Van de CD The Folkscene Collection, Vol. III werd Bryndle`s track `Lucky One` beluisterd. De intro, met een korte uitwisseling tussen de bandleden kwam met veel presence en lucht naar voren. De op pittige wijze bespeelde mandoline werd met een rijke tonale weergave en op losse wijze gepresenteerd. De zang klonk tonaal natuurlijk en kwam vrij direct over, zonder hardheid. De elektrische bas klonk rustig en de melodielijn van de bas bleef ook tijdens de drukke passages goed te volgen.

De met `brushes` gespeelde drums klonken behoorlijk droog maar ook iets `soft`, vergeleken met andere hoogwaardige hoofdtelefoons. Van Luka Bloom`s debuut album Riverside werd de onvergelijkbare track `Over The Moon` gedraaid. De knallende inzet van Bloom`s akoestische gitaar werd op zowel energieke als ruimtelijke wijze weergegeven, waarbij het snarenspel met een rijke klankkleur naar voren kwam. De tom-toms werden met een gedetailleerde hand-op-(trommel)vel gepresenteerd en de cymbals werden groot en met opvallend veel lucht afgebeeld. Bloom`s zang kwam met een goed dynamisch contrast naar voren waarbij het enthousiasme waarmee deze Ier dit lied zong heel duidelijk werd overgebracht.

De verschillende woorden kregen ook een uitstekende articulatie mee, wat hielp bij het versterken van de punctuering waarmee Bloom zingt en speelt. Van Kerstin Blodig`s album Trollsang werd de track `Snale Mi Jente` gedraaid, om te kijken (horen) hoe de Ergo zou omspringen met de grote Bodhran (frame-drum) die ze in deze track solo speelt en begeleidt met haar verleidelijke zang. Het Bodhran-spel werd met een opvallend ver doorlopend laag en met de nodige autoriteit weergegeven, waarbij het trommelvel met veel `bloom` en een duidelijke afbeelding (bijna buiten het hoofd) werd afgebeeld. Haar stem werd vrij groot afgebeeld en klonk tamelijk warm maar ook uitgewogen, waarbij de sibillance-klanken (s & t klanken) duidelijk maar zonder teveel nadruk naar voren kwamen. De vingerknippen klonken vrij droog en plastisch terwijl de tikken van de drumstok tegen de rand van de Bodhran op impulsieve wijze en met een goed herkenbare houten klank werden gepresenteerd. Om bij levendige `folkmuziek` te blijven werd Julie Murphy`s CD Lilac Tree opgezet om de track `Train` te beluisteren. De in hoog tempo en met kracht geplukte staande bas kwam op bijna percussieve wijze naar voren waarbij de af en toe tegen de hals slaande snaren met een duidelijke `klak` werden weergegeven. De bas klonk in eerste instantie flink stevig, bijna te `zwaar`, maar het bleek al gauw dat mede door het vriendelijke en transparante karakter van de Ergo het volume wat te hoog was ingesteld.

Op een wat lager luisterniveau bleef de bas fysiek en tonaal gezien goed aanwezig terwijl de rust en overzichtelijkheid weer was toegenomen. Met de Ergo hoofdtelefoon kan er zelfs op vrij lage volumeniveaus worden geluisterd terwijl de betrokkenheid bij de muziek hoog blijft. Door het luchtige karakter kan men zich echter snel vergissen in de volumestand, iets waar de vrij happige volumeregelaar niet bij helpt maar het is, net als met het zitcomfort, ook een kwestie van gewenning. De akoestische gitaar kwam met zijdezachte hoge tonen en een plastische weergave naar voren (heel knap).

Julie Murphy`s emotionele zangstijl kwam goed uit de verf en kreeg een goede tonale weergave mee. Deze hoofdtelefoon houdt van een rijk timbre en is daarom erg geschikt voor de weergave van puur akoestische muziek. De met metalen brushes gespeelde drums kwamen op luchtige en impulsieve wijze naar voren. Het debuutalbum van Melissa Etheridge werd in de cd-speler geladen om de weergave van rock te testen met de track `Bring Me Some Water`. De intro, met zacht gespeelde `strums` van Miss Etheridge op haar Ovation gitaar kwam helder over en werd met een `open` beeld gepresenteerd. De elektrische bas kwam met donkere en zware grommen naar voren terwijl de tikjes op de hi-hat helder en sprankelend naar voren kwamen zonder meteen `bright` te worden (daar hebben de tweeters van sommige luidsprekers last van met deze track). Melissa Etheridge`s stem klonk vrij droog en werd heel direct (op bijna intieme wijze) gepresenteerd waarbij haar typische hese keelklanken goed werden uitgelicht. De bekende losbarsting van de drums kwam met een vrij grote dynamische sprong naar voren (niet hart-stoppend dynamisch maar zeker levendig). De rim-shots werden hier (met een hoofdtelefoon) zelden met zo`n natuurlijke hout-op-staal klank gehoord, heel mooi. Deze track kwam soepel en energiek over, zonder toegevoegde hardheid of geknepenheid.


Conclusie

Het concept en de vormgeving van de Ergo hoofdtelefoons is iets waar de meeste mensen aan moeten wennen voordat ze zich op de weergavekwaliteiten kunnen richten. Wat het meest opvalt aan de Ergo 2 / Amp 1 combo is de ontspannen wijze waarop alles wordt weergegeven. Daarnaast scoort de Ergo hoog op de punten tonaliteit en overzichtelijkheid. De Ergo presenteert akoestische instrumenten op een natuurlijke en gedetailleerde wijze en singer-songwriter rock krijgt een expressieve weergave mee, een goede mix van eigenschappen dus. Wie zich over de sience-fiction looks en de `zit` kan heenzetten wordt beloond met een hoofdtelefoon waar lang, heel lang naar kan worden geluisterd.


Importeur:
AV Tunes; www.avtunes.nl / 0572-363337

Verkoopprijs:
Ergo 2:  229 euro 
Ergo Amp 1:  349 euro