Aansluiten
Om muziek uit deze HD-AMP1 te toveren sluit ik mijn Bluesound Vault 2 muziekserver/streamer aan met een Oehlbach XXL optische interlink. De Vault is voorzien van twee AudioQuest Jitterbugs en een AudioQuest NRG1 netsnoer voor optimale prestaties. Met een set Teufel Reference luidsprekerkabels koppel ik de Marantz aan mijn Audiovector SR3 Avantgarde Arrete luidsprekers. Schone stroom wordt rechtstreeks vanuit de meterkast aangevoerd waar een AHP Klankmodule de reguliere schakelautomaat vervangt. Het standaard meegeleverde netsnoer blijft in de doos ten faveure van een Supra Lorad exemplaar. Met zijn bescheiden afmetingen kan de AMP1 met gemak in mijn Quadraspire audiorack. Nu alles aangesloten is kan het luisteren een aanvang nemen.
In de praktijk
Voor ik daadwerkelijk ga luisteren maak ik in het setup menu eerst een aantal instellingen. Zo kies ik ervoor om de s-direct functie in te schakelen voor een zo zuiver mogelijke weergave. Hiermee wordt de toonregeling omzeild wat in theorie voor een betere weergave moet bewerkstelligen. De al eerdergenoemde MMDF filtering laat ik op de default: “Filter 1” staan. Tot slot dim ik de intensiteit van de display naar de laagste stand. De instellingen zijn allemaal aan te passen met de meegeleverde afstandsbediening. De beknopte papieren handleiding is hierbij niet echt nodig, het wijst de weg eigenlijk vanzelf. Voor het uitgebreid instellen, om bijvoorbeeld een computer met de HD-AMP1 te laten werken, wordt een cd-rom met complete handleiding meegeleverd.
Ten tijde van de recensieperiode zendt Radio2 de befaamde Top2000 uit, een uitstekende portie muziek van allerlei pluimage om de splinternieuwe AMP1 eens lekker in te spelen. Regelmatig gaat het volume omhoog wanneer de volgende klassieker zich aandient. Een aantal dingen valt de eerste dagen al direct op. Ten eerste het gemak waarmee de HD-AMP1 mijn Audiovector luidsprekers aanstuurt. Hoewel niet echt een lastige speakers hebben we het hier toch over een high-end vloerstaander van behoorlijk formaat met een prijskaartje van zo’n negenmaal de prijs van de Marantz versterker. Tweede positieve punt is hoe verrassend gedetailleerd de weergave is, erg schoon en open. De lichte scherpte in het hoog is na twee volle dagen spelen al goeddeels verdwenen en duidelijk te wijten aan het feit dat de versterker nieuw uit de doos kwam. Toch was er ook een minpuntje aan te tekenen. Het volume is niet af te lezen in de display, slechts een klein puntje in de regelaar zelf geeft de volumestand aan. Vanaf de luisterpositie ben je totaal in het ongewisse over de stand van het volume.
Met moeite weet ik me los te rukken van de Top2000, Stevie Wonder’s Master Blaster en Philip Bailey’s en Phil Collins’ duet Easy Lover klinken zó lekker. Het swingt en de blazers hebben die lekkere snerpende bite die zo kenmerkend is voor koperblazers. Ik start met Which Way Steinway, een al wat oudere opname van A.J. Croce. Een swingend nummer wat opent met een drumsolo, onmiddellijk wordt duidelijk dat 16/44.1 kHz (cd kwaliteit) een stuk beter klinkt dan het streamen in mp3. De trommels hebben gewicht, klinken vol en rond terwijl de bekkens fraai uitklinken. De akoestische bas lijkt wat lichtvoetiger dan ik gewend ben maar slaat gezien het prijsverschil totaal geen slecht figuur. Het opgebouwde beeld gaat ruim buiten de speakers, niet alleen in de breedte maar ook in de diepte. Nightbird is een geremasterde live opname van haar concert in de Blues Alley jazz club. Wederom word ik aangenaam verrast door de ruimtelijke weergave, het intieme van de club wordt goed in mijn luisterruimte geprojecteerd. Als ik de ogen sluit zit ik in het publiek. Time After Time klinkt prachtig en zit vol met emotie. Het is opvallend hoe schoon en open de weergave is, waardoor details gemakkelijk hun weg naar de luisteraar vinden.
Van de ene uitgesproken vrouwenstem naar de andere. Agnes Obel heeft een ijle, ietwat serene klank die deze Marantz versterker zeer goed weet te vangen. Er wordt een groot beeld opgebouwd wat tot ver buiten de speakers reikt. De laagweergave is rustig en gecontroleerd maar gaat niet super diep. Gezien het vermogen van de versterker is het echter verrassend goed. Door het eerdergenoemde schone en open karakter van de AMP-1 wordt de complexe mix van het nummer Fuel On Fire volledig ontrafeld. Knap is dat de muzikale samenhang volledig intact blijft waardoor het echt spannend en boeiend blijft.
De ene na de andere favoriet wordt beluisterd, zoals Bonnie Raitt’s Can’t Make You Love Me, waarbij de stage staat als een huis, de barchime prachtig uitklinkt en alleen het opgebouwde beeld in de hoogte achterblijft ten opzichte van mijn referentie. Na al die relaxte vrouwenstemmen moet de AMP-1 aan de bak met Heavy Fuel van Dire Straits. De detaillering is wederom van bovengemiddelde klasse, op hoog volume wordt het iets onrustig maar dit is waarschijnlijk deels te wijten aan de allesonthullende weergave van mijn Audiovector luidsprekers. Een combinatie als deze zal in de praktijk niet snel samengesteld worden. Wat de Marantz AMP-1 echter laat horen is gezien de prijs (€1.099) en het vermogen boven verwachting. Al deze bevindingen betreffen notabene nog normale 16/44 kHz bestanden.
Met hi-res bestanden laat de AMP-1 nog meer van zijn karakter horen. Fleetwood Mac’s Big Love van het album Tango In The Night in 24bits 192kHz klinkt fantastisch. Er is snelheid, detaillering en een brede en diepe soundstage. Robert Plant en Alison Kraus bezorgen me kippenvel met het album ‘Raising Sand’ in 24bit 96kHz. Wat klinkt deze AMP-1 heerlijk schoon en open zonder te verzanden in een analytische weergave. En dan te bedenken dat DSD-files waarschijnlijk nog beter zullen klinken.
