Platen
“Mijn broer had een betere pick-up gekocht, die ik overnam toen hij het huis uit ging. Maar veel platen heb ik nooit gehad, zo’n vijftig tot honderd, mede om financiële redenen. Een deel ben ik ook nog kwijtgeraakt doordat ik het uitgeleend had, en nooit teruggekregen. Nee, niet aan vriendinnetjes, die ik had ik toen helemaal niet, ik was enorm verlegen. Een elpee die ik erg mistte was er een van Status Quo, die heb ik later gelukkig nog kunnen bestellen op eBay. Dat is wel het voordeel van nu, je kunt alles terugvinden.”

Tröckener Kecks
“Nederlandstalig heb ik altijd fantastisch gevonden. Boudewijn de Groot, Belgische kleinkunst à la Jan de Wilde, Raymond van het Groenewoud. Maar echte invloeden zijn het nooit geweest, ik ben altijd uniek geweest in mijn stijl. Bands als De Div, The Scene en vooral Tröckener Kecks gaven voor mij de doorslag om in het Nederlands te gaan zingen. [De Vos doet met overdreven schorre stem zanger Rick de Leeuw na]. In 83-84 zag ik de Kecks op tv, ze waren op de BBC! Daarvan was ik erg onder de indruk. Dat optreden is lang in mijn achterhoofd blijven spoken. Waarom zou ik Engels proberen te zingen, als je met Nederlandse teksten ook gewoon op de BBC kunt komen? Bovendien zou het me met Engelstalige teksten ook nooit lukken met om in Engeland een nummer één hit te scoren. Kort daarna maakte de Kecks weer een prachtige plaat, In de krochten van de geest, die ik meteen kocht. Ook al hun singletjes wilde ik hebben. In Nederland had je in de jaren tachtig veel mooie bands met een punkmentaliteit, ‘wie doet ons wat’ straalden ze uit, een gezonde onbescheidenheid.”

Hardrock
“Ik ben ook een tijdje helemaal weg geweest van Smashing Pumpkins, maar dat is wat verwaterd. Al heb ik Billy Corgan nog een tijdje geleden in De Vooruit gezien. Helaas ben ik net te jong om de begindagen van de hardrock meegemaakt te hebben, want ik ben ook altijd een grote metalfan geweest. En nog steeds. Ik luister graag naar Mastodon. Kijk vaak naar YouTube-filmpjes How to play guitar with Mastodon. Dat probeer ik onder de knie te krijgen. We hebben ook nog eens Paranoid van Black Sabbath gecoverd.”

Gruizig & grungy
“Met geluid of apparatuur heb ik niet bijzonder veel. Ik weet waar de aan- en uitknop zit. Ik ben wel een enorm fan van goeie gitaren. Mede daarom zitten we ook in deze ICP Studio’s; er staan hier enorm veel goeie vintage gitaren en versterkers, daar gaan ze prat op. Mijn bandleden weten veel meer van apparatuur, daar vertrouw ik op. Wat betreft geluid ben ik tevreden, zolang het maar gruizig en grungy klinkt. Thuis heb ik een Sony-installatie, een van de duurste, dat wel. Ik luister vooral veel radio, Studio Brussel en Klara, een hele mooie zender voor klassieke muziek. We hebben trouwens ook fantastische studentenradio in Gent, Urgent, alleen die naam al.”

Bloc Party
“Ik blijf verrast worden door nieuwe muziek. Blijf het ook constant volgen. Vooral ’s avonds via de radio. Ik was een van de eerste die Bloc Party ontdekte, geweldige band. Maar elk jaar staat er wel een nieuwe Bloc Party op. Zoals MGMT, een soort lofi-electrodiscofunk. Maar het is onmogelijk allemaal bij te houden helaas, tenzij je muziekjournalist bent. Nadat ik Bloc Party live heb gezien, verdenk ik ze er trouwens wel van dat ze hun platen niet zelf inspelen. Volgens mij is dat allemaal ProTools-werk, dan hoef je helemaal geen instrument te bespelen. Wij gebruiken dat ook, maar heel mondjesmaat, je moet je eigen werk natuurlijk wel live na kunnen spelen. Maar het kan natuurlijk nog altijd veel erger, kijk naar Lady Gaga, da’s allemaal met de computer ingespeeld. Het is zo gemakkelijk tegenwoordig. Ik vraag me toch af hoe ze dat deden met bijvoorbeeld Whiter shade of pale. [zingt het lied] Die plaat klinkt briljant, de basdrum en andere storende extreme geluiden zijn er helemaal uitgemixt, hoe deden ze dat toen?”

Walhalla Gent
“Toch wil ik zo’n band als Bloc Party live weer zien, als ze komen. Ik ga ontzettend veel naar concerten, deze week nog naar Triggerfinger en laatst naar Robyn, fantastische discodance uit Zweden. Gent is het walhalla, je kan dagelijks bijna zoveel bandjes live zien als in New York. We hebben prachtige muziekcafés als de Charlatan, de Kinky Star, Café Video. Elke dag kun je twee, drie bandjes zien. Laatst had ik een record van vier op een avond. En dan hebben we ook nog The Culture Club, daar ga ik binnenkort naar Erol Alkan, een hele toffe en intelligente techno-dj.”

Jaloezie
“Op het gebied van Nederlandstalig word ik niet vaak verrast. Of het moet, hoe heet die… Willy Wartaal en De Jeugd van Tegenwoordig zijn. Of The Opposites. Hun Licht uit is een van de mooiste hits van vorig jaar. Als ik die twee groepen hoor, zeker de teksten, zie ik groen van jaloezie, pure afgunst. Gerrit Komrij, eat your heart out, denk ik dan.”