De speler staat al een hele tijd op zijn plaats als ik het aantekenblok ter hand neem en een SA-CD in de lade schuif. Het zijn The Gents die ik draai met "Hijo de la luna". Wat ik krijg is een bijna volledige driedimensionale weergave. De opstelling van het vocale ensemble komt in laagjes in de ruimte. De verstaanbaarheid is uitermate hoog wat mede te danken is aan de precieze plaatsing waardoor iedere stem zijn eigen afgebakend gebied heeft. Stem is ook beestachtig goed met Diana Krall. Deze kwaliteit van weergave overstijgt de CD volkomen. Haar stem mooi op de voorgrond, de piano met zijn zwevende klank als begeleiding. Percussie en bas strak, goed getimed en tikkend en ronkend. Zoals ik Krall nu hoor lijkt de grijs gedraaide muziek een nieuwe impuls te hebben gekregen.
Ik blijf nog even bij de SA-CD en leg Moya Brennan in de speler. Als ik het volume wat opschroef lijkt het geluid als een enorme ballon voor mij te hangen. Bij wisselende instrumenten verandert de bol van vorm en stulpt uit naar diverse kanten. Dat maakt muziek genieten erg spannend want steeds gebeurt er iets. Waar de Marantz SA8400 vroeger niet in staat was "hoogte" weer te geven en bleef spelen in een plat vlak, heeft AudioMart kans gezien de derde dimensie uit de vM SA8400 los te laten. Tenslotte het Combattimento Consort dat behoort tot de favorieten. De muziek is mooi en nergens onaangenaam. De vioolpartijen staan als een huis. Tegen het eind van de opname, als de musici één voor één het podium verlaten zijn de voetstappen extra goed hoorbaar. Beter dan ik mij kan herinneren van enige andere combinatie in huis. Daar spelen vast de nieuwe speakers ook een belangrijke rol in, maar het moet toch in eerste instantie uit de bron komen.
En CD? Het waren er vele die de revue passeerden. Zowel klassiek (Bach), als R&B (Jalane een Franse R&B zangeres), wereldmuziek (Mary Black), pop (Dire Straits, Dead Can Dance) en zo nog een heleboel. Vorige keer schreef ik over de Marantz SA8400 dat CD wat achterbleef. Nu is die situatie ten goede gekeerd. Vergeleken met mijn dure loopwerk/upsampler/dac combinatie verliest de vM SA8400 nog steeds hoorbaar. Maar is een stuk dichterbij gekropen. Ook voor CD is er geen beperking meer in het weergeven van drie dimensies. Weg is het brievenbus effect dat zo erg aanwezig was in de standaard versie. Het geluid is puntig, snel, voorzien van detail, nergens een zweem van digitale ellende en loopt ver door naar de twee uiteinden van het frequentiespectrum. Als stand-alone CD speler verdient de vM SA8400 met een totale prijs van 1400 euro zeker een plaats in de koppositie.
Tenslotte mag de vM SA8400 zijn best doen als loopwerk. De modificaties aan de print hebben ook hier hun invloed, immers de voedingdiodes zijn vervangen door audiofiele types. En vergeet de klok niet die zo’n grote rol speelt. De SA8400 staat wederom zijn mannetje. Hij doet me denken aan andere loopwerken die minder zwaar en speelser weergeven dan mijn Teac drive. Zou ik de twee spelers (Teac en vM) niet naast elkaar zetten, dan kan ik ook niet aangeven welke mijn voorkeur verdient. Naast elkaar wint de Teac die nog net wat meer detail naar voren weet te halen en iets natuurlijker klinkt in mijn oren. Maar ook zwaarder wat niet altijd een voordeel is. De Teac is net zo min standaard als de vM SA8400 en heeft onder meer een Tentlabs klok aan boord met eigen voeding. De SA8400 werkt net als de Teac tijdelijk over twee verschillende dac’s waarbij soms upsampling en/of jitter reductie is toegepast. Een thuis aanwezige Benchmark DAC1 d/a converter die zonder upsampling of jitter reductie achter de SA8400 hangt is "anders" dan de SA8400 standalone maar niet beter.
Waar de DAC1 wat meer ruimte laat horen geeft de vM SA8400 een meer natuurlijke en ritmischer indruk. De DAC1 is scherper en minder echt. In de bas geven ze niets aan elkaar toe. Beide gaan even diep en de resolutie is uitwisselbaar. Ik zou niet overwegen achter de vM SA8400 deze dac te hangen want de winst weegt absoluut niet op tegen de kosten (1065 euro). Winnaar met beide loopwerken blijft in deze strijd een Apogee dac die op uiterst natuurlijke wijze een geluidsbeeld weet neer te leggen. Veel beter naar mijn idee dan de Benchmark dat kan. Zoals eerder opgemerkt is de vM SA8400 een heel eind genaderd tot de Apogee conversie en minstens op gelijke hoogte met de Benchmark. Winnen van de Apogee kan de vM SA8400 het nog niet, maar kijk eens naar het prijskaartje en bedenk dan hoeveel software u voor dat geld kunt kopen. Bovendien, de Apogee is gebalanceerd en met betere kabels aangesloten.
