Enige tijd geleden werd ik tijdens het zappen langs de verschillende televisie kanalen gegrepen door de fantastische beelden van de BBC serie “Planet Earth”. De serie is opgenomen in de hoogst mogelijke beeldkwaliteit. Voor het schieten van sommige unieke beelden moesten de makers tot wel vijf weken posten voor een shot van twee minuten. Na enig zoeken op Internet blijkt de serie ook op DVD verkrijgbaar, helaas niet Nederlands ondertiteld, en werd acuut tot aanschaf overgegaan. Een week of twee later plofte de DVD-set op de mat. Het bekijken van deze DVD’s is een mooie testcase voor de T535 en dus werd het eerste deel van de serie gevoerd aan de speler. Met de speler ingesteld op 720P, wat in mijn ogen een fractioneel rustiger beeld geeft dan de 1080i instelling (het maximale wat het Panasonic HD-Ready scherm kan verwerken), kan het genieten beginnen.
Direct na aanschaf van mijn Panasonic plasmascherm heb ik hem ISF laten kalibreren, wat zorgde voor een nog natuurlijker kleurweergave. Vooral huidtinten profiteren hiervan en is zwart meer doortekent zonder dicht te lopen. Het gepresenteerde beeld via de NAD T535 ziet er superstrak uit. Het eerste deel van de serie begint op de Noordpool, waar grote witte ijsschotsen perfect afgetekend worden tegen een donkere zee en helderblauwe lucht. Nergens loopt het beeld dicht en het geheel oogt bijzonder natuurlijk. Ik word meegenomen op een reis rond de wereld om uiteindelijk te eindigen op de Zuidpool. Op de reis zie ik allerlei landschappen, dieren en mensen de revue passeren. Het gepresenteerde kleurenpalet is rijk en oogt heel natuurlijk, ik vraag me in alle eerlijkheid af wat Blu-ray of HD-DVD hier nog aan toe kan voegen. In de niet al te verre toekomst hoop ik in ieder geval voor wat betreft Blu-ray een passend antwoord te hebben.
Afgezet tegen de duurdere NAD T585, die al geruime tijd op de markt is, zie ik op beeldgebied geen noemenswaardige verschillen. Op beeldgebied maakt de T535, in ieder geval voor mij, de beloftes die NAD deed zeker waar. Heel wat films passeren tijdens de recensieperiode de revue. Van animatie als Ice Age2 of “Baas in eigen bos” met spetterende kleuren, tot speelfilms als “The Good Shepard” met veel duistere en donkere scènes. Telkens ziet het beeld er top uit en laat de speler geen steekjes vallen. Donkere scènes blijven prima doortekend en laten veel nuances zien.
Wat ook opvalt tijdens het gebruik, is dat wanneer er in de basisinstellingen van de speler gekozen wordt voor geluid via de HDMI uitgang alle andere digitale uitgangen kortgesloten worden. Navraag bij de importeur leert dat dit een bewuste keuze is. Steeds meer gebruikers beschikken over een surroundset met een HDMI ingang en kunnen dus het geluid altijd via de set laten lopen. Zelf heb ik de speler met een HDMI kabel rechtstreeks aan de plasma gekoppeld en met een digitale coaxiale kabel naar een receiver. Wanneer bijvoorbeeld de kids een dvd willen kijken is het niet noodzakelijk het geluid via de surround installatie weer te geven. Dat houdt in mijn “specifieke” situatie in dat telkens de instellingen aangepast dienen te worden. Voor mij lastig, maar het kan voor iedere gebruiker anders zijn. Persoonlijk zou ik liever zien dat alle uitgangen actief zijn en blijven voor maximale flexibiliteit. Een pluspunt is wel dat de wijziging in het menu een gemakkelijke aanpassing is.
Naast het afspelen van DVD’s is de speler geschikt om CD’s en (meerkanaals) SACD’s af te spelen. Gezien de simpeler opzet ten opzichte van de T585 zijn hier grotere verschillen te verwachten dan met de weergave van beeld. Niet geheel onlogisch gezien het best wel substantiële prijsverschil. De SACD versie van Boudewijn de Groot’s album “Eiland in de verte” mag de spits afbijten. De T585 weet klankkast en snarenspel van de veelvuldig gebruikte akoestische gitaren uitstekend weer te geven. Het geluid is ruimtelijk en heeft veel body. Overschakelend naar de T535 maakt de gitaren wat kleiner en het getokkel over de snaren wat minder genuanceerd.
De fraaie afbeelding in de hoogte die met de T585 te realiseren is wordt minder uitgesproken. In ogenschouw nemend dat de nieuwe T535 een heel stuk lager geprijsd is, moeten de bovenstaande verschillen wel in het juiste perspectief geplaatst worden. Wanneer je beide spelers niet naast elkaar beluisterd zal de T535 waarschijnlijk aangenaam verassen. Voor de filmliefhebber die slechts één speler aan zijn set wil toevoegen en af en toe ook van een mooi stukje muziek wil genieten, zal de geboden geluidskwaliteit zeker voldoende zijn. Wanneer de prioriteiten van de kijker/luisteraar naar de andere kant van de schaal neigen is het aan te bevelen door te sparen voor de T585, die in alle diciplines uitblinkt, of er een dedicated cd-speler naast te zetten. NAD heeft hiervoor bijvoorbeeld de betaalbare C515BEE in het assortiment.
Bij het beluisteren van diverse SACD’s met klassieke muziek bouwt de T535 een iets minder groot beeld op, maar ook dit valt alleen op in een direct vergelijk. Bij de weergave van normale cd’s zijn dezelfde verschillen te constateren. Zo klinkt het tweede album van Trijntje Oosterhuis met liedjes van Burt Bacharach wat minder levendig en meeslepend. Blazers zouden iets meer scherpte mogen hebben, een beetje meer bite. Dat karakter kan voor veel sets een heilzame werking hebben om iets te felle tweeters of schel klinkende opnames een beetje te temperen. Uitproberen binnen de eigen set is altijd het beste advies. Na het vergelijken verdwijnt de T585 terug in de doos en blijft de T535 nog een poos staan voor het kijken van films en het beluisteren van (SA)Cd’s. Iets dat prima gaat.
