De NightHawk hangt in de winkel met zijn zwarte etui zichtbaar en enkel bedekt door een strook karton. Nu wordt die etui – draagtas is een betere omschrijving – door sommigen echt gesmaakt, ik vind het toch eerder een onhandig iets.
Het zal je wel je Nighthawk tussen luistersessies door beschermen, maar om het een mooi plekje op de schouw te geven... Nou, dat nu niet. Het is ook niet echt praktisch als je de NightHawk moet vervoeren. In de etui vind je twee kabels, een 6,3 mm adapter en een doekje om de hoofdtelefoon proper te maken.
Uren luisteren
Omdat ik aan de slag ging met een aangekocht testmodel – AudioQuest kon niet tijdig een sample opsturen – had ik ruim de tijd om de NightHawk in allerlei opstellingen te testen. Met de Sony Walkman NW-ZX100 bijvoorbeeld. En dan liefst nog met de PHA-1A er tussen, hoewel dat de NightHawk met zijn 25 ohm impedantie en gevoeligheid van 100 dB SPL/V probleemloos door de meeste mobiele toestellen kan aangestuurd worden. Ik heb hem ook getest met de Teac HA-501 en Marantz HD-DAC1, beide prima desktopversterkers.
De NightHawk is een hoofdtelefoon die zeker niet elk muzikaal detail onder een vergrootglas legt, wat eigenlijk een voordeel blijkt als je naar minder goede bestanden luistert via een smartphone. Maar als je dan toch 600 euro uitgeeft aan een hoofdtelefoon, investeer dan toch in een DAC/hoofdtelefoonversterker. En degelijke lossless bronbestanden. Zelfs bij de vergevingsgezinde Nighthawk zal je het verschil horen. Het gebeurde bijna onbewust, maar na heel wat dagen realiseerde ik me dat ik soms uren aan een stuk naar de Nighthawk had geluisterd. Zo werkte ik me zonder er erg in te hebben door een substantieel deel van de geremasterde discografie van Iron Maiden, onlangs opnieuw in hi-res uitgebracht.
Meestal hou ik luistersessies per keer beperkt tot een uur en dan pauzeren, WHO-adviezen indachtig. Al stellen die eigenlijk dat je maar e´e´n uur per dag naar een koptelefoon mag luisteren - maar goed, je moet niet overdrijven met het luisteren naar dokters. De langer dan verwachte luistersessies hadden vast iets te maken met het voortreffelijke comfort van de NightHawk, maar toch ook met de klank die uit de 50 mm dynamische drivers uit biocellulose zijn gemaakt.
De NightHawk is immers allesbehalve agressief. Noem hem gerust zelfs donker getint en wat (over)relax, wat wel een voordeel is als je lang wil luisteren. Luistervermoeidheid zal je niet snel ervaren.Ook heel bijzonder is dat deze half-open hoofdtelefoon toch eerder neigt naar een gesloten geluid. Niet helemaal, want de bassen hebben niet de impact en slam die ik associeer met een gesloten hoofdtelefoon. Het klankbeeld is niet zo open, maar is wel uitrust met rijke middentonen en een onderdrukt hoog. Je staat niet tussen de muzikanten of in de zaal, de NightHawk klinkt nog altijd wel wat ‘in je hoofd’. Er is ook weinig lekkage van geluid naar buiten, en vice-versa.
Conclusie
De NightHawk is – een beetje tot mijn verbazing – een zeer geslaagde hoofdtelefoon. Het is immens comfortabel, dankzij die zachte oorkussens, de lichtgewicht hoofdband en die innovatieve ophanging van de driverbehuizingen. Het is bovendien een van de weinig hoofdtelefoons waarvan ik urenlang vergat dat ik ze aan had, een goed teken.
Er komt ook een zeer zuivere klank uit, wel vrij sterk neigend naar de donkere kant. Dat maakt dat luistervermoeiend niet gauw zijn kop opsteekt, maar dat je soms wel zit te zoeken naar het detail in tracks die je goed kent. De NightHawk klinkt gewoon heel ‘vriendelijk’, wat goed is voor veel mensen en muziekstijlen, maar ontbeert daardoor soms een beetje karakter. Op het einde van de rit ben ik tevreden met de NightHawk en zie ik hem nog vaak beluisterd worden, zeker voor langere luistersessies. Maar als ik dan af en toe toch op zoek ga naar een streepje opwinding en betrokkenheid, dan zal ik wellicht een ander paard uit de stal halen.
