Over welk fysiek of mechanisch ongemak je het trouwens ook wil hebben, de Bowers & Wilkins P5 blaast alle bezwaren van tafel zodra de muziek weerklinkt. Ik ken best een paar hoofdtelefoons die meer detail leveren, en er zijn ook wel exemplaren die luchtiger klinken, of die meer laag leveren. Maar dat zijn allemaal kostbare ontwerpen die een veelvoud van de P5 kosten, en die door hun fysieke verschijning of elektrische specificaties gewoon niet geschikt zijn voor mobiel gebruik. Zodra we het hebben over een on-ear hoofdtelefoon voor aan de iPod of ander draagbaar muziekapparaatje ken ik geen merk of type dat met zoveel autoriteit en speelvreugde muziek het oor in ademt.



Het laag dat de P5 produceert is krachtig en neutraal, diep als het diep moet zijn, en met meer dan voldoende contour om het onderscheid tussen een contrabas en een basgitaar haarfijn te laten horen. Het middengebied, waarin vooral stemmen en akoestische instrumenten te horen zijn, is snel en op een hele prettige manier kleurrijk (let op: niet gekleurd!). De hoge tonen zijn uiterst gecontroleerd. Detail is in ruime mate aanwezig, maar scherpte is de P5 volledig vreemd. Je kunt dus behoorlijk luid spelen met de P5 zonder dat in de gaten te hebben. Dat hoeft overigens niet, want zoals ik al zei sluit de P5 geluid van buiten goed af. De behoefte om het volume op te krikken is dus goed te onderdrukken.
 

Wat me uiteindelijk het beste beviel was de coherentie van het geluid. Hoewel de P5 in eerste instantie iets afstandelijker klonk dan ik met mijn referentie in-ears gewend ben, raakte ik bijzonder snel betrokken bij de muziek. Na vele uren iPod-shuffle valt te concluderen dan de P5, zoals het een topproduct betaamt, geen specifieke voorkeur heeft voor bepaalde muzieksoorten. Met dien verstande dat de mild warme afstemming voor liefhebbers van uitsluitend barokke kamermuziek wellicht net te veel van het goede zou kunnen zijn.
 

Conclusie

Tot slot moeten we het nog hebben over de financiën. De adviesprijs van 299 euro is een hoop geld, maar alleen als je geen waar voor je geld krijgt is het duur. De P5 is in meerdere opzichten een koopje. Om te beginnen is er de meerwaarde van de merknaam. Het klinkt afgezaagd, maar juist omdat er Bowers & Wilkins op staat weet je dat je een doordacht en perfect gebouwd product koopt. Het design is fraai, en de constructie is van de hoogste kwaliteit. Het voelt, ondanks het ranke design, behoorlijk onverwoestbaar aan. Goede accessoires, een fraaie cd erbij, een luxe verpakking...over koperstrots gesproken...


 

Maar de bottom-line is toch de geluidskwaliteit. En die is zeer goed. Als we bij deze besluiten  om binnen de hoofdtelefoons voor mobiele toepassingen een high-end klasse in te stellen, zou ik de P5 daar zeker in klasseren. Zo. Het hoge woord is er uit. Natuurlijk heb ik niet alles geprobeerd en beluisterd wat er op het gebied van `draagbare` hoofdtelefoons te koop is, maar ik geloof het voorlopig wel. Ik ben serieus aan het wankelen gebracht om mijn eigen referentie in te ruilen. En dat wil wat zeggen...