Goed, de Model 1 stond dus op de loodzware stands. Nu eens kijken of het terecht is dat de Model 1 nog steeds wordt gemaakt. Even de tijd nemen om ze goed neer te zetten, niet te ver uit elkaar, een centimeter of veertig van de achterwand, ver van de zijwanden, een heel klein beetje naar binnen gedraaid, en dan snel muziek in de speler.

Zitten, luisteren, kippenvel. Eigenlijk zou ik de hele recensie in die drie woorden kunnen samenvatten. Want feitelijk is dat precies wat er gebeurt. Je kiest een album dat je goed kent, en zodra je de play-knop hebt ingedrukt verdwijn je in de muziek.

Ik mag aannemen dat inmiddels wel bekend is dat ik een groot voorstander ben van `gewone muziek` om geluidsinstallaties mee te testen. Je maakt mij niet wijs dat er ook maar één muziekliefhebber is die voor zijn lol naar audiofiel gepingelpongel luistert. De waarde van die muziek om vast te stellen of een set lekker klinkt is dan ook nul.

Als je slim bent gebruik je `dagelijkse kost` om vast te stellen of de muziek je weet te raken als je hem via een bepaalde combinatie van apparatuur beluistert. Voor hifi-recensenten geld dan ook nog eens de valkuil dat ze op een gegeven moment steeds dezelfde muziek gebruiken om een set te beoordelen. Dat is tot op zekere hoogte te verdedigen, vooral omdat je altijd probeert om resultaten van een luistertest in perspectief te brengen. Je probeert toch vast te stellen hoe een product zich verhoudt tot soortgenoten, anders kun je geen conclusie trekken die een zekere mate van zuiverheid heeft.

En dus gebruik ook ik een paar `usual suspects`. Ik begon de eerste luisterronde met John Martyn, de vorig jaar overleden Schotse zanger/gitarist die met zijn album One World in mijn ogen een meesterwerk heeft afgeleverd. Naast een paar stevige nummers staat hier als laatste track het weidse Small Hours op, een nummer dat veel ruimtelijke informatie bevat, maar vooral ultiem prachtig is.

De Model 1 doet me huiveren. Het beeld dat ze in de lucht tekenen is enorm, en het is, zelfs met de ogen open, bijna niet mogelijk om de luidsprekers aan te wijzen. Zo`n verdwijntruc hoorde ik pas een paar keer eerder, en ook nu weer zit ik met open mond naar de muziek te kijken (sic). Maar niet alleen de ruimtelijkheid is erg goed, de tonale balans van de Model 1 is ook verbluffend. Het laag dat uit de kleine woofertjes komt is diep, echt diep. Geen opgepompt basreflexgebonk, maar sonore bastonen die je in je onderrug voelt. Op papier halen ze 50 Hertz, ik vermoed dat dat een conservatieve specificatie is.