Lezers hebben wel eens gevraagd waarom enkele Britse merken (waaronder Naim) zo bekend staan om hun aanstekelijke ritmische weergave -oftewel `Pace, Rhythm and Timing`- en hoe dit zich verhoudt tot andere systemen. PRaT is moeilijk te kwantificeren en is niet alleen afhankelijk van accuratesse. Het is bijvoorbeeld mogelijk dat een platenspelerloopwerk precies 33 1/3 omwentelingen per minuut maakt maar voor een minder aanstekelijke `PRaT Factor` zorgt dan een ander qua toerental even accuraat loopwerk. Men zou zich bijvoorbeeld kunnen voorstellen hoe -bij dezelfde maat- een een mars zich verhoudt tot een wals. Het lijkt alsof Naim systemen als het ware de maataccenten meer beklemtonen terwijl bij andere systemen wellicht de verbindingen tussen de maataccenten meer worden belicht. Dat verschil in perspectief is slechts één factor maar wel een interessante. Uiteindelijk hangt het van de luisteraar af of het een doorslaggevende factor is want smaken verschillen minstens zo sterk als muzieksoorten en weergaveketens.

Systeem

Latham`s Naim CDX2 was ten tijde van de recensie niet beschikbaar gezien de recensieperiode samen viel met een bijzonder hectische periode voor de importeur. Daarom werd besloten om de Naim CD5X CD-speler in combinatie met de nieuwe Naim Hi-Line interconnect als signaalbron in te zetten. De Hi-Line is in vergelijk met Naim`s standaard DIN-interconnect niet alleen hoogwaardiger en complexer qua constructie maar heeft ook unieke Naim `Air-PLUG` DIN-pluggen die mechanisch ontkoppeld zijn (lossy construction) en een minimum aan metaal-content hebben (voor verminderde eddy-current effecten). De afscherming is slechts aan één kant en dan nog via een weerstand verbonden met de audio-aardepin van een Air-PLUG. Latham leverde tevens een set Naim NACA5 luidsprekerkabels en een paar Neat Motive 2 vloerstaande luidsprekers bij de SuperNait. De Neat weergevers bevielen zo goed dat er werd besloten om ze binnenkort in een aparte recensie te bespreken.

Luisteren

Na een ruime opwarmperiode lieten de beide Naim apparaten en de Hi-Line interconnect weten dat ze er helemaal klaar voor waren. Stuurden ze een SMS? Nee, maar het verschil tussen een `koud` en lekker losgespeeld Naim systeem is heel duidelijk merkbaar. De Naims waren reeds ingespeeld maar na het vervoeren van apparatuur zal niet alleen de elektronica moeten opwarmen maar moet alles (inclusief kabels) ook mechanisch tot rust komen. Geduld is, as they say, een schone zaak. De SuperNait werd enkel via de analoge DIN- en Cinchbussen van de CD ingang beluisterd. Van T-Bone Burnetts CD The Criminal Under My Own Hat werd de akoestische track `Any Time At All` beluisterd. Zijn zang kwam helder en direct over, met een up-front maar ook open presentatie. De traag geplukte contrabas klonk solide en werd met een rijke tonaliteit weergegeven. Het akoestisch gitaarspel kwam mooi gearticuleerd naar voren waarbij de hoge snaren extra werden benadrukt. Het uitklinken van de snaren kwam duidelijk over en bleef daardoor lang hoorbaar. De bottleneck-gitaar kwam op expressieve wijze naar voren waarbij de slide-uithalen en de greepwisselingen op plastische wijze werden gepresenteerd. Het geheel werd met een goede ruimtelijke coherentie en ritmische samenhang weergegeven. De CD Mojave Dust van Kevin Brown ging onder de magnetische puck van de CD5X zodat de track `Into The Stone` optisch kon worden afgetast. Het unieke gitaarspel van Kevin Brown kwam bij de slide-uithalen met grote dynamische sprongen naar voren en het moet gezegd dat deze track hier zelden zo energiek werd weergegeven. De harde snaaraanslagen kwamen zelfs `punchy` over en waren voelbaar in de rugleuning van de bank. De SuperNait liet de Studio 2SE`s hard werken maar gezien deze veteraan minimonitoren altijd graag hun metaalconus-tanden in dynamisch werk zetten was het resultaat niet zorgwekkend maar juist indrukwekkend. De emotionele lading van zijn zang werd op directe wijze gecommuniceerd. De SuperNait werd ook uitvoerig met de Neat Motive 2 vloerstaanders beluisterd. Deze compacte en stijlvol ogende weergevers hebben custom mid/laag units en zelfs unieke hoogfrequent units. Het werd al gauw duidelijk waarom de combinatie van Naim elektronica met Neat weergevers in verschillende landen zo geliefd is.

De CD Pop Pop van Rickie Lee Jones verdween in de CD5X swing-lade zodat de track `Dat Dere` kon worden beluisterd (overigens een compositie van Jazz legende Bobby Timmons, die ook This Here en Moanin` schreef). De geplukte Double Bass kwam op ronde, losse en elastische wijze naar voren en werd met aardig wat `body` gepresenteerd. De tom-tom`s werden met rijke `smakken` (van handpalmen op de trommelvellen) en tonaal duidelijk weergegeven, dus geen droge, matte geluiden maar met echte klank. Het lachende kind werd met een open presentatie en goede focus afgebeeld terwijl de zang van Rickie Lee Jones op ontspannen wijze en met een hoge verstaanbaarheid naar voren kwam. Het geheel werd met een bijna Live-aanwezigheid en zonder een spoortje vermoeidheid weergegeven (er werd tamelijk luid gedraaid omdat het systeem daartoe uitnodigde). Niet alleen de SuperNait maar ook de Neat Motive 2 maakte met deze track zijn kwaliteiten kenbaar. Van de Britse formatie Talk Talk werd de track `Hapiness Is Easy` (van hun album The Colour Of Spring) beluisterd. De drums in de intro kwamen solide over waarbij de rimshots flink impulsief naar voren kwamen. Het basspel van meesterbassist Danny Thompson werd op gearticuleerde en plastische wijze weergegeven terwijl het pianospel met een goed dynamisch contrast en duidelijke tonaliteit werd gepresenteerd. De melancholieke stem van Mark Hollis stond mooi los tussen de weergevers maar werd wat klein afgebeeld en de drumcomputer-klanken kwamen nogal nadrukkelijk naar voren. Dergelijke hoogfrequent geluiden werden af en toe ongenadig neergezet door de Neat/Naim combo. Het kinderkoor was zeer goed verstaanbaar en de individuele zangers waren duidelijk te volgen maar de groep werd in de diepte minder duidelijk afgebeeld dan met de residentiële weergaveketen. Sommige systemen zetten dat koor wat wazig of zelfs licht rafelig neer terwijl de weergave met het Naim/Neat systeem glashelder maar tonaal een tikje aan de witte kant was. De Double Bass bleef de auditieve hoofdattractie, met een soepele en expressieve weergave. Bij meerdere CD`s was de ambianceweergave bovengemiddeld goed waardoor de akoestiek van de opnameruimte goed uit de verf kwam.

De combinatie van de CD5X met de SuperNait bleek ondanks het prijsverschil een goede te zijn. De (vrij kostbare) Hi-Line interconnect hielp daar wel bij en alhoewel de SuperNait ongetwijfeld nog meer in zijn mars heeft is deze combinatie juist heel interessant omdat het laat horen dat deze versterker ook met lager geprijsde randapparatuur uitstekend presteert. Hij ziet overigens wel graag een CD-speler uit de Naim stal aan zijn ingang. Met de Marantz/Micromega speler (een uitgewogen en soepel klinkende combo) werd een wat minder energieke en rijke weergave verkregen, oftewel een minder Naim-achtige weergave maar dat was te verwachten. De muziek kwam met de eigen CD-speler wel met een ruimer stereobeeld (met name diepte) en een rustiger hoogfrequent-weergave naar voren. Met beide spelers wist de SuperNait voor een weergave met `drive`, autoriteit en swing te zorgen.