Ze zeggen dat geluid vijftig procent van de filmervaring is; bij Transformers 3 is dat misschien wel tachtig procent. Dat de magie volledig weg is, bleek wel toen het geluid (slechts) tien seconden uitviel in de bioscoop. Was het een dialogenfilm geweest, dan had je rustig even de ondertitels gelezen totdat het geluid weer terugwas. Hier leek het wel of de lichten in de zaal aangingen, zo groot was het effect.

De 3D-beelden werden erg goed aangevuld met 3D-geluid. Op een gegeven moment springen een stel soldaten uit een vliegtuig. Er wordt gefilmd vanuit het vliegtuig met als kader de laadruimte met een blik op de afgrond. Op de achterspeakers is meteen het geluid van alle soldaten te horen en alle effecten bij de voorspeakers waar de actie zich afspeelt. Het moment dat ze gaan springen, lijkt het wel of je meespringt. Het geeft het gevoel van een achtbaan bij z’n eerste afdaling. De adrenaline giert dus voortdurend door je aderen.

(klikbaar voor groter formaat)

De overdubs van de robots klinken fenomenaal. Peter Cullen mocht ook dit keer weer de stem van Optimus Prime verzorgen en wat voor stem. De bekende trailerstem zullen we maar zeggen. De combinatie van de stem met de snelheid van de beeldeditting en om de minuut een slow motion shot, zorgt er overigens wel voor dat de film één grote trailer lijkt.

Surround

De surroundmix is echt prachtig gedaan. Het geluid is als het beeld, recht in je gezicht. Een heerlijke stevige punch en mooi gecomprimeerd, het gaat nergens over het randje (bij één scène wordt er verrassend veel laag naar de achterspeakers gestuurd en de speakers leken het even niet te trekken, maar dit was dan ook eenmalig). Dat wil echter nog niet zeggen dat je rustig van het geluid kan genieten. De zwaar dalende sinustonen, knetterende vuurschoten, heftige ontploffingen en ronkende motoren, zijn in praktisch elke scène te horen, dus de oren krijgen geen rust. Daarbij komt dat er af en toe levels van 110 dB langskomen (let op: dit zijn geen officiële metingen, maar peilingen die ik af en toe tijdens de film zelf maak), al zijn ze kort, ik liep licht verdoofd de zaal uit. Het is op het randje, maar dat heb ik vaker bij Pathé IMAX Amsterdam.

(klikbaar voor groter formaat)

Soundtrack

De score van de film is wederom geschreven door Steve Jablonsky en is doeltreffend, maar weinig origineel te noemen. Als je je ogen dichtdoet tijdens de film, denk je eerder naar Hans Zimmer te luisteren bij Pirates of the Caribbean. Het klinkt overigens wel goed, erg krachtig met strijkers die bijna als hardrockgitaren klinken en dito partijen spelen.

Over gitaren gesproken, de soundtrack CD staat boordevol heftige rocksongs die voor het merendeel niet in de film voorkomen. De tracks die er wel in voorkomen (bijvoorbeeld Iridescent van Linkin Park), hadden beter weggelaten kunnen worden en zijn er echt gekunsteld ingezet.

De film

Het scenario en de karakters zijn zo beneden peil, dat zelfs de betere acteurs als John Malkovich en John Turturro er met moeite een eigen draai aan kunnen geven. Megan Fox-vervangster Rosie Huntington-Whiteley krijgt ook amper de ruimte om haar kunnen te laten zien, dan wat mooie benen in beeld en af en toe een bedenkelijke blik in de lucht. Af en toe een grap is prima, maar dit is zo standaard en seksistisch dat het haast hilarisch is. Maar er zijn genoeg cliché-oneliners als “What do you think you’re doing” en “Return what belongs to me” dat je blij bent de bekende “Autobots Roll Out!” te moeten missen.

Dus

Kijken die film. Niet voor het verhaal, niet voor de acteurs, niet de subtiliteit, maar voor een ervaring in beeld en geluid die geen andere film kan bewerkstelligen.

Film: 7/10

Beeld: 8/10

Michael Bay-gehalte: 9/10

3D-gebruik: 10/10

Geluid: 8/10

Surround-gebruik: 9/10