Toch zijn we er dan nog steeds niet, want de Olympica serie bevat nog een opmerkelijke bijzonderheid. Het gaat daarbij om een langgerekte, asymmetrisch zijwaarts aan één zijde van iedere kast afstralende basreflexpoort. Nu heb ik in de afgelopen jaren vele vormen van basmanagement gezien, maar nog nooit verwerkt en benut zoals Sonus Faber dat in deze Olympica modellen heeft geïmplementeerd. In plaats van de gebruikelijke aan de voor- of achterzijde geplaatste (ronde) baspoort, is bij de Olympica modellen aan één zijkant per kast een langwerpige sleuf aangebracht. Een opening die aan de zijkant van de opening esthetisch is verfraaid, door een verchroomde metalen strip met uitgekiend perforatiepatroon en een gehoormatig opvallend breedbandige afstemming.
Vooruitlopend op het luistergedeelte kun je namelijk met je oren pal voor de sleuf een opvallend groot gedeelte van het hoorbare spectrum waarnemen en zeker niet alleen de lage tonen!
Samen met de bijzondere asymmetrische plaatsing, zorgt dit in de dagelijkse praktijk voor een aantal opmerkelijke voordelen – waarover later meer. Helemaal onderaan op het smalle achterpaneel, kom ik een bi-wiring aansluitpaneel tegen met zeer effectieve ‘custom made’ connectoren. Deze halve vleugelmoerachtige draaiknoppen, laten zich door hun speciale ontwerp bijzonder goed en vooral vast aandraaien. Iets wat de contactovergangen zeker ten goede komt. Als laatste is de kast voorzien van een dubbel uitgevoerd onderstel met bewust lange spikes aan de voorzijde en korte spikes aan de achterzijde. Mede door dit integrale onderdeel helt de kast op sierlijke wijze een van te voren gedefinieerd aantal graden naar achteren, en draagt daarmee bewust bij aan een optimaal tijd-, fase- en afstraalgedrag. 
Luisteren
Mede door de nodige eigen ‘thuisluistersessies’ en indrukken opgedaan op beurzen en winkeldemo’s, kan ik zeggen dat ik inmiddels praktisch alle Sonus Faber modellen al wel minstens één keer en vaak zelfs meerdere malen, aandachtig heb kunnen beluisteren. Van de opmerkelijk energieke en letterlijk plezier makende Toy instapserie en de opmerkelijk volwassen en uitgebalanceerd klinkende Venere lijn, tot de zowel qua materiaalkeuze als weergave zeer bijzondere weergevers uit de prestigieuze Homage top lijn. De Olympica serie beschouw ik niet alleen qua prijsstelling, maar zeker ook qua uitstraling en klankmatige signatuur als een soort van stralend middelpunt. Vooral omdat alle drie de modellen de eigenschappen van de andere series grotendeels weten te verenigen en dat is goed nieuws!
Zo zijn er enerzijds nog altijd enkele van die mooie en aanstekelijke eigenschappen van deoorspronkelijke maar helaas veel te vroeg overleden Sonus Faber oprichter Franco Serblin bewaard gebleven. Ik heb het dan over een heel herkenbare, duidelijk omlijnde expressieve presentatie in met name het middengebied, voorzien van een mooi verweven emotioneel gehalte. Maar ook is er die diepe sonore gedragenheid en natuurlijk gesloten tonaliteit die je tot voorheen alleen maar in de kostbare Homage representanten kon waarnemen. Zelfs de relatief compacte Olympica I monitor (€ 4.999,- exclusief de bijbehorende stands van € 999,-) weet bovenstaande eigenschappen al in volle glorie voor het voetlicht te brengen.
Het topmodel van de serie in de vorm van de III, weet hier vooral nog schaalgrootte, rijpheid, kracht en een schier eindeloze dynamiek aan toe te voegen. De Olympica II zit hier inderdaad zoals verwacht, precies tussenin. Bovendien heeft het ontwerp ook nog een geheime troef in handen, die je er aan de buitenkant niet vanaf kunt zien en dat is ‘muzikale magie’! Het blijft altijd leuk om met van die heerlijk vage begrippen te strooien, maar muzikale magie is toch echt één van de eerste aspecten die mij als eerste indruk bij het luisteren naar de II te binnen schiet.
Buizenversterkers
Eerste versterker die ik uitprobeer is mijn eigen referentie in de vorm van de nog immer buitengewoon goed en realistisch klinkende Unison Research Performance.Terwijl in een later stadium ook van de fraaie Audio Research VSi75, Prima Luna HP en Artephonos Ensemble Signature ontwerpen gebruik is gemaakt. Inderdaad allemaal buizenversterkers en dat niet zonder rede. Want al snel blijkt dat deze fraaie Italiaanse luidsprekers zich kiplekker voelen bij de bovengemiddelde dynamiek, snelheid en realisme van bovengenoemde buizenversterkers. Toch moet ik ook één belangrijke kanttekening bij de inzet van deze buizenliga plaatsen en die heeft met name te maken met de maximale laagexcursie van de woofer.
Zo moet bij bepaalde muziekstukken enigszins worden opgepast met zeer luid afgespeelde dynamieksprongen in het diepe laag. Dit vooral door een lage dempingsfactor die bijna alle buizenversterkers nu eenmaal kenmerkt en waardoor in dit geval de woofer niet voldoende onder controle kan worden gehouden. Bij 90% van de muziek maakt dat doorgaans niets uit, maar bij bepaalde muziekstukken moet hier toch wat extra aandacht aan worden besteed. Voor het overige is het vooral genieten geblazen en of het nu de indrukwekkend gelaagde moderne Jazz van Matthias Landaeus met zijn album Opening is (MA-Recordings M081A), de wervelende tangomuziek van SeráunaNoche met La Secunda (MA-Recordings M062A) of meester bandoneonspeler Alfredo Marcucci en zijn album A Life of Tango (Channel Classics CCS SA 21904) betreft. Keer op keer houdt deze Sonus Faber weergever de ziel, kleur en betrokkenheid van de gespeelde muziek, helemaal overeind. Daardoor is zeker met buizenversterkers de muzikale betrokkenheid zondermeer erg groot en denk je als luisteraar geen moment meer aan de techniek.
Iets wat ik zelf een enorme belangrijke eigenschap vind. Vooral omdat wat mij betreft te veel hedendaagse luidsprekerontwerpen de luisteraar vooral met een te hoge mate aan details, een meer oppervlakkige en vluchtige benadering en eigenlijk een te technische ‘hifi’ presentatie opschepen. Het lastige is dat deze benadering bij veel mensen door gewenning van alles wat ze de hele dag om zich heen horen, niet of nog maar amper opvalt. Maar een echt concertbezoek of het beluisteren van een luidsprekerontwerp wat nog wel een echte muzikale ziel en meer authentieke klankkleuren kan weergeven zoals deze Olympica II, laat dan al snel de schellen van de ogen of beter gezegd de oren vallen.
