Toen het schrijfwerk eraan zat te komen is begonnen met de SA-15S1 als CD speler in mijn eigen set. Heel afgezaagd draaide ik Patricia Barber’s “Café Blue” waarvan de structuur binnen de complexe muziek door de SA-15S1 mooi bloot wordt gelegd. Veel kracht in het laag wat passend bij Barber resulteert in een drukkend laag. Het neigt zelfs naar de bruine kant wat het gebruik van een subwoofer eerder irritant dan aangenaam maakt. De drumsolo op “Nardis” plaatst tot ver buiten de speakers en de bekkens worden met groot gemak uitermate fijntjes weergegeven. De algemene indruk is meer beheerst dan dynamisch. De beheersing zie ik ook terug met Rachelle Ferrell. Het klinkt erg lieflijk en gemakkelijk. Meer geweld en een ruwere bolster zou best mogen van mij.

Pluspunten in de soepele weergave zijn zaken als detaillering die prima is, een redelijke ruimtelijke weergave, expressie en emotie die correct wordt overgedragen. De allround weergave kwaliteit ligt op behoorlijk hoog niveau. Geen gekleef aan de luidsprekers, een stuwende bas, een sterk ritmisch gevoel en een prima sfeertekening. Met Maire Brennan op SA-CD in de speler ervaar ik de weergave als rijden in een luxe sedan. Comfortabel, geen last van hobbels in de weg en een aangename zit. Als ik ter vergelijk mijn vM SA8400 aanzet is dat een speler die meer weg heeft van een sportwagen. Fel, vraagt om stuurmanskunst, geeft minder luxe en comfort, maar daarentegen wel meer fun en sensatie. Wat zich laat uitdrukken in dynamiek toename, een nog betere ruimtelijke plaatsing van instrumenten en zangers en meer “live” ervaring. De SA-15S1 is melodieus te noemen. Meerstemmige zang trekt goed uit elkaar en geeft ruimte aan zowel solist als het koor. Instrumenten zijn heel evenwichtig en prettig om naar te luisteren zonder een spoor van agressie of verkeerde hardheid.

De versterker kent een phono ingang en daar is gretig gebruik van gemaakt met een moving coil element. Eerst maar eens de Carpenters met “Now and then”. De weergave is voor een ingebouwde phonotrap zeker niet onverdienstelijk en heeft voor veel luisteraars voldoende kwaliteit in huis. Hij is uitermate stil en de gevoeligheid is goed gekozen. Als ik de phonotrap moet inschalen dan komt hij overeen met de betere losse NAD of Pro-ject phonotrapjes. Wie meer wil zal moeten uitwijken naar een losse phono versterker of probeer zelfs eens een step-up trafo gecombineerd met de MM stand. De grootste beperking van de ingebouwde versterker is de dynamiek omvang en de beleving van muziek. Aan de andere kant, voor wie af en toe eens een plaatje draait en niet beschikt over een topspeler maar eerder een wat oudere combinatie kan prima uit de voeten. Prijzenswaardig is zonder meer de mogelijkheid om zelfs MC aan te sluiten. Een klassiek werk opgenomen op het ter ziele zijnde label Gale laat zien dat de PM-15S1 een duidelijke voorkeur heeft voor klassieke muziek. Heel uitgebalanceerd en zeer prettig om op deze wijze naar Italiaanse barok uit de 17e eeuw te luisteren. Of het gaat om de viool, de klavecimbel of de inzet van hoorns, het is puur genieten. Doorspekt van een vleugje romantiek vormt de PM-15S1 de muziek tot een pakkende weergave die doet denken aan de weergave kwaliteit van veel Engelse versterkers.

De PM-15S1 en de SA-15S1 vormen samen een prima koppel dat op naadloos op elkaar aansluit en waar Marantz duidelijk kiest voor versterking van de positieve elementen en niet tot het verdoezelen van individuele zwakheden door kleuring of maskering toe te passen. Waarvoor hulde want eerlijk duurt het langst. Juist veel SA-CD’s heb ik met de combinatie gedraaid, tenslotte is de SA-15S1 daarvoor gemaakt. Dat hij met CD zijn mannetje staat is al bewezen tijdens de sessie waarbij de PM-15S1 niet of slechts gedeeltelijk is ingezet. Eleanor McEvoy maakt het de combinatie moeilijk. De versterker heeft een nogal donker en rustig karakter wat de bas zwaar maakt. Daarom heeft de SA-15S1 een zware taak om die uitstekend op niveau te houden. De nadruk op het laag maakt het gebruik van een subwoofer ongewenst. Ik kan dat deels compenseren met de toonregeling, maar zodra ik die in het weergave circuit schakel neem ik een afname van klankkwaliteit waar die ik niet wil.

Ik kies ervoor de laagweergave te laten voor wat hij is en het niet bij te regelen. Dat maakt op dit moment de PM-15S1 tot een waardige versterker binnen de prijsklasse, alleen geen uitschieter naar de bovenkant, wat al meer opviel met popmuziek. Ik weet dat het laag op deze SA-CD nogal wat vergt van de set en ik vergeef de PM-15S1 als hij laat zien wel over kracht en reserves te beschikken om een soepele, zij het bruin getinte, weergave neer te zetten. Janine Jansen met Vivaldi heeft juist weer baat bij de zwaardere aanzet in het laag. Dat geeft het ensemble het broodnodige gewicht. Detail is er genoeg en de PM-15S1 is aangenaam gezelschap, die ruimte laat voor upgrade naar de grote broer PM-11S1 als u over een ruimer budget beschikt. Opmerkelijk goed laat de PM-15S1 horen met welke gedrevenheid en welke intentie het ensemble Vivaldi neer weet te zetten. Mocht u al iets missen met dit soort muziek, dan maakt de PM-15S1 dat goed met een souplesse en intensiteit die normaal heerst in een concertzaal.

De SA-CD “La Luna” van Sarah Brightman klinkt vaak als een snerpende glassnijder door de te heftig aangezette hoge tonen. Niet op de Marantz combinatie die het hoog uitstekend in de hand heeft. Terwijl ik hier luister naar een stereo set is de beleving haast vergelijkbaar met een live DVD van Brightman, opgenomen in een enorme zaal in Las Vegas. Zelfs de stereo opname klinkt groots en heftig. Met overigens een veel hoogwaardiger weergave dan haalbaar met een DVD die via decoder circuits moet lopen. Voor muziek staat een SA-CD speler ver, heel ver, boven een DVD-Video speler. Zeker als je dat dedicated toepast zoals in een SA-15S1. Tenslotte nog een stukje CD van de live opname van Mary Black. Daaraan vallen een paar zaken op die mij nieuwsgierig maken hoe een opgevoerde vM SA8400 dat doet. Erg lekker loopt de klank van de elektronische piano. De soliste heeft alle ruimte om haar boodschap over te brengen. Het beeld dat wordt neergezet is voldoende om de boodschap over te brengen en te imponeren. Aan de andere kant sterft de stem van Mary snel uit en bespeur ik een afname in de ambiance met de set. Dat wijt ik aan de SA-15S1 die in ruimtelijkheid zijn meerdere moet erkennen in de vM SA8400. Die laat meer horen van de zaal en meer van het publiek. Tonen houden langer aan, wat correct is als ik het afzet tegen wat een top CD combinatie in deze kan presteren. Waarbij in acht dient te worden genomen het prijskaartje van een dergelijke combinatie die bovendien niet in staat is om SA-CD weer te geven.