Om eerlijk te zijn heeft een hornloaded speaker wel even de tijd nodig om te wennen, gehoormatig dan. Het geluid is namelijk precies zoals de Duitse ontwerper voor ogen heeft gehad; snel! En het is toch wel wat vreemd om over te stappen van een basreflexsysteem naar een speaker met bashoorn, de laagweergave is namelijk op een heel andere manier drukvol.
Terwijl ik de eerste keuze van mijn testmuziek via mijn Squeezebox Touch afspeel hebben de weergevers al enige tijd staan spelen in mijn luisterruimte annex woonkamer. Het is de MTV Unplugged uitvoering van Silent Lucidity van Queensrÿche. Een heerlijke track die erg dynamisch is opgenomen met akoestische gitaren en de goede zangstem van Geoff Tate wordt door de Odeon Rigoletto speakers prima en vooral losjes in de ruimte geplaatst. De akoestische gitaren treden links en rechts vrij ver buiten de speakers, om in de diepte –achter de weergevers dus- weer samen te komen in harmonie. De directheid van de hoorntweeters en de bassen valt erg op in het totale geluidsbeeld en er heerst een dynamiek die het beste met een live-weergave te vergelijken valt. Dit zorgt voor een bepaalde mate van natuurgetrouwheid maar tevens voor het gevaar van luistervermoeidheid bij wat minder goede opnames. Hoewel mijn ruimte vrij ‘warm’ is aangekleed lijkt het af en toe ook dat de hoeveelheid laag van de basgitaar iets te vol overkomt in verhouding tot de rest van de muziek.
Over op een geheel andere muziekstijl. Hoewel het er nog lang niet de tijd voor is kies ik de sacd van Sigiswald Kuijken met daarop de Matthäuspassion van Johann Sebastian Bach in een kleine bezetting uit 2010. Een wervelend goede opname en productie die altijd rustig stemt in drukke tijden. Ik kies de Aria Erbarme Dich die voornamelijk bestaat uit altsopranen gezang en vioolmuziek. Ik kan me voorstellen dat de betrokken klassiekliefhebber zich wel zou kunnen vinden in de directheid van de Rigoletto’s. De speaker klinkt bij de zachte klanken van vioolmuziek een stuk aimabeler en minder ‘aanwezig’ dan bij akoestische rockmuziek, hoewel het de liveweergave wel benaderde. De zang van de altsopraan, ietsje links van het midden, is helder en direct en kleeft niet aan de speakers vast. Het zachte van een buizenversterker zou hier nog ietsje meer verfijning in het hoog kunnen bieden, het weinige laag in deze track klinkt gefundeerd en de vioolmuziek zweeft rondom de Rigoletto. En het moet gezegd, de spreiding en snelheid van midden en hoog geven weer dat de ontwerper geslaagd is in zijn queeste.
Op vinyl is het de laatste tijd een feest als het gaat om heruitgaven. Onlangs recenseerde ik al de op Mobile Fidelity Sound Lab heruitgebrachte dubbel lp van Little Feat met de titel Waiting For Columbus. Ik eindigde de recensie met het woord “referentiemateriaal”, waarvan akte. Plaatkant nummer drie bevat onder andere de fijne track Dixie Chicken die met een flinke geluidsdruk op me afkomt. De hoornsectie in dit nummer krijgt de volle breedte van een podium met zich mee, ik waan me midden in het publiek. Het laag is snel, zeer snel! Niet te verwarren met een gemis aan laag, dat zeker niet. De piano die op het podium staat krijgt het flink te verduren en de vocalen van toenmalig frontman en zanger Lowell George zijn vol en warm. De synths geven weer die druk in het sublaag die aan mijn luisterruimte in combinatie met een dergelijke bashoorn te wijten valt.
Een andere leuke heruitgave op zwart goud is de Best Of verzamelaar van Sade op Music On Vinyl. Het nummer Paradise van de Britse zangeres is erg bekend en af en toe heerlijk om te beluisteren op een goede set. Het nummer wordt gedragen door een basloop met flinke percussie eromheen en natuurlijk de zang van Sade zelf. Ieder onderdeel van de percussie is hoorbaar en vooral plaatsbaar, de achtergrondzang blijft precies waar die hoort te zijn; op de achtergrond en Sade’s stem is herkenbaar van klank en timbre. De baspartij die door het nummer loopt klinkt vrij vol en heeft precies die druk waar liefhebbers van hoornweergevers zo van houden.
