren en elke beweging uitzonderlijk goed volgbaar. Daarnaast de vrij subtiele weergave van het geluid, met dank aan de vrij goede audioconversie in de Marantz. Natuurlijk zijn er nog betere weergaven mogelijk, maar dan praat je over een speler met een meervoud als het gaat om de aanschafprijs. In zijn klasse speelt de Marantz eerlijk, ietwat ingetogen maar toch zo dat onze oosterburen het woordje ‘knackig’ zouden gaan gebruiken.
Als het gaat om streaming audio is de gebruikersinterface van de UD7006 wat ingetogen. Zoeken tussen de muziekcollectie gaat vrij eenvoudig maar kan veel tijd kosten als je een bepaalde artiest zoekt. Nu heb ik eigenlijk alleen flac-bestanden op mijn NAS staan, maar ik heb voor deze recensie ook wat andere bestandsformaten op mijn netwerkschijf gezet, die er ook weer snel af zullen gaan. Eenmaal gevonden speelt de multispeler het gevonden materiaal wel af, maar de geluidskwaliteit weet me niet echt te overtuigen. Ter vergelijking, mijn Logitech Squeezebox Touch speelt met z’n eigen ingebouwde DAC nog wat sprankelender.
Deze functie van de speler is dus echt meer voor foto of video geschikt, en de nieuwste SMART-functies zitten toch al op de jongste generaties televisies. Ook de Youtube integratie in deze speler is nog niet rond en hoewel deze functie wel verschijnt in het HOME-display is deze –nog- niet oproepbaar. Een update hiervoor (ook voor de UD5005) zal in augustus verschijnen volgens de importeur.
Op cd-weergave doet de Marantz me erg denken aan de eerder door mij gerecenseerde netwerkspeler van hetzelfde merk. De door MFSL heruitgegeven cd van Linda Ronstadt Prisoner In Disguise kent goede luistermuziek met een lichte country tint. Het nummer Hey Mister That’s Me Up On The Jukebox klinkt ingetogen, een tikje warm en vooral het sublaag en middengebied lijken wat geprononceerd. Niet verwonderlijk. Vermoeiend zal de UD7006 niet worden met zijn klanksignatuur.
Ook super audio cd krijgt dezelfde eigenschappen mee met de weergave. Op de door Marantz zelf uitgebrachte sacd Acoustic Solutions Vol. Four staat een aardige cover van It’s Raining Men vertolkt door Judith Nijland. En hoewel ik de weergave wel eens ruimtelijker heb gehoord slaat de UD7006 geen slechte figuur als het gaat om plaatsing. Ook de diepgang in het geluid is goed waarneembaar, zij het met enige nadruk op het sublaag. De hogere regionen van het frequentiebereik worden vrij goed opgevuld met de vocalen van Judith, hoewel ik me de weergave van de SA-KI Pearl Lite in voor de geest halend een stuk luchtiger vond klinken. Maar eerlijk is eerlijk, laatstgenoemde is dan ook een dedicated audiospeler.
Met klassieke werken kan de multispeler goed overweg. De Ouverture van Der Stein Der Weisen van Johann Baptist Henneberg (op Telarc) kent een hoge mate van verfijning en diepgang. De weergave van dit muziekstuk over de Marantz is vriendelijk en redelijk dynamisch. De strijkers en hoornsectie lijken iets minder goed plaatsbaar in het geluidsbeeld dan ik gewend ben maar storend is dit niet. Ook de forte gespeelde stukken boeten niet in aan kwaliteit en het geluidsbeeld blijft goed overeind.
