Zoals het een home cinema set betaamd is hij aangesloten op een 6.1 receiver. De receiver, een Marantz SR4300 is eigenlijk te licht en te goedkoop voor een set van deze klasse, maar bleek in de praktijk uitstekend te voldoen en zich niet te verslikken in de Cobalt`s. Meer kwaliteit in de muziekweergave is bereikt door de L/R voorkanalen te leiden via een Marsh Sound Design eindversterker die de stereo opstelling voor zijn rekening neemt. Met regelmaat is voor de voorkanalen ook een Van Medevoort MA240 gebruikt. Muziekbronnen zijn een CD speler, een SA-CD speler, een platenspeler en een tuner. De DVD speler is een DV6200 van Marantz die via een lange digitale kabel de receiver voedt.

De subwoofer is op twee manieren aangesloten. Op de receiver uitgang werkend met bass management, kiezend tussen wel of geen beperking in de laagweergave van de frontkanalen. En via de pre-out van de Marsh of de Van Medevoort. De instelling op de receiver is dan grote speakers voor en een grote center. Het laag loopt in dat geval mee met de frontkanalen, wat in mijn geval een betere weergave opleverde. Waarbij aangetekend dat de (front) eindversterker klassen beter is dan de interne eindtrap van de SR4300. Stands voor de monitors zijn Alphason Aragon AG60-s, de center vindt een plek op een Spectral Straight TV913 meubel, ontkoppeld met Acoustic Analyzing dempers en de achterspeakers hangen tegen de achtermuur. De subwoofer stond tussen de linker speaker en de center. Ter vergelijk staan Focal/JMlab Electra 927 vloerstaanders ter beschikking, al of niet gecombineerd met een Electra SW900 actieve sub.


Film

Tijdens de Madonna film over het leven van Evita Perron valt als eerste op dat de weergave vreselijk mooi homogeen is. Daar bedoel ik mee dat er geen verschuiving plaatsvindt in de klankbalans als geluid schuift van center naar front of naar rear. De luisterruimte is volledig voorzien van geluid. De film bevat veel muziek en daar heeft de Cobalt set aangesloten op de SR4300 geen problemen mee. Geboeid kijken we naar de film terwijl het geluid in de juiste mate aanvulling geeft. Zonder boembas, zonder scherpte en met een hoge mate van verstaanbaarheid. Dat mag zo wel even doorgaan. Als ik de DVD van Diana Krall speel merk ik dat de beperkende factor de Marantz receiver is. Ondanks dat de weergave niet tegen valt, weet de Marantz niet te voldoen aan het prijsgeven van details, het leveren van behoorlijke dynamiek en het scheppen van de ambiance. Daarom sluit ik de 806S aan op de stereoset en gebruik ik die voor de frontkanalen. De sub gaat van de SR4300 af en werkt via de line out van de Marsh. De instelling gaat naar large op front en center op de receiver en "no sub woofer". Al is die wel aanwezig in de ruimte en speelt hij mee. De weergave verliest zo niets aan de homogeniteit maar wint wel aan definitie en ruimtelijkheid. Dat is ook zeer goed merkbaar met een Sting DVD.

Elke speaker vervult een eigen taak zonder op de solotoer te gaan. De gehele Cobalt set blijft het beeld sterk ondersteunen. De subwoofer bleek verbluffend eenvoudig te integreren in het geheel en was heel snel optimaal ingesteld. De sub doet uitstekend werk, zonder overdrijving, zonder bonken en gaat behoorlijk diep, al haalt hij niet het niveau van de veel duurdere Electra. Die gaat nog dieper en legt nog meer gewicht in de schaal. Voor filmweergave heeft de Cobalt "S" set een dikke plus met het stempeltje "gewoon erg goed" van mij gekregen. Geen uitschieters in negatieve zin, wel in positieve zin met de perfecte integratie van sub en andere kanalen, de klankbalans die tussen de onderlinge speakers volkomen gelijk blijft en de verstaanbaarheid van dialogen. De set heeft heel wat uurtjes staan draaien met films uit diverse genres. Van romantische komedie tot actie zoals in de Bourne Identity. Dat de Marantz een maatje te klein is was voorspelbaar, de Cobalt set verdient een betere receiver of home cinema versterker als voeding om echt uit de verf te kunnen komen.



Er is ook zonder de 806S front speakers gespeeld, waarbij de Elektra 927 met een SW900 subwoofer de taak overnam. Aangestuurd vanuit de Marantz via de Marsh versterker op de front kanalen. Dat is mijn normale opstelling. CC800S voor en SR800S achter tegen de muur. Wat me nu opvalt, is dat de homogeniteit van het geluid afneemt. De 927 is dominant t.o.v. de center geworden. In het verleden, toen ik met de Electra 926 speelde had ik daar minder last van. Ik wijt dat aan de beryllium tweeter in de 927 die veel verfijnder is en een verschoven klankbalans geeft in vergelijk met de tioxide tweeter van de 926 of de Cobalt serie. Wat ik wel bereik is dat films met veel plezier te draaien zijn zonder dat ik inlever op de stereo weergave van CD en plaat. Nu ik de beschikking heb over de 806S reist de vraag of je in een totale opstelling voor een volledige Cobalt of een volledige Electra set moet kiezen om eenheid te bewaren. Kies je voor Cobalt dan lever je in op de weergave, kies je voor Electra dan lever je fors geld in bij de dealer, de Electra range is flink duurder. Het door mij gevonden compromis is voldoende goed voor wie af en toe een film kijkt. Wie de set neerzet met de nadruk op film en muziek ondergeschikt acht, kan een mix beter niet toepassen.


Muziek

Met de muziekweergave via de Cobalt "S" serie had ik in het begin nogal wat moeite, waar ik graag enige uitleg over geef. Ik ben al jaren gewend aan het geluid van Focal/JMlab. Diverse zelfbouwpakketten zijn opgevolgd door de Electra 926 en recent door de Electra 927 met een beryllium tweeter. Daardoor raak je verwent met details binnen een bepaalde klankkleur, een diepe weergave - Zeker in combinatie met een SW900 subwoofer - power en drive enzovoort. Focal/JMlab luidsprekers hebben zeker in de hogere regionen een bepaalde signatuur die het merk kenmerkt. Dat kunt u mooi vinden of niet, feit is dat, naarmate je meer geld uitgeeft bij JMlab, je niet zozeer de klank verschuift maar beloond wordt met een steeds hoger weergavenniveau. En dat maakt een vergelijk zo moeilijk voor mij. Stel dat ik altijd een Peugeot 407 zou rijden en ik krijg tijdelijk van de garage een 106 mee. Dan voel je en weet je dat je in basis een zelfde soort auto rijdt. Alleen is elke rijeigenschap minder dan van de 407. Dus valt het vergelijk altijd negatief uit. Maar geeft de garage je in plaats van een Peugeot een Smart mee, dan valt dat vergelijk weg en heb je ineens reuze lol met een kleine auto. Zo vergaat het mij ook met de 806S als ik die aanzet na de 927. Terwijl ik "Yola" draai van Elenor McEvoy lijkt de 806S kaal en levenloos. Het laag gaat weliswaar diep, ook zonder sub, maar ik mis de rijke klank van de duurdere types. Zodra ik de sub erbij zet komt het laag tot zijn recht en knapt het hoog op. De dynamiek neemt toe en versluierde details treden naar voren. Maar het is niet waar ik op hoop. Dus wacht ik een paar dagen en speel met andere speakers om af te kicken en vers te herstarten. Dat lukt met Jalane, een Franse R&B zangeres die net iets meer muziek maakt dan Destiny’s Child. Het blijft een beetje ruw en ongepolijst geluid dat de 806S weet neer te zetten. Wederom biedt de sub uitkomst en slijpt de randjes van de weergave af. De spreiding is erg goed en het geluid komt tot ver buiten de kasten zelf. Het plakt er ook totaal niet aan vast. Lekker veel ritme is juist wat de muziek pakkend maakt. Een forse hoeveelheid drive en een stuwend laag uit de sub zal de jeugdigen die van R&B houden zeker aanspreken met de Cobalt combi.

De SA-CD van Krall schuift in de SA8400 vM en zet een mens neer in de ruimte. Het klinkt voor het prijsniveau van de Cobalt zonder meer acceptabel en correct. Ik moet gewoon de 927 uit het hoofd zetten en concentreren op wat hier geboden wordt. Losjes klinkende muziek met een prima stemweergave. Op de hotspot laat de 806S veel diepte horen en plaatst mooi. Dat het wat simpel klinkt vergeet je snel genoeg als de muziek je gaat grijpen en de emotionele kant van de hersenen het overneemt van de technische kant.

Het vertrouwde geluid van Focal blijft rechtovereind staan. Carla Bruni mist ook wat verfijning en de kleine stemnuances vallen weg. Daar voor in de plaats komt een zekere levendigheid die de aandacht op een prettige manier blijft vasthouden. De stem is licht slisserig met een goed hoorbare "s". Niet onaangenaam, wel opvallend en het maant tot enige voorzichtigheid in de keuze van de apparatuur voor de Cobalt 806S. De band die met Bruni meespeelt staat goed achter haar en zij mag soleren op de voorgrond. Haar gitaar staat in de juiste verhouding tot de werkelijke klank en afmeting van het instrument. Het geheel vormt een warme en lieve weergave die uit het midden naar de luisteraar groeit. Vaak denk je dat de center een partij meeblaast waardoor het geheel een zekere tastbaarheid krijgt. Tenslotte klassiek van de LP "Die Röhre". Een meesterlijk opgenomen langspeelplaat die alle aandacht verdient. Hierbij staat de 806S zijn mannetje met een goed geluid. Dat de 806S inlevert aan subtiliteit ten opzichte van kostbaarder systemen staat het beleven van plezier aan muziek geen seconde in de weg. De stereo weergave, waarvoor je geen surround nodig hebt, laat een viool klinken zoals hij opgenomen is. Trefwoorden als energiek, levendig, dynamisch, snel en doortekend staan in het aantekenblok. De weergave mag als voorbeeld dienen, is bevredigend en beslist boeiend. Kritiek is meer te wijten aan de combinatie van speakers en set. Waar de Marantz SR4300 te kort komt is de Marsh set teveel van het goede. Ik weet dat de Marsh tot veel meer in staat is en dat geeft de 806S je niet. Wie een juist gemiddelde weet te vinden is spekkoper en zet een mooi geheel neer in de huiskamer.