De eerste grote verrassing is een stuk van een DALI test-cd (Vol. 2) met Filur featuring Pernil Rosendahl in een Trentemoller remix. Het stuk heet You and I. Puur elektronisch met een echte stem. Dit draai ik normaal op een paar 100 Watt monoblokken aan de PMC’s. Dan ontstaat er een blok geluid rondom de speakers dat in alle dimensies pulseert. De MyAmp doet dat verbazingwekkend goed na, zeker qua stereobeeld en zelfs in impact, al is de versterker niet opgewassen tegen het echte geweld dat nu werkeloos in het rek staat. Gas geven met het volume is geen enkel probleem, als je binnen redelijke grenzen blijft. Hetgeen de buren ook op prijs stellen.
Verbazingwekkend, zeker gezien het lage rendement van de PMC speakers. Janis Ian zingt Breaking Silence dat ook de nodige slagkracht vraagt. Opnieuw is de MyAmp in staat mij te overtuigen van de power die schuilt in de kleine kast. Eigenlijk best goed om als recensent weer eens met de neus op de feiten te worden gedrukt dat een set niet altijd kostbaar hoeft te zijn om van muziek te kunnen genieten. Private Dancer van Tina Turner kan scherp en onaangenaam zijn als de dame voor en na de gitaarsolo uithaalt. Tot die tijd valt op, hoe goed het stereobeeld is en hoe los het geluid van de speakers komt. Geen nare bijgeluiden in de hoge tonen die op vervorming duiden, punch is er in het laag, laag dat zelfs gedetailleerd is onder een open en schoon middengebied. Goede verstaanbaarheid is gegarandeerd met de MyAmp. En Tina? Die gedraagt zich op de MyAmp als een dame.
Veelzijdig
Tot slot op de PMC, die eigenlijk veel te duur is om te combineren met de MyAmp, een paar stukken van de cd Oceana van Till Brönner. Melodieuze jazz die lekker in het gehoor ligt. Lage tonen zijn op de cd erg aangezet, vast en zeker met het idee dat het op een monitor speaker op een stand ook lekker moet klinken. Het zou overdreven zijn om te stellen dat de sterren van de hemel worden gespeeld, toch is lang luisteren zeker geen straf met de MyAmp en zie ik hem in heel wat tweede installaties op zijn plaats. Of in een huiskamersysteem waar, om welke reden dan ook, het budget voor muziek beperkt blijft. Zeker door de veelzijdigheid van de versterker en de vele bruikbare ingangen kun je er alle kanten mee uit. Denk eens aan een upgrade van een Sonos-systeem, waarbij de MyAmp de functie van de DAC en de versterker overneemt.
Focal Aria 905
De grote wisseltruc: PMC gaat en Focal komt. Inderdaad, weg is dat te drukkende laag waar de cd Oceana mee vol staat. De Focal Aria 905 kan niet zo diep reiken en dat is zeer passend in de ruimte en het systeem. Ook voor wat betreft de prijsklasse komt de set meer in balans. Zijn de PMC's bijna 3000 euro, de Focal tikt inclusief stands nipt 1000 euro aan op de kassa (in walnoot uitvoering). Met nog altijd Brönner aan het woord is duidelijk dat de luidspreker nu de beperkende factor is en niet de versterker. Toch komt het geluid nog altijd mooi los, staat goed gedefinieerd in het stereobeeld en blijft keurig in de buurt van de luidsprekers op enige afstand van de luisteraar staan. Heel prettig om op die manier te luisteren.
Meer jazz is afkomstig van de cd Misty van het Tsuyoshi Yamamoto Trio, waarbij de MyAmp bewijst, ook dynamisch over genoeg vermogen te beschikken om luidsprekers aan te sturen. Want deze cd vergt heel wat van een versterker, al lijkt dat niet zo. De keiharde piano-aanslagen doen veel versterkers verbleken en clippen, ik heb versterkers aan luidsprekers met een laag rendement tot meer dan 300 Watt zien uitsturen. Met de lp-versie is dat trouwens nog een graadje erger. Des te meer is het verwonderlijk dat de MyAmp zo goed weet te presteren. Hulde ook aan de Focal's die meer dan hun best doen om een piano weer te geven als een piano. Ik luister naar een zeer prettige set waarin een veel goedkopere streamer zoals een Bluesound Node de zaak netjes zou afmaken.
Intussen is het tijd voor een mooie stem waarachter veel akoestische instrumenten weerklinken. Isabelle Boulay zingt zeer verdienstelijk werken van componist en tekstschrijver Serge Reggiani. Isabelle is een Franse dame die haar sporen allang heeft verdiend, zeker onder Francofielen zoals ondergetekende. Heel fraai hoe de MyAmp omgaat met akoestische instrumenten en de pure stem. Niet voor niets is dit één van mijn favoriete CD’s van 2014. De stem van Boulay doet mij op de track Ma Fille heel erg denken aan Juliette Gréco, wat wordt versterkt door de accordeon die mee speelt.
